بیوگرافی • یک رئیس قبیله ای که می رقصد

لورنزو کروبینی، معروف به جووانوتی، در 27 سپتامبر 1966 در رم به دنیا آمد. خانواده او اصالتاً اهل کورتونا هستند، روستایی کوچک و مسحورکننده در استان آرتزو که لورنزو دوره‌های طولانی را در دوران کودکی در آن گذراند. اشتیاق به موسیقی از سنین بسیار پایین شروع می شود: او به عنوان یک دی جی در رادیوهای مختلف و در دیسکوهای رم تلاش می کند.

آغاز Jovanotti با نوعی موسیقی رقص مرتبط است که صداهای جدید هیپ هاپ خارج از کشور را در هم می آمیزد، ژانری که قطعاً در ایتالیا در دهه 1980 کمتر شناخته شده بود. تصویر او سبک دل و پر سر و صدا است، بسیار متفاوت از تصویری که امروز به نمایش می گذارد. و اینکه او یک گرایش هنری فوق تجاری است، توسط مربی و کاشف او، که کلودیو سچتو صاحب بسیاری از افشاگری های پاپ دیگر است، گواهی می دهد.

سپس لورنزو کروبینی اولین کار خود را در Radio Deejay (توسط Ceccetto) انجام می دهد و Jovanotti می شود. شب سال نو بین سال‌های 1987 و 1988 افسانه‌ای باقی ماند که طی آن لورنزو هشت ساعت متوالی و بدون هیچ وقفه‌ای به میکروفون‌های رادیو دیجی چسبیده بود.

اولین موفقیت‌های او در سن 19 سالگی ثبت شد، سنی که در آن پسران ایتالیایی ظاهراً هنوز نابالغ هستند، عناوینی دارند که به خودی خود یک برنامه کامل هستند: از "Gimme Five" تا "Is" مهمانی اینجاست؟»، همه ضربه‌ها در قسمت اول قرار می‌گیرندآلبوم "جوانوتی برای رئیس جمهور"؛ در همین حال با نام مستعار Gino Latino Jovanotti نیز موسیقی رقص قابل توجهی را منتشر می کند.

در حالی که "La mia moto"، دومین آلبوم او، حدود 600000 نسخه به فروش می رسد، موفقیت او را به جشنواره 1989 Sanremo می برد، با آهنگ "Vasco"، که در آن او از Vasco Rossi، یکی از آنها تقلید می کند. بت های او

علاوه بر موسیقی، لورنزو در تلویزیون نیز با «دیجی تلویزیون» و «کازینو 1، 2، 3» درگیر است، بدون اینکه «یو، برادران و خواهران»، اولین تلاش «ادبی» را فراموش کند. پسر مهمانی بزرگ

در آن زمان، هیچ کس نمی توانست شک کند که تکامل هنرمند چگونه خواهد بود. اولین پیشرفت هنری ترسو با «جیوانی جووانوتی» اتفاق می‌افتد که شامل قطعات کمی مدیتیشن‌شده‌تر مانند «I numeri»، «Ciao mamma» و «La gente della notte» است، حتی اگر در همان سال با پیپو بائودو در این جشنواره شرکت کند. نسخه Fantastico، که او با شعارهایی مانند "50% محتوا و 50% حرکت" در آن مشارکت دارد، مستقیماً از آلبوم سوم سال 1991، "قبیله ای که می رقصند" وام گرفته شده است.

سال بعد، در یک تکان وجدان مدنی، او تک آهنگ "Cuore" را منتشر کرد تا قاضی جیووانی فالکون را که در قتل عام کاپاچی درگذشت.

با آلبوم زیر "Lorenzo 1992" هفته ها در چارت ها باقی می ماند. دیسک با یک تور با لوکا کربنی دنبال می شود: این دو به نوبت روی صحنه می روند و دوئت های غیر معمول را ارائه می دهند. دوره ترانه هایی است کهزندگی حرفه ای جووانوتی را به عنوان "من پسر خوش شانسی هستم" و "من حوصله ندارم" مشخص کرده اند.

در همان سال همکاری "تابستانی" با جیانا نانینی در "Radio baccano" انجام شد.

در طول سال ها و با آهنگ ها، اشعار و ایده آل های لورنزو تغییر می کند: "Lorenzo 1994" فقط یک آلبوم نیست، بلکه راهی برای دیدن زندگی است که توسط "Penso positive" معروف امضا شده است (که از Osservatore نیز قدردانی می شود). رومانو).

علاوه بر این، "Serenata rap" و "Piove" مطمئناً قابل ذکر هستند، آهنگ های عاشقانه ای که با عجله به صدر جدول می رسند. صعود در رژه های پرطرفدار به ایتالیا محدود نمی شود: به زودی "سرناتا رپ" تبدیل به پرپخش ترین ویدیو در اروپا و آمریکای جنوبی می شود.

