Βιογραφία

• Florence Foster Jenkins σοπράνο
• Κοινωνική ζωή στους κύκλους της Νέας Υόρκης
• Ένα μειονέκτημα που είναι επίσης ταλέντο
• Ένας καλλιτέχνης που ξέρει πώς να εκτιμάται και να είναι επιθυμητός
• Η τελευταία συναυλία
• Η βιογραφική ταινία για τη ζωή του

Γέννηση της Florence Foster - αργότερα γνωστή ως Florence Foster Jenkins - γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου 1868 στο Wilkes-Barre της Πενσυλβάνια των Ηνωμένων Πολιτειών, κόρη της Mary Jane και του Charles, ενός πλούσιου δικηγόρου. Ως παιδί, πήρε μαθήματα πιάνου: αφού έγινε εξαιρετική μουσικός, έδωσε παραστάσεις -όσο ήταν ακόμη παιδί- σε όλη την Πενσυλβάνια, ακόμη και στον Λευκό Οίκο κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Rutherford B. Hayes.

Μόλις αποφοιτά, εκφράζει την επιθυμία να πάει στο εξωτερικό για να σπουδάσει μουσική, αλλά έχει να αντιμετωπίσει την απόρριψη του πατέρα της, ο οποίος, αν και μπορεί να το αντέξει οικονομικά, δεν πληρώνει τα έξοδά της. Έτσι, μαζί με τον Δρ. Frank Thornton Jenkins , μετακόμισε στη Φιλαδέλφεια: εδώ οι δύο τους παντρεύτηκαν το 1885, αλλά σύντομα αρρώστησαν από σύφιλη.

Από τότε, δεν υπήρχε κανένα ίχνος του Dr. Jenkins (δεν είναι γνωστό αν οι δύο τους χώρισαν ή αν χώρισαν): Florence Foster Jenkins Σε κάθε περίπτωση, θα διατηρήσει και το επώνυμο του συζύγου της.

Η γυναίκα στη Φιλαδέλφεια καταφέρνει να συντηρεί τον εαυτό της παραδίδοντας μαθήματα πιάνου: ωστόσο, μετά από έναν τραυματισμό στο χέρι της αναγκάζεται να εγκαταλείψει αυτή την ευκαιρία για κέρδος και βρίσκεται χωρίς μέσα συντήρησης. Για κάποιο χρονικό διάστημα ζει σε μια κατάσταση πολύ κοντά στη φτώχεια και έρχεται κοντά στη μητέρα της Mary, η οποία έρχεται να τη σώσει. Σε αυτό το σημείο οι δύο γυναίκες μετακομίζουν στη Νέα Υόρκη.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1900 η Φλωρεντία παίρνει την απόφαση να γίνει τραγουδίστρια της όπερας.

Florence Foster Jenkins σοπράνο

Το 1909, τη χρονιά που πέθανε ο πατέρας της, κληρονόμησε αρκετά χρήματα που της επέτρεψαν να ξεκινήσει μια ολοκληρωμένη καριέρα στη μουσική. Την ίδια εποχή γνώρισε τον Σεντ Κλερ Μπέιφιλντ, έναν σαιξπηρικό ηθοποιό με καταγωγή από τη Μεγάλη Βρετανία, ο οποίος σύντομα έγινε ο μάνατζέρ της. Οι δυο τους αργότερα συγκατοίκησαν, μένοντας ο ένας στο πλευρό του άλλουτου άλλου για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Κοινωνική ζωή στους κύκλους της Νέας Υόρκης

Αρχίζοντας να συχνάζει σε μουσικούς κύκλους στο Μεγάλο Μήλο, το κορίτσι από την Πενσυλβάνια πήρε και μαθήματα τραγουδιού- λίγο αργότερα ίδρυσε και το δικό της κλαμπ, Το Verdi Club Δεν δίστασε να ενταχθεί σε πολλούς άλλους πολιτιστικούς συλλόγους γυναικών, ιστορικούς και λογοτεχνικούς, αναλαμβάνοντας πολλές φορές τη θέση της μουσικής διευθύντριας.

Η Florence Foster Jenkins συμμετέχει επίσης στην παραγωγή του tableau-vivant Μια από τις πιο γνωστές φωτογραφίες της είναι αυτή που φοράει φτερά αγγέλου, ένα κοστούμι που σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε για εκείνη με έμπνευση τον πίνακα του Χάουαρντ Τσάντλερ " Ο Christy Stephen Foster και ο Άγγελος της Έμπνευσης ".

