بیوگرافی

• فلورانس فاستر جنکینز سوپرانو
• زندگی اجتماعی در محافل نیویورک
• نقصی که استعداد هم دارد
• یک هنرمند کسی که می داند چگونه باید از او قدردانی کرد و خواستار شد
• آخرین کنسرت
• فیلم زندگینامه ای درباره زندگی او

فلورانس فاستر متولد شد - بعدها به نام فلورانس شناخته شد فاستر جنکینز - در 19 ژوئیه 1868 در Wilkes-Barre، پنسیلوانیا، در ایالات متحده، دختر مری جین و چارلز، یک وکیل ثروتمند متولد شد. او در کودکی آموزش پیانو دریافت کرد: پس از تبدیل شدن به یک نوازنده عالی، او - هنوز کوچک - در سراسر پنسیلوانیا و حتی در کاخ سفید در دوران ریاست جمهوری رادرفورد بی. هیز اجرا می کرد.

بعد از فارغ التحصیلی، ابراز تمایل کرد که برای تحصیل در رشته موسیقی به خارج از کشور برود، اما مجبور شد با امتناع پدرش کنار بیاید که در عین توانایی مالی، هزینه های او را پرداخت نکرد. سپس، همراه با دکتر فرانک تورنتون جنکینز ، او به فیلادلفیا نقل مکان می کند: در اینجا این دو در سال 1885 ازدواج می کنند، اما به زودی به سیفلیس بیمار می شوند.

از آن لحظه به بعد دیگر اثری از دکتر جنکینز باقی نخواهد ماند (معلوم نیست که این دو طلاق گرفته اند یا از هم جدا شده اند): فلورانس فاستر جنکینز در هر صورت، شوهر را حفظ خواهد کرد. نام خانوادگی

زنی در فیلادلفیا می‌تواند با آموزش پیانو زندگی خود را تامین کند: با این حال، به دنبال آسیب دیدگی بازو، مجبور می‌شوداین فرصت کسب درآمد را رها کرده و خود را بدون معیشت می بینند. او برای مدتی در شرایطی بسیار نزدیک به فقر زندگی می کند و به مادرش مری نزدیک می شود که برای نجات او می آید. در این مرحله دو زن به نیویورک نقل مکان می کنند.

اولین ماه های سال 1900 بود: در این زمان بود که فلورانس تصمیم گرفت خواننده اپرا شود.

سوپرانو فلورانس فاستر جنکینز

در سال 1909، سالی که پدرش فوت می‌کند، او به اندازه‌ای پول به ارث می‌برد که به او اجازه می‌دهد از همه لحاظ در دنیای موسیقی فعالیت کند. در همان دوره او با سنت کلر بایفیلد، بازیگر شکسپیر که اصالتاً بریتانیایی است، آشنا می شود که به زودی مدیر او می شود. این دو بعداً با هم نقل مکان خواهند کرد و تا آخر عمر در کنار یکدیگر خواهند ماند.

زندگی اجتماعی در محافل نیویورک

دختری از پنسیلوانیا با شروع به حضور در محافل موسیقی Big Apple، دروس آواز را نیز فرا می گیرد. مدت کوتاهی پس از آن که او همچنین باشگاه خود را تأسیس کرد، باشگاه وردی ، بدون اینکه از پیوستن به بسیاری دیگر از کلوپ های فرهنگی زنان، اعم از تاریخی و ادبی صرف نظر کند، و در مناسبت های مختلف سمت مدیر موسیقی را به عهده گرفت.

فلورانس فاستر جنکینز نیز خود را وقف تولید tableau-vivant کرد: یکی از شناخته شده ترین عکس هایی کهنگرانی او را در حالی به تصویر می کشد که بال های فرشته بر تن دارد، لباسی که با الهام از نقاشی هاوارد چندلر " کریستی استفان فاستر و فرشته الهام " برای او طراحی و ساخته شده است.

نقصی که همچنین یک استعداد است

در سال 1912 او شروع به اجرا در رسیتال کرد: اگرچه او حس متوسطی از لحن دارد و نمی تواند با ریتم هماهنگی کند، فلورانس فاستر جنکینز هنوز موفق می شود مشهور شود. شاید دقیقاً به لطف آن اجراهای نامتعارف او. زن به طور قطع قادر به حفظ یک نت نیست و همنوازش را مجبور می کند تا خطاهای ریتمیک و تغییرات سرعت او را با تنظیمات مختلف جبران کند.