این آلبوم با کتاب دوم «چروبینی» همراه است.

در سال 1994، جووانوتی در یک تور طولانی اجرا کرد که در آن هم در ایتالیا و هم در اروپا شرکت کرد، ابتدا به تنهایی و سپس همراه با پینو دانیله و اروس رامازوتی. این سال مهمی است که به لطف ایجاد لیبل ضبط "Soleluna" نیز می باشد.

در سال 1995 اولین مجموعه "Lorenzo 1990-1995" با دو آهنگ منتشر نشده "L'ombelico del mondo" و "Marco Polo" منتشر شد. لورنزو با اولین آهنگ از دو آهنگ در جوایز موسیقی MTV به عنوان بهترین خواننده اروپایی شرکت می کند.

1997 سال "L'albero" است، آلبومی که به گرایشات چند قومیتی موسیقی بین‌المللی می‌رسد، اما میل و اراده را برآورده نمی‌کند.کنجکاوی لورنزو بنابراین او شروع به پرداختن به نقاشی کرد تا جایی که آثارش را در هنر موسیقی برشیا به نمایش گذاشت و اولین بازیگری خود را در فیلم "I Giardini dell'Eden" ساخته الساندرو دالاتری انجام داد.

او همچنین در دو ادای احترام شرکت می کند: یکی "شما متفاوت" است که به رابرت ویات تقدیم شده است و دیگری به گرشوین با عنوان "قرمز، داغ + راپسودی".

یکی دیگر از پروژه‌های ضبط، "هنرمندان متحد برای زاپاتیستای چاپاس" است، مجموعه‌ای که برای ساخت بیمارستانی در مکزیک بودجه جمع‌آوری می‌کند.

کتاب دیگری در اکتبر منتشر می شود: "Il grande boh"، دفتر خاطرات آخرین سفرهای او. رضایت دیگری (این بار کاملاً شخصی) در سال 1999 زمانی که فرانچسکا، شریک زندگی او، ترزا را به دنیا آورد.

جوانوتی، به طرز قابل درک سرخوشی، "Per te" را می سازد، لالایی که به دختر بزرگش تقدیم شده است.

با انتشار "کاپو هورن"، تابستان 1999 با "Un ray of the sun" دومین تک آهنگ آلبوم مشخص شد. همچنین در ژوئن همان سال، لورنزو قبلاً با لیگابوئه و پیرو پلو، ترانه-مانیفست «نام من دیگر هرگز نیست» (کامل با ویدیویی که توسط گابریل سالواتورس گرفته شده است)، آهنگی ضد نظامی با مفاهیم صلح‌طلبانه ساخته بود.

این آهنگ برنده دو PIM بهترین ویدیو و بهترین آهنگ سال شد. اما تمام عواید حاصل از فروش سی دی به انجمن «اورژانس» اهدا شد.

اماتعهد لورنزو سپس در طول زمان با ابتکارات ارزشمند دیگر ادامه یافت. اجرای او در جشنواره Sanremo 2000 با آهنگ منتشر نشده "Cancel the Dey" به یاد ماندنی بود، قطعه ای که به بسیاری از جوانان اجازه داد تا از مشکل دراماتیک بدهی هایی که کشورهای جهان سوم را تحت تاثیر قرار می دهد آگاه شوند.

پس از آلبوم "دنیای پنجم" در سال 2002، جووانوتی در سال 2005 با "Buon Sangue" که در اواسط ماه مه منتشر شد، و قبل از آن تک آهنگ "(Tanto)3" (tanto al cubo) بازگشت. قطعه ای با عناصر فانک، الکترونیک، راک و مهمتر از همه هیپ هاپ.

پس از چند همکاری در سال 2007 از جمله نگارارو و آدریانو سلنتانو، در ابتدای سال 2008 آلبوم جدید "سافاری" منتشر شد که حاوی آهنگ زیبای "A te" است. در سال 2009 او دو دیسک "OYEAH" را فقط برای بازار آمریکا منتشر کرد. بازگشت به استودیو برای انتشار آلبوم جدیدی از آهنگ های منتشر نشده در سال 2011: عنوان "Ora" است.

برای جشن 25 سال فعالیت، مجموعه "پشتیبان - لورنزو 1987-2012" در پایان نوامبر 2012 منتشر شد. در پایان فوریه 2015 او آلبوم "Lorenzo 2015 CC" را منتشر کرد: این سیزدهمین آلبوم استودیویی او است و شامل تعداد قابل توجهی از 30 آهنگ جدید است.