بیوگرافی • اشتیاق و فداکاری

• دهه 90
• نیمه دوم دهه 90
• دهه 2000
• گری اولدمن در دهه 2010

لئونارد گری اولدمن که در دنیای سرگرمی تنها با نام میانی خود شناخته می شود، در 21 مارس 1958 در لندن در بریتانیای کبیر در خانواده کاتلین و لئونارد اولدمن به دنیا آمد. او دوران کودکی خود را در یک منطقه بدنام لندن (New Cross) با حضور پراکنده و تقریباً غایب پدری که برای امرار معاش ملوان بود و بیشتر به الکل اختصاص داده بود تا خانواده اش سپری کرد.

گری تنها هفت سال دارد که پدرش به طور قطع خانواده را ترک می کند، همچنین از دو خواهر دیگر تشکیل شده است: این به او بستگی دارد که خانواده را ادامه دهد. او همزمان کار می کند و درس می خواند تا بتواند هر چه بیشتر پول به خانه بیاورد و در 17 سالگی تحصیل را ترک می کند.

او بیشتر و بیشتر به موسیقی علاقه مند می شود و شروع به مطالعه جدی پیانو می کند، به عنوان یک خودآموز. اگرچه او رویای خود را برای تبدیل شدن به یک پیانیست مشهور برآورده نخواهد کرد، اما استعدادش هنوز هم او را همراهی می کند. او تقریباً بلافاصله درک می کند که موسیقی عشق واقعی او نیست و اشتیاق واقعی خود را در بازیگری کشف می کند.

او سعی می کند در "آکادمی سلطنتی هنرهای دراماتیک" در لندن ثبت نام کند اما موفق نمی شود. گاری مطمئناً اجازه نمی‌دهد که از این شکست کوچک اول مرعوب شود و بنابراین شروع به گذراندن دوره‌های تئاتر می‌کند.ویلیامز در "تئاتر جوانان گرینویچ". او بلافاصله به دلیل توانایی های عظیم خود برجسته می شود و به لطف بورسیه تحصیلی می تواند در «کالج سخنرانی و نمایش رز بروفورد» شرکت کند، جایی که در سال 1979 در سن 21 سالگی با درجه ممتاز فارغ التحصیل شد.

گری اولدمن حرفه تئاتری درخشان خود را آغاز می کند که باعث می شود منتقدان و مردم بریتانیا او را به طور گسترده ای در مقیاس ملی شناخته و قدردانی کنند که او را به عنوان یکی از با استعدادترین و رساترین افراد می شناسند. مفسران منظر ملی آنها

او با شرکت معتبر "شکسپیر رویال" و چندین شرکت تئاتر بسیار معتبر دیگر اجرا می‌کند که او را به تورهای اروپایی و آمریکای لاتین می‌برند و به این ترتیب او را در کشورهای دیگر نیز مورد توجه و شناسایی قرار می‌دهند. به زودی او برای شرکت های کوچک در برنامه های تلویزیونی بریتانیا فراخوانده شد و چهره او نه تنها برای تماشاگران تئاتر، بلکه برای دوستداران صفحه نمایش کوچک نیز به طور فزاینده ای شناخته شد.

نام او دوباره در انگلستان به لطف فیلم تلویزیونی فیلمبرداری شده در سال 1981 با عنوان "Meanthime" توسط M. Leigh شروع به شناخته شدن کرد.

1986 سالی است که او با فیلمی با لحنی بسیار خشن به خواننده اصلی گروه Sex Pistols، سید ویسیوس، با عنوان "Sid and Nancy" برای اولین بار روی پرده بزرگ ظاهر می شود. بازی او در این فیلم به قدری شدید است که تماشاگران را مبهوت می کند ومخصوصا انتقاد

گری اولدمن

او نه تنها به دلیل مهارت های بالای بازیگری اش، بلکه به این دلیل که بلافاصله به عنوان یک بازیگر فوق العاده متحول کننده ظاهر می شود، به بازیگری بسیار محبوب و مورد قدردانی تبدیل می شود. بازیگر: او را دقیقا به خاطر همین ویژگی با رابرت دنیرو مقایسه می کنند. گری اولدمن اغلب ظاهر خود را به شکلی گیج کننده و خیره کننده تغییر می دهد، او به سادگی لهجه خود را با توجه به نقشی که باید بازی کند تغییر می دهد و هیچ گاه هیچ جزئیاتی را در بازی خود به شانس واگذار نمی کند.