با وجود این، او خود را مورد علاقه مردم قرار می‌دهد، زیرا می‌داند چگونه آنها را سرگرم کند، فراتر از مهارت‌های خوانندگی مشکوک ، که مطمئناً توسط منتقدان قدردانی نمی‌شود. علاوه بر این، در حالی که فقدان استعداد او مشهود است، جنکینز فکر می کند که او خوب است. او می‌آید تا خود را با سوپرانوهایی مانند لویزا تترازینی و فریدا همپل مقایسه کند و خنده‌های تمسخرآمیزی که اغلب در طول اجراهایش شنیده می‌شود را کنار می‌زند.

احتمالاً مشکلات او - حداقل تا حدی - به دلیل پیامدهای سیفلیس بود که باعث انحطاط پیشرونده سیستم عصبی مرکزی شده بود. برای اینکه اجراهایش حتی چالش برانگیزتر شود، پس،این واقعیت وجود دارد که اجراها دارای آهنگ های بسیار دشوار فنی هستند. اینها به دامنه صوتی بسیار گسترده ای نیاز دارند، با این حال، در نهایت نقص ها و شکاف های آن را بیشتر برجسته می کنند.

موسیقی که ترکیبی از رپرتوار استاندارد اپرا و آهنگ هایی را که خودش ساخته است می پردازد: ترکیبی که از قطعات برامس گرفته تا آثار اشتراوس، وردی یا موتزارت، که همه به وضوح دشوار و سخت و به دلیل توانایی‌های او بسیار سخت و طاقت‌فرسا هستند، اما همچنین قطعاتی که توسط کازمه مک‌مون، هم‌خوان او خلق شده‌اند.

هنرمندی که می‌داند چگونه مورد قدردانی و خواسته قرار گیرد

اما روی صحنه، فلورانس فاستر جنکینز به دلیل لباس‌های بسیار استادانه‌ای که می‌پوشد، و که خودش طراحی و خلق می‌کند، برجسته است. همچنین به دلیل عادت او به پرتاب گل به سمت مردم در حالی که یک پنکه را با یک دست حرکت می دهد.

فلورانس، از سوی دیگر، علی رغم درخواست های متعدد برای نمایش هایی که وارد می شوند، اجراهای خود را محدود می کند. با این حال، یک قرار ثابت، رسیتال سالانه ای است که در ریتز-کارلتون در نیویورک، در سالن رقص برگزار می شود.

اما در سال 1944، فلورانس تسلیم فشار عمومی شد و موافقت کرد که در سالن کارنگی آواز بخواند، در رویدادی که آنقدر مشتاقانه منتظر بود که بلیت فروخته شد وهفته ها قبل فروخته می شود

آخرین کنسرت

برای این رویداد بزرگ که در 25 اکتبر 1944 برگزار می شود، بینندگان شامل کول پورتر، رقصنده و بازیگر Marge Champion و بسیاری از افراد مشهور دیگر، مانند آهنگساز Gian هستند. کارلو منوتی، لیلی پونز سوپرانو و همسرش آندره کوستلانتس، و بازیگر کیتی کارلایل.

خواننده پنسیلوانیا مدت کوتاهی پس از مرگ می‌میرد: دو روز پس از کنسرت در سالن کارنگی، فلورانس قربانی یک حمله قلبی می‌شود که به شدت او را ضعیف می‌کند و منجر به مرگش در 26 نوامبر 1944 می‌شود.

فیلم زندگینامه ای درباره زندگی او

در سال 2016 فیلمی ساخته و توزیع شد که داستان او را روایت می کند: نام آن دقیقاً " فلورانس فاستر جنکینز " (به ایتالیایی این فیلم با عنوان: فلورانس و به کارگردانی استفن فریرز منتشر شد. نقش این خواننده را مریل استریپ بازی می‌کند، که در گروه بازیگری متشکل از ربکا فرگوسن، سایمون هلبرگ، هیو گرانت و نینا آریاندا برجسته است.