Βιογραφία - Gentlemen, Evil

Γιος ενός αυταρχικού και καταπιεστικού πατέρα, ο Αδόλφος Χίτλερ γεννήθηκε στη μικρή αυστριακή πόλη Braunau am Inn το 1889. Ο πρώιμος θάνατος της μητέρας του (με την οποία ήταν εξαιρετικά δεμένος) άφησε βαθιές πληγές στην ψυχή του.

Εγγράφηκε στη Βασιλική Σχολή του Λιντς και ήταν ένας προβληματικός μαθητής με όχι και τόσο λαμπρές επιδόσεις. Αγωνιζόταν να ενταχθεί, να σπουδάσει και να έχει μια αρμονική σχέση με τους μαθητές και τους καθηγητές. Το αποτέλεσμα αυτής της καταστροφικής σχολικής "πορείας" ήταν να εγκαταλείψει τη σχολή λίγα χρόνια αργότερα. Στη συνέχεια μετακόμισε στη Βιέννη και προσπάθησε να εισαχθεί στην Ακαδημία Καλών Τεχνών, οδηγούμενος από ορισμένεςΗ Ακαδημία, ωστόσο, τον απέρριψε για δύο συνεχόμενα χρόνια, προκαλώντας του μεγάλη απογοήτευση, η οποία τροφοδοτήθηκε επίσης από το γεγονός ότι, καθώς δεν είχε απολυτήριο λυκείου, δεν μπορούσε να εγγραφεί στη Σχολή Αρχιτεκτονικής, ένα πιθανό ευγενές αντίποινο στις αποτυχίες της Ακαδημίας.

Αυτά ήταν σκοτεινά χρόνια, που σημαδεύτηκαν, μεταξύ άλλων, από επεισόδια αλητείας και κοινωνικής απομόνωσης (για να μην αναφέρουμε τη σοβαρή σωματική φθορά στην οποία τον οδηγούσε αυτός ο τρόπος ζωής). Λέγεται ότι περιπλανιόταν, ειρωνικά, στα εβραϊκά γκέτο σαν φάντασμα, ντυμένος με ένα μαύρο, άμορφο πανωφόρι (που του έδωσε ένας περιστασιακός φίλοςΕβραίος) και εξαιρετικά παραμελημένος στην εμφάνιση.

Στα χρόνια της Βιέννης, αρχίζει να αναπτύσσει τον μισητό και εμμονικό αντισημιτισμό του. Για να βγάλει τα προς το ζην, αναγκάζεται να παραιτηθεί από την εργασία του ως υπάλληλος, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του συζητά με φίλους και γνωστούς για την πολιτική, με τέτοια σφοδρότητα που οι συνομιλητές του συχνά μένουν άναυδοι. Οι ομιλίες του, συχνά ρέουσες και μονολογούντες, χαρακτηρίζονται από ακραία αποφασιστικότητα, απόψεις χωρίς αποχρώσειςκαι με την εξύψωση της βίας ως λύση στα προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία.

Ειδικότερα, αμφισβητεί σφοδρά τις μαρξιστικές και μπολσεβίκικες θεωρίες, κυρίως για την απόρριψη των αστικών και καπιταλιστικών αξιών. Και μόνο που ακούει να γίνεται λόγος για κομμουνισμό, τον πιάνει υστερία. Το μίσος προστίθεται στο μίσος όταν ανακαλύπτει ότι ανάμεσα στους κύριους υποστηρικτές και διακινητές αυτών των ιδεών είναι ένα μεγάλο μέρος της εβραϊκής διανόησης. Μέσα στο παραλήρημά του, αρχίζει να κατηγορεί τους Εβραίους για τηντα πιο παράλογα σφάλματα: ότι είναι διεθνιστές και υλιστές (άρα κατά της υπεροχής του εθνικού κράτους), ότι πλουτίζουν εις βάρος των πολιτών άλλων θρησκειών, ότι υπονομεύουν την υπεροχή της γερμανικής φυλής στην αυτοκρατορία κ.λπ.

Το 1913, αποφάσισε να φύγει για το Μόναχο και το 1914, ενώπιον του Συμβουλίου Αναθεώρησης στο Σάλτσμπουργκ, αναμορφώθηκε λόγω κακής υγείας. Όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος την 1η Αυγούστου 1914, ο Χίτλερ χάρηκε ακόμη περισσότερο και ανυπομονούσε να συμμετάσχει στην "επιχείρηση". Όταν ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, διακρίθηκε στο πεδίο της μάχης, κερδίζοντας πολλές στρατιωτικές τιμές.Το 1918, όμως, η Γερμανία ηττήθηκε και αυτό τον έριξε σε απόγνωση. Η αυτοκρατορία και η νίκη, για την οποία αγωνίστηκε με πάθος επί τέσσερα χρόνια, ναυάγησε. Πρέπει να σημειωθεί, για την καλύτερη κατανόηση των αιτιών που οδήγησαν τη Γερμανία να πυροδοτήσει τη μετέπειτα σύγκρουση και για την κατανόηση του βαθμού στον οποίο μπόρεσε να αναχαιτίσει τη διάθεση τουσυμπατριώτες του, ότι αυτό το αίσθημα απογοήτευσης και ταπείνωσης για την ήττα ήταν κοινό για όλους τους Γερμανούς εκείνη την εποχή.

