بیوگرافی

والریا گولینو در 22 اکتبر 1965 در ناپل، دختر یک نقاش یونانی با اصالت مصری و فرانسوی و یک آلمانی ایتالیایی متولد شد. او که بین زادگاهش و آتن بزرگ شده بود، حرفه مدلینگ را در پایتخت یونان آغاز کرد، قبل از اینکه توسط کارگردان لینا ورتمولر، که اولین فیلم خود را در هفده سالگی در فیلم "شوخی سرنوشت در پشت گوشه ای در کمین است" کشف کرد و ارزش قائل شد. دزد خیابانی»، در سال 1983.

پس از بازی در «سوتو... سوتو... درهم شکسته از اشتیاق نابهنجار»، دوباره برای ورتمولر، در «قرار کور» ساخته نیکو مستوراکیس و در «بی‌نهایت عزیز من» پسر» ساخته والنتینو اورسینی، در سال 1985 با کارگردان پیتر دل مونته آشنا شد که دو سال با او رابطه عاشقانه برقرار کرد و او او را در فیلم «Piccoli fuoco» (اولین نامزدی برای Nastri d'Argento) کارگردانی کرد. بعدها، والریا گولینو ، هنوز خیلی جوان، برای کارگردانانی مانند فرانچسکو مازلی («داستان عشق» که جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم ونیز را برای او به ارمغان آورد)، جولیانو مونتالدو («عینک طلا») کار کرد. ) و مهمتر از همه بری لوینسون، که او را برای شاهکار هالیوود "مرد بارانی" در سال 1988 انتخاب کرد. در همان سال او در "Paura e amore" اثر مارگارت فون تروتا و در "Big Top Pee-wee - My" بازی کرد. زندگی ضربان»، توسط راندال کلیزر، که در صحنه فیلمبرداری با این بازیگر آشنا شدبنیسیو دل تورو آن دو عاشق هم می شوند و با هم در خانه گولینو در لس آنجلس در مالهالند درایو نقل مکان می کنند.

در آن سال‌ها، بازیگر زن ناپل عمدتاً در آمریکا کار می‌کرد و در «Acque di primavera» اثر یرژی اسکولیموفسکی و در «Tracce di vita amorosa» اثر پیتر دل مونته شرکت کرد. در سال 1990 او در تست‌های بازیگری شرکت می‌کند تا قهرمان «زن زیبا» شود، اما در نهایت جولیا رابرتز برای آن نقش انتخاب می‌شود: رقابت بین این دو سال بعد برای «خط فانی» و حتی در آن تکرار می‌شود. در صورتی که او مترجم آمریکایی است که برنده می شود. والریا گولینو اما با پیوستن به بازیگران "گرگ تنها" اثر شان پن و "سال وحشت" اثر جان فرانکنهایمر خود را دلداری می دهد. در سال 1991 هستیم، سالی که والریا نیز توسط جیم آبراهامز در کمیک «شات های داغ!» کارگردانی می شود. با این حال، سال بعد، یک کارگردان ایتالیایی که توسط گابریله سالواتورس به عنوان قهرمان فیلم «Puerto Escondido» در کنار کلودیو بیزیو و دیگو آباتانتوئونو انتخاب شد، بازگشت. در همین دوره با بازیگر فابریزیو بنتیوولیو آشنا شد و با او رابطه برقرار کرد.

بعد از شرکت در ادامه فیلم "شلات داغ!"، در "بیا دو کروکودیل" ساخته جاکومو کامپیوتی و در فیلم کوتاه "تسلیم" بازی کرد. در آن ماه ها جیمز کامرون او را برای بازی در نقش هلن در «دروغ های واقعی» در کنار آرنولد شوارتزنگر انتخاب کرد، اما اومجبور به تسلیم شدن شد زیرا او سر صحنه فیلم یونانی "I sfigi tou kokora" مشغول بود، که او به تولید آن کمک کرد: جیمی لی کرتیس به جای او فراخوانده شد. در نیمه دوم دهه 1990، او حرفه هالیوودی خود را با ایتالیایی تغییر داد (آن را با شرکت در کلیپ ویدیویی آهنگ "Bittersweet Me" از رم درهم آمیخت): در آمریکا او از جمله در "دور" بازی کرد. از لاس وگاس، توسط مایک فیگیس، در «فرار از لس‌آنجلس» جان کارپنتر، «خیابان‌های فرعی» تونی گربر و مجموعه تلویزیونی «فرشتگان سقوط کرده»؛ از سوی دیگر، در بلپای، او در «اسکوریاندولی»، اثر آنتونیو رضا، در «آکروباته»، اثر سیلویو سولدینی، و در «البرو دل پره» اثر فرانچسکا آرچیبوگی، قهرمان داستان است.