Ένα μειονέκτημα που είναι επίσης ταλέντο

Το 1912 άρχισε να εμφανίζεται σε ρεσιτάλ: αν και είχε μέτρια αίσθηση του ύψους και δεν μπορούσε να κρατήσει το ρυθμό, Florence Foster Jenkins Παρόλα αυτά καταφέρνει να γίνει διάσημη. Ίσως αυτό να οφείλεται ακριβώς στις όχι και τόσο συμβατικές ερμηνείες της. Είναι αρκετά ανίκανη να διατηρήσει μια νότα και αναγκάζει τους συνοδούς της να αντισταθμίζουν τα ρυθμικά λάθη και τις διακυμάνσεις του ρυθμού της με διάφορες προσαρμογές.

Παρ' όλα αυτά, κάνει το κοινό να τον αγαπήσει γιατί ξέρει πώς να το διασκεδάζει, πέρα από το αμφισβητήσιμες ικανότητες τραγουδιού Επιπλέον, αν και η έλλειψη ταλέντου είναι προφανής, η Jenkins πιστεύει ότι είναι καλή. Φτάνει στο σημείο να συγκρίνει τον εαυτό της με σοπράνο όπως η Luisa Tetrazzini και η Frieda Hempel, αποφεύγοντας τα περιπαικτικά γέλια που όχι σπάνια ακούγονται κατά τη διάρκεια των εμφανίσεών της.

Πιθανώς, οι δυσκολίες της οφείλονται -τουλάχιστον εν μέρει- στις συνέπειες της σύφιλη Για να γίνουν ακόμη πιο δύσκολες οι ερμηνείες του, υπάρχει το γεγονός ότι οι ερμηνείες περιλαμβάνουν τραγούδια που είναι πολύ δύσκολα από τεχνικής άποψης. Αυτά όμως απαιτούν ένα πολύ μεγάλο φωνητικό εύρος και καταλήγουν να αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο τις ατέλειες και τις ελλείψεις του.

Η μουσική με την οποία καταπιάνεται αναμειγνύει τα λίντερ, το καθιερωμένο ρεπερτόριο της όπερας και τραγούδια που έχει συνθέσει η ίδια: ένα μείγμα που κυμαίνεται από κομμάτια του Μπραμς μέχρι έργα του Στράους, του Βέρντι ή του Μότσαρτ, όλα προφανώς δύσκολα και απαιτητικά, για να μην πω απαγορευτικά, για τις ικανότητές της, αλλά και κομμάτια που συνέθεσε η Cosmé McMoon, η συνοδός της.

Ένας καλλιτέχνης που ξέρει πώς να εκτιμάται και να είναι επιθυμητός

Στη σκηνή, ωστόσο, η Florence Foster Jenkins είναι επίσης αξιοσημείωτη για τα πολύ περίτεχνα κοστούμια που φοράει, τα οποία επινοεί και κατασκευάζει η ίδια, καθώς και για τη συνήθειά της να πετάει λουλούδια προς το κοινό, ενώ κινεί με το ένα χέρι μια βεντάλια.

Η Florence, από την άλλη πλευρά, περιορίζει τις εμφανίσεις της, παρά τα πολυάριθμα αιτήματα για συναυλίες που της έρχονται. Σταθερό σημείο, ωστόσο, είναι το ετήσιο ρεσιτάλ που λαμβάνει χώρα στο Ritz-Carlton της Νέας Υόρκης, στην αίθουσα χορού.

Το 1944, ωστόσο, η Florence υπέκυψε στις πιέσεις του κοινού και συμφώνησε να τραγουδήσει στο Carnegie Hall, σε μια εκδήλωση που ήταν τόσο αναμενόμενη που τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν εβδομάδες πριν.

Η τελευταία συναυλία

Στη μεγάλη εκδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1944, το κοινό περιελάμβανε τον Cole Porter, τη χορεύτρια και ηθοποιό Marge Champion και πολλές άλλες διασημότητες, όπως ο συνθέτης Gian Carlo Menotti, η σοπράνο Lily Pons και ο σύζυγός της André Kostelanetz και η ηθοποιός Kitty Carlisle.

Η τραγουδίστρια της Πενσυλβάνια πέθανε, ωστόσο, λίγο αργότερα: δύο ημέρες μετά τη συναυλία στο Carnegie Hall, η Florence υπέστη καρδιακή προσβολή, η οποία την εξουθένωσε πάρα πολύ και οδήγησε στο θάνατό της στις 26 Νοεμβρίου 1944.

Η βιογραφική ταινία για τη ζωή του

Το 2016 γυρίστηκε και διανεμήθηκε μια ταινία που αφηγείται την ιστορία του: ονομάζεται " Florence Foster Jenkins "Την τραγουδίστρια υποδύεται η Μέριλ Στριπ, η οποία ξεχωρίζει σε ένα καστ που περιλαμβάνει επίσης τους Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Σάιμον Χέλμπεργκ, Χιου Γκραντ και Νίνα Αριάντα.