او بعداً فیلم "Prick up - The Importance of Being Joe" را ساخت که در آن نقش یک همجنسگرا را بازی کرد. سپس در سال 1989 فیلم هیجان انگیزی با عنوان "قانون جنایی" را دنبال می کند که در آن نقش یک وکیل را بازی می کند. در سال 1990 او نقش برنده شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز را با عنوان "روزنکرانتز و گیلدنسترن مردند" بازی کرد، فیلمی که به دو شخصیت کوچک هملت تقدیم شده بود.

دهه 90

فیلمی که ظهور قطعی و سخت به دست آمده گری اولدمن را در عرصه بین المللی تقدیم می کند، " State of Grace " است (در کنار شان پن، به کارگردانی فیل. جوآنون). سپس در سال 1991 "JFK" یکی از شاهکارهای استاد الیور استون دنبال شد: فیلم به ترور جان اف کندی رئیس جمهور ایالات متحده اختصاص دارد و گری اولدمن نقش دشوار لی هاروی اسوالد را بازی می کند.

1992 هنوز یک سال استمهم: گری اولدمن قهرمان فیلم "دراکولای برام استوکر" به کارگردانی استاد و کارگردان بزرگ فرانسیس فورد کاپولا است که به شدت او را برای این نقش می خواست. این فیلم، برنده 3 جایزه اسکار، به عنوان بهترین فیلم در نوع خود شناخته می شود.

تعبیر گری اولدمن کتاب درسی است و لهجه رومانیایی او عالی است: این نقش او را به مدت چهار ماه مشغول مطالعه زبان رومانیایی کرد و یک دوست بازیگر رومانیایی در این کار به او کمک کرد که در فیلم نقش دیو بلوندی که کیانو ریوز را در قلعه دراکولا اغوا می کند و مونیکا بلوچی زیبا و شهوانی نیز در آن ظاهر می شود. اولدمن را بازیگر بزرگی مانند آنتونی هاپکینز، وینونا رایدر بسیار جوان اما فوق العاده همراهی می کند.

نقش کنت دراکولا همچنین گری اولدمن را تحت یک چشم‌انداز کاملاً جدید برای حرفه‌اش قرار می‌دهد، یعنی یک نماد جنسی.

فیلم زیبای " بازی سه گانه " در ادامه می آید که در آن او نقش پلیس فاسدی را بازی می کند که گره گشایی از وجود خصوصی خود بین همسر و معشوق می زند و دیوانه وار عاشق یک قاتل روسی می شود. که او را مجبور به کشتن چند رئیس دنیای اموات خواهد کرد.

در سال 1994 تفسیر شگفت انگیز او از شرور لحظه در فیلم "آلکاتراز جزیره بی عدالتی" دوباره در کنار کوین بیکن (از قبل در صحنه فیلمبرداری "جی اف کی" ملاقات کرده بود) وارد می شود وکریستین اسلیتر که در آن نقش مدیر ظالم زندان را با مهارتی نادر بازی می کند.

نیمه دوم دهه 90

از سال 1995 "اسکارلت نامه" - بر اساس رمان معروف ناتانیل هاثورن - در کنار دمی مور بازی می شود. سپس دو فیلم واقعاً استادانه را دنبال کنید که اولدمن را به ایفای نقش‌هایی با ضخامت بالا باز می‌گرداند: او پلیس فاسد و معتاد به مواد مخدر در «لئون» به کارگردانی استادانه لوک بسون است که در آن اولدمن خود و ویژگی‌های تفسیری عالی‌اش را ثابت می‌کند. این نقش او را در کنار یک ژان رنو بزرگ و بسیار دست کم گرفته شده و یک بازی عالی و تکان دهنده توسط ناتالی پورتمن کوچک آن زمان می بیند.

او در فیلمی در مورد زندگی آهنگساز بتهوون با عنوان "معشوق جاودانه" بازی کرد که در آن اولدمن در حال نواختن پیانو دیده می شود. سپس در سال 1997 فیلم هایی مانند "هواپیمایی یک" (با هریسون فورد) و "عنصر پنجم" (با بروس ویلیس) نیز توسط لوک بسون دنبال شد. سال بعد او در گروه بازیگران «گمشده در فضا» (با ویلیام هرت و مت لبلانک) حضور داشت.

