دهکده پائولو، بیوگرافی
فهرست مطالب
بیوگرافی • نه تنها غم انگیز، نه تنها فانتوزی
- دهه 70
- دهه 90
- دهه 2000
پائولو ویلاجیو نویسنده، هنرپیشه و کمدین ایتالیایی با کنایه های بی احترامی و گروتسکی که داشت، یکی از اولین بازیگران درخشان ایتالیا بود که با طنز توانست ما را به تأمل در مشکلات جامعه وادار کند.
مخترع طنز اجتماعی در 30 دسامبر 1932 و نه در سال 1938 آنطور که بسیاری فکر می کنند در جنوا به دنیا آمد و دوران کودکی نسبتاً فقیری را سپری کرد که در اثر جنگ جهانی ویران شده بود. او بعداً خواهد گفت:
در آن زمان رژیم داشتم، نه میل به ظاهر شدن، بلکه فقر دیکته می‌کرد. در این شرکت است که Paolo Villaggio شخصیت Ugo Fantozzi را خلق می کند که بعداً او را بسیار محبوب خواهد کرد.رگ هنری ویلاجو توسط مائوریتزیو کوستانزو کشف شد که در سال 1967 به او توصیه کرد در یک کاباره در رم اجرا کند. او از اینجا به مجری برنامه تلویزیونی "Bontà loro" می رود که در آن شخصیت های تهاجمی، ترسو و مطیع او تقدیس قطعی خود را می یابند.
همچنین ببینید: بیوگرافی فریدا پینتواز دستگاه تلویزیون، او سپس به سمت ماشین تحریر رفت و داستان های کوتاه خود را با محوریت شخصیت حسابدار Ugo Fantozzi که توسط اسپرسو منتشر شد، مردی با شخصیت ضعیف، تحت آزار و اذیت قرار گرفت. بدشانسی و توسط "مگا کارگردان" "مگافرم"، که در آنفانتوزی کار می کند.
دهه 1970
در سال 1971 انتشارات Rizzoli کتاب "Fantozzi" را منتشر کرد که دقیقاً بر اساس این داستان ها بود و به Paolo Villaggio شهرت بین المللی داد.
به همراه سینیورا پینا، با شادی به سمت ماشین کوچک خود که در زیر یک ساختمان باشکوه با نور پارک شده بود حرکت کرد که در آن یک مهمانی بزرگ از افراد ثروتمند وجود داشت. "سال نو مبارک!" فانتوزی با خوشحالی به سمت پنجره های روشن فریاد زد. از طبقه سوم، طبق یک رسم قدیمی، یک اجاق 2 تنی قدیمی روی ماشین افتاد: آن را مانند املت با پیاز که خیلی دوست داشت، صاف کرد. فانتوزی برای یک دقیقه متحجر ماند، سپس شروع به داد زدن روی پنجره ها کرد. او فریاد زد که با دانشجویانی که به تجمل گرایی بورژوایی اعتراض دارند موافق است. "راست می گویند!" او زوزه کشید: "و آنها حتی بهتر از این هم انجام می دهند..." یکی از مدیران مافوقش که به مهمانی می رفت از ساختمان بیرون آمد و از او پرسید: "خوب می کنند چه کار کنند؟...". فانتوزی با لبخندی تراژیک به پایان رسید: "برای... مطالعه". (INCIPIT "Fantozzi")موفقیت پرفروش‌هایش (او سه کتاب نوشت که همگی توسط ریزولی منتشر شده بودند) به او این فرصت را داد. تا خود را با موفقیت و سود به سینما بسپارد. در حقیقت، ویلاجو قبلاً در برخی از فیلم‌ها کار کرده بود (به یاد داشته باشید، «برانکلئونه آله crociate» مونیچلی در سال 1970)، اما تنها با فیلم معروف «فانتوزی» ساخته لوچیانو سالس در سال 1975 شروع کرد.در این زمینه نیز مورد قدردانی قرار گیرد.
بسیاری از افراد دیگر، به اندازه 9 مورد در مورد شخصیت حسابدار افسانه ای (یکی توسط سالس، هفت مورد توسط نری پارنتی و دیگری توسط دومنیکو ساورینی)، علاوه بر آنهایی که در نقش شخصیت های فرعی انجام می شوند، مانند Giandomenico Fracchia ("Fracchia the human human"، "Fracchia on Dracula") و پروفسور Krainz .
دهه 90
گاهی اوقات، و همیشه با مهارت و شانس، پائولو ویلاجیو از روال کارهای خود خارج شد و با استادان سینماهایی مانند فدریکو فلینی (در سال 1990 با «صدای ماه» به همراه روبرتو بنینی)، لینا ورتمولر (در سال 1992 با «امیدوارم که موفق شوم»)، ارماننو اولمی (در سال 1993 با «راز جنگل». قدیمی")، ماریو مونیچلی (در سال 1994 با "Cari fottutissimi Amici") و گابریله سالواتورز (در سال 2000 با "دندان").
از جوایز متعدد فیلمی که پائولو ویلاجیو دریافت کرد، می‌توان به داوید دی دوناتلو در سال 1990، روبان نقره‌ای در سال 1992 و شیر طلایی برای یک عمر دستاورد هنری در سال 1996 اشاره کرد. من سعی کردم ماجراجویی کسی را که در آن بخش از زندگی زندگی می کند که همه (به جز فرزندان قدرتمندان) از آن می گذرند یا گذشته اند، بگویم: لحظه ای که در آن شخص زیر دست رئیس است. خیلی‌ها با افتخار بیرون می‌آیند، خیلی‌ها آن را در بیست سالگی گذرانده‌اند، بعضی‌ها در سی سالگی‌شان، خیلی‌ها برای همیشه آنجا می‌مانند و بیشترین هستند.بخش فانتوزی یکی از این موارد است.
دهه 2000
اما در تمام این سال ها، فعالیت او به عنوان نویسنده متوقف نشده است: او همچنان کتاب های موفقی دارد که به طور منظم منتشر می شود، هرچند ناشر تغییر کرده است. 1994 (او از ریزولی به موندادوری رفت). برای دومی منتشر کرده است: "فانتوزی سلام می کند و می رود" (1994-1995)، "زندگی، مرگ و معجزات یک تکه گه" (2002)، "7 گرم در 70 سال" (2003) تا طغیان ناامیدانه اش. : "من مثل هیولا عصبانی هستم" در سال 2004.
همه ما او را به عنوان یک بازیگر و نویسنده سینما به یاد داریم، اما پائولو ویلاجو یک بازیگر تئاتر خوب نیز بود: در واقع او در نقش آرپاگونه بازی کرد. تئاتر "آوارو" اثر مولیر در سال 1996.
پائولو ویلاجو در 3 ژوئیه 2017 در سن 84 سالگی در رم درگذشت.
همچنین ببینید: بیوگرافی آماندا لیر