Βιογραφία

Andrea Palladio, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Andrea di Pietro della Gondola γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1508 στην Πάντοβα, στη Δημοκρατία της Βενετίας, γιος του Πιέτρο, μυλωνά ταπεινής καταγωγής, και της Μάρτα, νοικοκυράς.

Σε ηλικία δεκατριών ετών, ο νεαρός Αντρέα ξεκίνησε τη μαθητεία του στον Bartolomeo Cavazza ως λιθοξόος: έμεινε με τον Cavazza για δεκαοκτώ μήνες, επειδή το 1523 η οικογένεια μετακόμισε στη Βιτσέντζα.

Στην πόλη Berica, ο γιος του Pietro della Gondola εγγράφηκε στη συντεχνία των χτίστες (fraglia dei muratori) και άρχισε να εργάζεται με τον γλύπτη Girolamo Pittoni και στο εργαστήριο του οικοδόμου Giovanni di Giacomo da Porlezza.

Το 1535, γνώρισε τον Giangiorgio Trissino dal Vello d'Oro, έναν κόμη από τη Vicenza, ο οποίος επρόκειτο να ασκήσει ισχυρή επιρροή πάνω του από τότε.

Ασχολούμενος με το εργοτάξιο της προαστιακής έπαυλης του Cricoli di Trissino, ο Αντρέα τον προσλαμβάνει: ήταν ο Giangiorgio, ουμανιστής και ποιητής, που του έδωσε το ψευδώνυμο Παλλάδιο .

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο νεαρός Παντουανός παντρεύτηκε την Allegradonna, μια φτωχή κοπέλα που θα του γεννούσε πέντε παιδιά (Leonida, Marcantonio, Orazio, Zenobia και Silla). Αφού εργάστηκε στην πύλη του Domus Comestabilis στη Vicenza, το 1537 σχεδίασε τη βίλα του Gerolamo Godi στο Lonedo di Lugo di Vicenza και εργάστηκε στο μνημείο του επισκόπου του Vaison Girolamo Schio στον καθεδρικό ναό της πόλης.

Δύο χρόνια αργότερα, άρχισε να χτίζει τη Villa Piovene, πάλι στο Lonedo di Lugo di Vicenza, ενώ το 1540 συνεργάστηκε στην κατασκευή του Palazzo Civena. Την ίδια περίοδο, ο Andrea Palladio ασχολήθηκε επίσης με τη Villa Gazzotti, στην Bertesina, και τη Villa Valmarana, στο Vigardolo di Monticello Conte Otto.

Το 1542 σχεδίασε το Palazzo Thiene στη Βιτσέντζα για τους Marcantonio και Adriano Thiene και τη Villa Pisani στο Bagnolo di Lonigo για τους αδελφούς Pisani.

Αφού ξεκίνησε την κατασκευή της Villa Thiene στο Quinto Vicentino, εργάστηκε στο Palazzo Garzadori, το οποίο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, και στη συνέχεια αφιερώθηκε στις Λότζιες του Palazzo della Ragione στη Vicenza.

Το 1546 Παλλάδιο Εργάστηκε στη Villa Contarini degli Scrigni στην Piazzola sul Brenta, στην επαρχία της Πάντοβα, καθώς και στο Palazzo Porto για τον Iseppo da Porto, πριν εργαστεί στη Villa Arnaldi στο Meledo di Sarego και στη Villa Saraceno στο Finale di Agugliaro.

Το 1554, πραγματοποίησε ένα ταξίδι στη Ρώμη, μαζί με τον Μάρκο Θιένε και τον Τζιοβάνι Μπατίστα Μαγκάντζα, προκειμένου να προετοιμάσει την πρώτη έκδοση της πραγματείας "De architectura" του Βιτρούβιου με κριτική μετάφραση, η οποία τυπώθηκε δύο χρόνια αργότερα στη Βενετία. Λόγω της επιρροής των Μπαρμπαρός, ο Αντρέα άρχισε αργότερα να εργάζεται στην πόλη της λιμνοθάλασσας, αφιερώνοντας ιδιαίτεραστη θρησκευτική αρχιτεκτονική.