دهه 2000

در سال 2001 او در کنار آنتونی هاپکینز به کارگردانی ریدلی اسکات بر روی فیلم "هانیبال" کار کرد.

گری اولدمن به دلیل دوران کودکی اش مشکلات زیادی با الکل داشت که منجر به طلاق از دو ازدواج قبلی او شد. اولین مورد با بازیگر لسلی منویل بود که با او همکاری داشته استاو یک فرزند داشت و در سال 1989 طلاق گرفت. او بعداً با هنرپیشه اوما تورمن ازدواج کرد، اما این زوج به همان سرعتی که به هم رسیدند از هم جدا شدند.

از سال 1994 تا 1996، او با ایزابلا روسلینی، مدل بازیگر، نامزد بود، که او را در صحنه فیلم "معشوق جاویدان" ملاقات کرد، عشقی که هر دو به دلیل اختلاف سنی شدید با بازیگر زن پایان یافت (7). سال بزرگتر) و به دلایل ذکر شده مربوط به الکل.

در سال 1997 تصمیم گرفت برای رهایی دائمی از درمان وارد شود و در اینجا با مدل و عکاس دونیا فیورنتینو آشنا شد، او نیز به دلیل مصرف مواد مخدر تحت درمان بود. دو فرزند (گالیور و چارلی) از این زوج به دنیا آمدند.

اولدمن که با این واقعیت که سرانجام از گرداب الکل بیرون آمده است، قوی شده است، فیلمنامه نویس و کارگردان می شود و فیلمی را خلق می کند که زندگی یک خانواده فقیر را به تصویر می کشد که در لندن در دنیای زیرین زندگی می کنند. این فیلم متحرک با عنوان " هیچ چیز دهانی " است که به شدت مورد تحسین منتقدان از سراسر جهان قرار گرفت و زندگی او و آنچه در دوران کودکی غمگین او دست در دست هم بود را مرور می کند. این فیلم در جشنواره کن شرکت می کند و قهرمان داستان جایزه بهترین بازیگر زن را می گیرد.

در سال 2000 دنیا دوباره وارد تجارت مواد مخدر شد: در سال 2001 این دو طلاق گرفتند. دادگاه حضانت فرزندان را به او محول می کند.

در سال 2004 گری اولدمن نقش شخصیت سیریوس بلک را در "هری" بازی می کند.پاتر و زندانی آزکابان، فیلمی بر اساس سومین قسمت از سری رمان‌های موفق کودک اثر جی کی رولینگ، شخصیتی که در فصل‌های بعدی «هری پاتر و جام آتش» (2005) و «هری» نیز حضور خواهد داشت. پاتر و نظم ققنوس" (2007).

گری اولدمن در دهه 2010

در سال 2010 او در کنار دنزل واشنگتن در فیلم پسا آخرالزمانی به کارگردانی برادران هیوز، "Code Genesis"، در بخشی از کارنگی، یک مستبد خشن که قصد دارد آخرین نسخه کتاب مقدس را که روی زمین باقی مانده است در اختیار بگیرد تا بر مردم تأثیر بگذارد و کنترل آن را در دست بگیرد.

سال بعد. او جورج اسمایلی است، عامل شخصیت بریتانیایی MI6 در بسیاری از رمان‌های جان لو کاره، در فیلم انگلیسی «خال»، نقشی که اولین نامزدی اسکار بهترین بازیگر مرد را در سال 2012 برای او به ارمغان آورد. این نقش، به لطف آن او برنده جوایز متعددی شد و به اتفاق مورد تحسین منتقدان بین المللی قرار گرفت، او را به طور قطع در المپ بازیگران بزرگ معاصر تقدیم می کند.

در سال 2017 او در گروه بازیگران فیلم بادی به کارگردانی پاتریک هیوز، "Come ti ammazzo il bodyguard" بود. همچنین در همان سال نقش وینستون چرچیل را در فیلم "تاریک ترین ساعت" بازی می کند. این تعبیر جوایز متعددی از جمله اسکار بهترین بازیگر مرد را در سال 2018 برای او به ارمغان آورد. در سال 2020 او قهرمان یک فیلم بیوگرافی جدید است:«مانک» به کارگردانی دیوید فینچر، درباره زندگی فیلمنامه نویس هرمان جی. مانکیویچ .