Βιογραφία - Μυστικά και αξίνες

Ο Francesco Cossiga γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1928 στο Sassari. Είναι αναμφίβολα ένας από τους μακροβιότερους και πιο διάσημους Ιταλούς πολιτικούς. Η καριέρα του δεν φαίνεται να τελειώνει ποτέ. Enfant prodige των μεταπολεμικών Χριστιανοδημοκρατών, κατείχε όλα τα δυνατά κυβερνητικά αξιώματα, από το Υπουργείο Εσωτερικών μέχρι την Προεδρία του Υπουργικού Συμβουλίου και την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Ο νεαρός Φραντσέσκο δεν έχασε χρόνο: αποφοίτησε από το λύκειο σε ηλικία δεκαέξι ετών και τέσσερα χρόνια αργότερα πήρε πτυχίο νομικής. Στα δεκαεπτά του ήταν ήδη μέλος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος. Στα 28 του ήταν γραμματέας της επαρχίας. Δύο χρόνια αργότερα, το 1958, μπήκε στο Μοντεσίτοριο. Ήταν ο νεότερος υφυπουργός Άμυνας στην τρίτη κυβέρνηση υπό τον Άλντο Μόρο- ήταν ο νεότερος υπουργός Εσωτερικών (μέχρι τότε) το 1976 στα 48 του χρόνια.ήταν ο νεότερος πρωθυπουργός (μέχρι τότε) το 1979 στα 51 του χρόνια, ο νεότερος πρόεδρος της Γερουσίας το 1983 στα 51 του χρόνια και ο νεότερος πρόεδρος της Δημοκρατίας το 1985 στα 57 του χρόνια.

Ο Φραντσέσκο Κοσίγκα πέρασε αλώβητος από τη σφοδρή πολεμική των λεγόμενων "anni di piombo". Τη δεκαετία του 1970, χαρακτηρίστηκε από την άκρα αριστερά ως ο υπ' αριθμόν ένα εχθρός: το όνομα "Κοσίγκα" γράφτηκε στους τοίχους με το "Κ" και τα δύο Runic Ss Es των ναζιστικών SS. Η απαγωγή του Άλντο Μόρο (16 Μαρτίου-9 Μαΐου 1978) ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας του. Η αποτυχία τηςέρευνα και η δολοφονία του Μόρο τον ανάγκασαν να παραιτηθεί.

Στις 55 ημέρες από την απαγωγή, η διαμάχη και οι κατηγορίες κατά του Κοσίγκα δεν έχουν τέλος.

Υπάρχουν κάποιοι που κατηγορούν τον Κοσίγκα για αναποτελεσματικότητα- άλλοι μάλιστα υποψιάζονται ότι το "Σχέδιο Έκτακτης Ανάγκης" που ετοίμασε ο Κοσίγκα δεν αποσκοπούσε καθόλου στην απελευθέρωση του ομήρου. Οι κατηγορίες είναι πολύ βαριές και επί χρόνια ο Κοσίγκα υπερασπιζόταν τον εαυτό του με τρόπο που ήταν πάντα σταθερός και επίμονος, όπως και ο χαρακτήρας του.

Υπάρχει μια βαθιά ριζωμένη πεποίθηση σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης ότι είναι ανάμεσα στους θεματοφύλακες πολλών ιταλικών μυστηρίων από τα χρόνια της τρομοκρατίας. Σε μια συνέντευξη ο Κοσίγκα είπε: Αν έχω λευκά μαλλιά και κηλίδες στο δέρμα μου, είναι εξαιτίας αυτού. Επειδή καθώς αφήναμε τον Μόρο να σκοτωθεί, το συνειδητοποίησα ".

Πρόεδρος του Συμβουλίου το 1979, κατηγορήθηκε για βοήθεια και υποκίνηση του τρομοκράτη της "Prima Linea" Marco Donat Cattin, γιου του πολιτικού της DC Carlo. Οι κατηγορίες κηρύχθηκαν αβάσιμες από την εξεταστική επιτροπή. Η κυβέρνησή του έπεσε το 1980, παλουκωμένη από τους "franchi tiratori" της DC που απέρριψαν το "Decretone economico" που υποτίθεται ότι θα ευλογούσε τη συμφωνία Nissan και Alfa Romeo.Με μια ψήφο ο Κοσίγκα πέφτει και μαζί του η κατανόηση. Μια εφημερίδα τιτλοφορεί ειρωνικά: Fiat voluntas tua "Για μερικά χρόνια, ο Francesco Cossiga παρέμεινε στη σκιά, εκτοπισμένος από την DC του "προοιμίου" που έκλεισε κάθε πιθανότητα συμφωνίας με το PCI.

Το 1985, ο Κοσίγκα εξελέγη Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας με μια πλειοψηφία ρεκόρ: 752 ψήφους σε σύνολο 977. Υπέρ του τάχθηκαν το DC, το PSI, το PCI, το PRI, το PLI, το PSDI και η Ανεξάρτητη Αριστερά. Για πέντε χρόνια, έπαιξε το ρόλο του "συμβολαιογράφου Προέδρου", διακριτικός και σχολαστικός στην τήρηση του Συντάγματος. Το 1990, άλλαξε το στυλ του. Έγινε ο "πικρατής", επιτιθέμενος στο CSM (Ανώτατο Συμβούλιο της Δικαστικής Εξουσίας), στοΣυνταγματικό Δικαστήριο και το κομματικό σύστημα. Αυτό το κάνει, λέει, για " να βγάλουν μερικά βότσαλα από τα παπούτσια τους ".

Ο Κοσίγκα ζητά μια μεγάλη μεταρρύθμιση του κράτους και ξεσπά σε μεμονωμένους πολιτικούς. Κάποιοι φτάνουν στο σημείο να τον αποκαλέσουν τρελό: απαντά ότι να το κάνεις, όχι να είσαι. Είναι διαφορετικό ".

Το 1990, όταν ο Τζούλιο Αντρεότι αποκάλυψε την ύπαρξη της "Gladio", ο Κοσίγκα επιτέθηκε σχεδόν σε όλους, ιδιαίτερα στην DC από την οποία αισθανόταν "παραπεμμένος". Η PDS ξεκίνησε τη διαδικασία της μομφή Περίμενε τις εκλογές του 1992 και στη συνέχεια παραιτήθηκε με ένα 45λεπτο τηλεοπτικό διάγγελμα. Έφυγε οικειοθελώς: ολόκληρο το σύστημα, το οποίο επέκρινε και κατηγόρησε επί δύο χρόνια, κατέρρευσε λίγους μήνες αργότερα.

Έκανε μια αιφνιδιαστική επανεμφάνιση το φθινόπωρο του 1998, την εποχή της κρίσης της κυβέρνησης Πρόντι. Ίδρυσε την Udeur (Δημοκρατική Ένωση για την Ευρώπη) και έδωσε αποφασιστική υποστήριξη στη γέννηση της κυβέρνησης του Μάσιμο Ντ' Αλέμα. Το ειδύλλιο ήταν βραχύβιο. Μετά από λιγότερο από ένα χρόνο, ο Κοσίγκα εγκατέλειψε την Udeur και επέστρεψε για να είναι "ελεύθερος σκοπευτής" με την UPR (Ένωση για τη Δημοκρατία). Στις βουλευτικές εκλογές του 2001 υποστήριξε τον ΣίλβιοΟ Μπερλουσκόνι, ωστόσο, δεν θα δώσει αργότερα ψήφο εμπιστοσύνης στη Γερουσία.

Ο Francesco Cossiga πέθανε στις 17 Αυγούστου 2010.