Αργότερα, ακόμα στο Μόναχο (βρισκόμαστε στο 1919), ξεκίνησε την πραγματική πολιτική του δραστηριότητα, ιδρύοντας το επόμενο έτος το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανών Εργατών (NSDAP). Το ξεκίνημά του ήταν θυελλώδες, τόσο που λόγω της ταραχοποιού δραστηριότητάς του συνελήφθη. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του έγραψε το "Mein Kampf", ένα φρικτό μανιφέστο της ιδεολογίας του, εμποτισμένο με εθνικισμό,ρατσισμό, τις πεποιθήσεις για την ανωτερότητα μιας υποτιθέμενης "άριας φυλής", το μίσος κατά των Εβραίων, των μαρξιστών και των φιλελεύθερων. Αποφυλακίστηκε από τη φυλακή μετά από μόλις 9 μήνες και επέστρεψε στην ηγεσία του NSDAP. Η μεγάλη οικονομική κρίση του 1929 επέτρεψε στον Χίτλερ και το κίνημά του να εκμεταλλευτούν τη δυσαρέσκεια ορισμένων περιθωρίων του πληθυσμού που ήταν εξοργισμένα από την ανεργία και τις κοινωνικές εντάσεις. Στις εκλογές του 1930, το κόμμα του αυξήθηκεκερδίζοντας περισσότερες από εκατό έδρες στο κοινοβούλιο. Εν τω μεταξύ, ο Χίτλερ απασχολεί τα καφετιέρηδά του, μια πραγματική παραστρατιωτική οργάνωση, σε μάχες στους δρόμους. Η άνοδος του ναζισμού έχει αρχίσει.

Το 1932 ο Χίτλερ έχασε τις εκλογές για λίγες ψήφους, αλλά την επόμενη χρονιά το ναζιστικό κόμμα ήταν ήδη το πρώτο κόμμα στη Γερμανία. Η εδραίωση της εξουσίας του Χίτλερ έγινε με την εξουδετέρωση των αντιπάλων εντός και εκτός του κόμματος. Ως πρώτο μέτρο έθεσε εκτός νόμου το κομμουνιστικό κόμμα συλλαμβάνοντας τους κύριους ηγέτες του και στη συνέχεια διέλυσε όλα τα κόμματα εκτός από το NSDAP.Το 1934, στην περίφημη, αιματηρή και τρομακτική "Νύχτα των Μακρών Μαχαιριών", έβαλε να εξοντώσουν σε μια σφαγή πάνω από εκατό καφετζήδες, οι οποίοι είχαν γίνει ενοχλητικοί και δύσκολα ελεγχόμενοι. Τον επόμενο χρόνο, κατέλαβε την απόλυτη εξουσία ανακηρύσσοντας τον εαυτό του Φύρερ (ανώτατος αρχηγός του Τρίτου Ράιχ), και δημιούργησε έναν στρατιωτικό μηχανισμό ελέγχου και καταστολής γραφειοκρατικής αγριότητας. Επικεφαλής αυτού τουσυσκευές είναι τα διαβόητα SS, τα οποία, μαζί με την Γκεστάπο (κρατική αστυνομία με πλήρεις εξουσίες), δημιούργησαν το σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης για την εξόντωση των αντιπάλων.

Οι διώξεις άρχισαν να πλήττουν σφοδρά τους Εβραίους, οι οποίοι εκδιώχθηκαν μαζικά από τις δουλειές τους και, με τους αντιφυλετικούς νόμους του 1935, στερήθηκαν τη γερμανική υπηκοότητα και αργότερα απελάθηκαν σε στρατόπεδα εξόντωσης. Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, το πρόγραμμα προέβλεπε την ένωση όλων των γερμανικών λαών σε ένα μεγάλο έθνος με αποστολή τον αποικισμό της Ευρώπης και τηνκαταστρέφοντας τα κομμουνιστικά συστήματα. Υπό το πρίσμα αυτού του ιμπεριαλιστικού σχεδίου, παρά τα διεθνή σύμφωνα, ο Χίτλερ άρχισε έναν αγώνα δρόμου για τον επανεξοπλισμό, ενώ ταυτόχρονα συνήψε ένα Σύμφωνο Χάλυβα αρχικά με τον Μουσολίνι και αργότερα με την Ιαπωνία.

