بیوگرافی • رادیکال آزاد

• مارکو پانلا و حزب رادیکال
• دهه 70 و 80
• دهه 90 و بعد

رهبر رادیکال های ایتالیایی برای تقریبا چهل سال، چندین بار معاون پارلمان اروپا و ایتالیا، مارکو پانلا در 2 می 1930 در ترامو به دنیا آمد. نام کوچک او Giacinto Pannella است. او در سن بیست سالگی در رشته حقوق فارغ التحصیل شد و سپس یک روزنامه نگار حرفه ای شد. با این حال، طبیعتاً همه او را به عنوان بنیانگذار، دبیر و رئیس حزب رادیکال و لیست پانلا و همچنین یکی از بنیانگذاران حزب رادیکال فراملی به یاد می آورند.

مسیر سیاسی او را در سن بیست سالگی مسئول دانشگاه ملی حزب لیبرال می بیند. در بیست و دو سالگی، رئیس UGI (Unione Goliardica Italiana، انجمن نیروهای دانشجویی غیر روحانی)، در بیست و سه سالگی، رئیس اتحادیه ملی دانشجویان دانشگاه (UNURI).

در سال 1955 او یکی از بنیانگذاران حزب رادیکال بود، گروهی که شعار " حزب جدید برای سیاست جدید " را به همراه داشت. گروهی معتبر از روشنفکران و سیاستمداران دموکرات، لیبرال و سوسیالیست (که از جمله آنها باید ولیانی، کالوژرو، اسکالفاری را به یاد آورد).

مارکو پانلا و حزب رادیکال

حزب رادیکال فعالیت خود را در سال 1956 آغاز کرد: مارکو پانلا بلافاصله درگیر شدعمیقا با این شکل گیری، او با مبارزات انتخاباتی ناگوار سال 1958 همراه با جمهوری خواهان مواجه خواهد شد. او در سال 1959 در "Paese Sera" اتحاد همه چپ ها و فرضیه دولتی را که شامل PCI نیز می شود، مطرح کرد.

در سال 1960 خبرنگار "Il Giorno" از پاریس بود و در آنجا روابط فعالی با مقاومت الجزایر برقرار کرد. اما زمانی که حزب رادیکال که تحت تأثیر اختلافات داخلی و مهمتر از همه با ظهور چپ میانه قرار گرفته بود، همراه با چند تن از دوستان و طرفداران جریان «چپ رادیکال» دچار بحران شد و با خطر انحلال قطعی مواجه شد، میراث دشوار بازگشت و در سال 1963 دبیرخانه حزب رادیکال را به عهده گرفت.

در سال 1965 کمپین طلاق آغاز شد، نبردی که از همان ابتدا شکست خورده به نظر می رسید، اما دقیقاً به لطف کار مداوم آگاهی رادیکال، علیرغم قطعیت های آرام آن زمان، شاهد پیروزی «بله» بود. حزب دموکرات مسیحی (با الهام آشکار کاتولیک). در همین حال، او گفت‌وگوی فشرده‌ای را با آلدو کاپیتینی در مورد معنا و اشکال خشونت پرهیزی، برای تجدید سیاست نه تنها در ایتالیا، توسعه می‌دهد. سال بعد در صوفیه دستگیر شد و در اعتراض به تهاجم به چکسلواکی رفت. آن نیز سال اولین روزه بزرگ گاندی است که همراه با بسیاری از مبارزان غیر خشونت آمیز دیگر برگزار شد.

دهه 70 و'80

در سال 1973 مارکو پانلا روزنامه "Liberazione" را تاسیس و مدیریت کرد که از 8 سپتامبر 1973 تا 28 مارس 1974 منتشر می شد>آزادسازی داروهای سبک .

در سال 1976 برای اولین بار به عضویت مجلس انتخاب شد (او در سالهای 1979، 1983 و 1987 مجدداً انتخاب شد) و اندکی پس از وقوع پرونده مورو، رویداد آسیب زا در سیاست ایتالیا. بین ضامن‌ها و «خط سخت» با تروریست‌ها، پانلا اولین موقعیت را انتخاب می‌کند، که در این مورد توسط نویسنده سیسیلی، لئوناردو سیاسیا، حمایت می‌شود. نویسنده می پذیرد.

رادیکال ها 3.4 درصد و بیست نفر در دو شاخه پارلمان انتخاب می شوند، در حالی که سه کرسی در پارلمان اروپا فتح شده اند. Sciascia و Pannella هر دو در Montecitorio و در استراسبورگ انتخاب می شوند.

در همین حال، قانون 194 در مورد سقط جنین نیز تصویب شد، که بلافاصله با مخالفت سازمان های مختلف کاتولیک مواجه شد و حتی یک رفراندوم لغو را پیشنهاد کرد. همچنین در این مورد، مانند طلاق، مبارزه بین دو جبهه سخت و اغلب تلخ است، اما در 17 می 1981، 67.9 درصد از ایتالیایی ها به لغو رای «نه» دادند.

در همین حال، در آن سال ها یک مورد مهم دیگر منفجر شد که به طور غیرمستقیم رادیکال ها را در کانون توجه قرار داد، یعنی دستگیری.ناروا و خودسرانه توسط مجری تلویزیون انزو تورتورا، قربانی یک هویت اشتباه. ماجرایی که باعث می شود رادیکال ها به شدت از کار قوه قضائیه انتقاد کنند و متهم به بی کفایتی و سطحی نگری شوند و تورتورا در سال 1984 نماینده رادیکال در پارلمان اروپا شود.

دهه 1990 و بعد از آن

در سال 1992 پانلا خود را با "لیستا پانلا" در انتخابات سیاسی معرفی کرد: او 1.2٪ آرا و 7 نماینده را به دست آورد. در سپتامبر، او از مانور اقتصادی دولت جولیانو آماتو حمایت می کند. در انتخابات سراسری سال 1994 او با پولو سیلویو برلوسکونی طرف شد. در سال 1999 او با لیست Bonino دوباره به پارلمان اروپا انتخاب شد.

کار طولانی این سیاستمدار خستگی ناپذیر شامل فهرست بی پایانی از مناصب است. رئیس سابق منطقه سیزدهم شهرداری رم (اوستیا)، مشاور سابق شهرداری در تریست، کاتانیا، ناپل، ترامو، رم و لاکویلا. مشاور سابق منطقه‌ای لاتزیو و آبروزو، او از سال 1976 تا 1992 معاون پارلمان ایتالیا بود. او مدت‌ها نماینده پارلمان اروپا بود. بخشی از کمیسیون توسعه و همکاری؛ کمیته امور خارجی، حقوق بشر، امنیت مشترک و سیاست دفاعی؛ هیئت روابط با اسرائیل؛ مجمع پارلمانی مشترک کنوانسیون بین دولتهاآفریقا، کارائیب و اقیانوس آرام و اتحادیه اروپا (ACP-EU).

پس از نبردهای بی پایان و اعتصاب غذا، مارکو پانلا برای مدتی در سن 86 سالگی در 19 می 2016 در رم درگذشت.