در سال 2000 او کالیفرنیا را ترک می کند و شروع به وقف خود را عمدتاً به سینمای ایتالیا می کند: او در "Controvento" ساخته استفانو ویکاریو ظاهر می شود و قهرمان چندین جایزه "Respiro" اثر Emanuele Crialese است که در آن فیلم برنده شده است. به او اجازه می دهد نامزدی برای دیوید دی دوناتلو و یک نامزدی برای Nastri d'Argento به عنوان بهترین بازیگر نقش اول زن به دست آورد. سال 2002 بود، سالی که در آن عاشق بازیگر آندره آ دی استفانو شد و در فیلم "L'inverno" ساخته نینا دی ماجو شرکت کرد، که برای آن با خواندن "شاید یک بار دیگر" نیز در ساخت موسیقی متن نقش داشت. . در سال 2005 والریا گولینو پس از «مرا ببر و مرا ببر» ساخته تونینو زنگاردی و «36 Quai des Orfevres» اثر اولیویه مارشال در فیلم فائوستو بازی کرد.پاراویدینو "تگزاس": در مجموعه او با همکار خود ریکاردو اسکامارسیو ملاقات کرد که با او رابطه عاشقانه ای برقرار کرد. او که به طور فزاینده ای به سمت همکاری با فیلمسازان ایتالیایی گرایش داشت، در «La Guerra di Mario» ساخته آنتونیو کاپوانو (که دیوید دی دوناتلو دیگری و گلدن گلوب بهترین بازیگر زن را برای او به ارمغان آورد) و در «در خانه ما» شرکت کرد. توسط فرانچسکا کومنچینی؛ اما در سال 2007 نوبت به «دختر دریاچه» اثر آندریا مولائولی و «فراموش کن جانی!» بود که شریک سابقش فابریزیو بنتیوولیو کارگردانی آن را بر عهده داشت. پس از "خورشید سیاه" کریستوف زانوسی و "کائوس کالمو" جنجالی اثر آنتونلو گریمالدی، والریا در "کارخانه آلمانی ها" اثر میمو کالوپرستی و در "Giulia non esce la sera" اثر جوزپه پیکنی بازی می کند: این فیلم همچنین همراه با بوستل، «Piangi Roma» را می خواند، ترانه ای که به عنوان بهترین آهنگ اصلی در جشنواره فیلم تائورمینا با روبان نقره ای جایزه دریافت کرد.

در سال 2009 او در کنار سرجیو روبینی در "مرد سیاهپوست" بازی کرد، در حالی که سال بعد او بخشی از بازیگران "مدرسه تمام شد" ساخته والریو جالونگو بود. او با "کیف نلا کریپتونیت" به کمدی بازگشت. "، توسط ایوان کوترونئو (که به لطف آن برنده جایزه Ciak d'Oro، نامزدی گلدن گلوب و یک نامزدی برای روبان نقره ای شد)، او همچنین خود را وقف تلویزیون می کند و در بازسازی ایتالیایی سریال "در حال درمان" شرکت می کند. "، پخش شده از Sky.در سال 2013 او در جشنواره delسینمای کن اولین فیلم او به عنوان کارگردان، "عسل"، با الهام از موضوع دراماتیک اتانازی. رفیق اسکامارسیو در نقش تهیه کننده است.

در سال 2018 او به عنوان "مادرخوانده" جشنواره فیلم عاشقان در تورین، جشنواره فیلمی با موضوع دگرباشان جنسی انتخاب شد. در همان سال رابطه با اسکامارسیو به پایان می رسد.

در سال 2020 او در "بگذار بروم" به همراه سرنا روسی و استفانو آکورسی بازی کرد.