Το 1939 (έτος κατά το οποίο γλίτωσε τυχαία από μια απόπειρα δολοφονίας, οργανωμένη από τον Georg Elser ) προσάρτησε την Αυστρία με ένα πραξικόπημα που ήταν ακόμα κάπως "πολιτικό" (δηλαδή με την ουσιαστική συγκατάθεση των ίδιων των Αυστριακών), ενώ η Γαλλία και η Αγγλία, σχεδόν εμβρόντητες, παρακολουθούσαν. Μη έχοντας πια περιορισμούς και υπό την επήρεια ενός παροξυσμού παντοδυναμίας, εισέβαλε στην Πολωνία, παρά το γεγονός ότι λίγο πριν είχε υπογράψει σύμφωνο μη επίθεσης, και στη συνέχεια στην Τσεχοσλοβακία. Σε εκείνο το σημείο, ηΟι ευρωπαϊκές δυνάμεις, έχοντας επίγνωση του τεράστιου κινδύνου που ελλόχευε, κήρυξαν τελικά τον πόλεμο στη Γερμανία, η οποία όμως ήταν πλέον πλήρως προετοιμασμένη για πόλεμο, τον πραγματικό και καθόλου κρυφό στόχο της.

Έτσι ξέσπασε ο λεγόμενος Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Αρχικά, μεταξύ άλλων, συμμάχησε παραδόξως με τη Ρωσία του Στάλιν (το περίφημο σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ), πατρίδα των μισητών μπολσεβίκων.

Το 1940 εισέβαλε στη Γαλλία, ενώ ο Ντε Γκωλ κατέφυγε στην Αγγλία για να οργανώσει την αντίσταση, και στη συνέχεια στη Βόρεια Αφρική. Η προέλαση της Γερμανίας σε αυτό το σημείο φαινόταν ασταμάτητη. Μόνο η Αγγλία, ισχυρή με έναν φυσικό "σύμμαχο" όπως η Μάγχη, που την είχε προστατεύσει τόσες φορές στο παρελθόν, αντιστάθηκε ακόμα και μάλιστα νίκησε μια πρώτη απόπειρα εισβολής του Χίτλερ.

Το 1941, στη μέγγενη των επεκτατικών του φιλοδοξιών και παρά τις συμφωνίες που είχε συνάψει με την ΕΣΣΔ, αποφάσισε να εισβάλει και στη Ρωσία. Στο ευρωπαϊκό μέτωπο, η Γερμανία είχε εμπλακεί και στον δύσκολο και κουραστικό πόλεμο με την Αγγλία, ένα πραγματικά σκληρό καρύδι, αλλά παραδόξως ο Χίτλερ παραμέλησε και έθεσε σε δεύτερη μοίρα αυτή τη σύγκρουση. Αρχικά λοιπόν, η ρωσική εκστρατεία του φαινόταν ευνοϊκή καιη νικηφόρα και ασταμάτητη γερμανική προέλαση. Οι Ρώσοι αγρότες, ωστόσο, εφαρμόζουν μια εξαιρετικά έξυπνη αμυντική στρατηγική, καίγοντας τα πάντα πίσω τους, εν αναμονή της άφιξης του μεγάλου ρωσικού χειμώνα, γνωρίζοντας ότι ο τελευταίος είναι ο πραγματικός, σημαντικός σύμμαχος. Εν τω μεταξύ, απροσδόκητα, οι ΗΠΑ εισέρχονται στον πόλεμο για να υπερασπιστούν τους Ρώσους. Η Γερμανία βρίσκεται έτσι σε δύο μέτωπα,στην Ανατολή από τους Σοβιετικούς και στη Δύση από τους Συμμάχους. Το 1943 έγινε η καταστροφική υποχώρηση από τη Ρωσία και στη συνέχεια η απώλεια αφρικανικών εδαφών- οι Σύμμαχοι αποβιβάστηκαν στη Νορμανδία και απελευθέρωσαν τη Γαλλία (1944). Η Ιαπωνία βομβαρδίστηκε με ατομικά όπλα και έτσι αναγκάστηκε να παραδοθεί.

Το 1945, ο κύκλος της φωτιάς κλείνει γύρω από το Βερολίνο. Το 1945 ο Χίτλερ, ηττημένος και απομονωμένος στο καταφύγιο της Καγκελαρίας όπου εξακολουθεί να επιχειρεί μια επίπονη άμυνα, αυτοκτονεί αφού παντρεύεται την ερωμένη του, Εύα Μπράουν (η οποία επίσης αυτοκτόνησε μαζί του) και συντάσσει την τελευταία του διαθήκη. Τα πτώματά τους, που κάηκαν βιαστικά αφού περιλούστηκαν με βενζίνη, θα βρεθούν από τοΣοβιετικά στρατεύματα.