Το 1570, διορίστηκε Proto della Serenissima, δηλαδή επικεφαλής αρχιτέκτονας της Βενετικής Δημοκρατίας, παίρνοντας τη θέση του Jacopo Sansovino, και στη συνέχεια δημοσίευσε μια πραγματεία που δούλευε από παιδί, με τίτλο "Τα τέσσερα βιβλία της αρχιτεκτονικής", στην οποία απεικονίζονται τα περισσότερα από τα δημιουργήματά του. Σε αυτήν, ο Βενετός αρχιτέκτονας ορίζει τα κλασικοί κανόνες των αρχιτεκτονικών παραγγελιών αλλά ασχολείται επίσης με τον σχεδιασμό δημόσιων κτιρίων, πατρικίων επαύλεων και γεφυρών από τοιχοποιία και ξύλο.

" Τα Τέσσερα Βιβλία της Αρχιτεκτονικής "είναι η πιο διάσημη πραγματεία για την αναγεννησιακή αρχιτεκτονική, που θεωρείται πρόδρομος της νεοκλασική αρχιτεκτονική ικανή να ασκήσει ισχυρή επιρροή σε όλη την παραγωγή των επόμενων αιώνων, όχι μόνο επειδή η βιτρουβιανή θεωρία της αρχιτεκτονικές αναλογίες .

Το 1574, Παλλάδιο εκτυπώνει τα "Commentari" του Καίσαρα. Την ίδια περίοδο, εργάζεται για τις αίθουσες του παλατιού των Δόγηδων στη Βενετία και πραγματοποιεί κάποιες μελέτες για την πρόσοψη της βασιλικής του San Petronio στη Μπολόνια. Λίγο αργότερα, εργάζεται για την εκκλησία Zitelle στη Βενετία και το παρεκκλήσι Valmarana στην εκκλησία Santa Corona στη Vicenza, για λογαριασμό της Isabella Nogarola Valmarana.

Το 1576 σχεδίασε το Arco delle Scalette - το οποίο δεν θα ολοκληρωνόταν παρά μόνο μετά το θάνατό του - και την εκκλησία Redentore στη Βενετία.

Αφού εργάστηκε για το σχεδιασμό της εκκλησίας της Santa Maria Nova στη Βιτσέντζα, ο Παλλάντιο δημιούργησε την Porta Gemona στο San Daniele del Friuli και στη συνέχεια αφιερώθηκε στα σχέδια για το εσωτερικό της εκκλησίας της Santa Lucia στη Βενετία και του Teatro Olimpico στη Βιτσέντζα.

Μια μεγαλοπρεπής κατασκευή, η οποία αποτελεί το τελευταίο έργο του καλλιτέχνη: τα μοτίβα του κλασικού ρωμαϊκού θεάτρου (το οποίο, ως γνωστόν, ήταν υπαίθριο) αναπαράγονται μέσα σε έναν κλειστό χώρο, ενώ η απότομη cavea ξεκινάει από την ορχήστρα και φτάνει στην τραπεζοειδή κιονοστοιχία, με σταθερό αρχιτεκτονικό φόντο που ορίζει την ελάχιστα υπερυψωμένη σκηνή και αποτελεί την αφετηρία τηςπέντε φαινομενικά μεγάλους δρόμους.

Οι βαθιές προοπτικές πέρα από τις πύλες ενισχύουν μια πολύ σύγχρονη αντίληψη του χωρικού δυναμισμού και αποτελούν πολύτιμη κληρονομιά του δασκάλου.

Στις 19 Αυγούστου 1580, στην πραγματικότητα, Andrea Palladio πέθανε σε ηλικία 72 ετών, σε κακή οικονομική κατάσταση: η αιτία του θανάτου του είναι άγνωστη (και υπάρχουν πολλές αμφιβολίες και για την ακριβή ημερομηνία), ενώ ο τόπος θανάτου έχει ταυτοποιηθεί ως το Maser, όπου ο αρχιτέκτονας εργαζόταν για την κατασκευή ενός ναού στη Villa Barbaro.

Η κηδεία του Παλλάντιο τελέστηκε στη Βιτσέντζα, χωρίς πολλές φανφάρες, και η σορός του θάφτηκε στην εκκλησία της Σάντα Κορόνα.