Βιογραφία - Ένας αρχηγός φυλής που χορεύει

Ο Λορέντζο Τσερουμπίνι, γνωστός και ως Jovanotti, γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1966 στη Ρώμη. Η οικογένειά του κατάγεται από την Κορτόνα, ένα μικρό, μαγευτικό χωριό στην επαρχία του Αρέτσο, όπου ο Λορέντζο πέρασε μεγάλα χρονικά διαστήματα ως παιδί. Το πάθος του για τη μουσική ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία: δοκίμασε τις δυνάμεις του ως DJ σε διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς και σε ντισκοτέκ στη Ρώμη.

Οι απαρχές του Jovanotti συνδέονται με ένα είδος χορευτικής μουσικής που αναμειγνύει τους νέους ήχους του υπερπόντιου χιπ χοπ, ένα είδος που ήταν εντελώς άγνωστο στην Ιταλία της δεκαετίας του '80. Η εικόνα του είναι ανάλαφρη και ατίθαση, πολύ διαφορετική από αυτή που παρουσιάζει σήμερα. Και ότι ο καλλιτεχνικός του προσανατολισμός είναι υπερ-εμπορικός μαρτυρείται από τον μέντορα και ανακαλύπτη του, ClaudioCecchetto κάτοχος πολλών άλλων ποπ αποκαλύψεων.

Ο Lorenzo Cherubini έκανε τότε το ντεμπούτο του στο Radio Deejay (Cecchetto's) και έγινε Jovanotti. Θρυλική ήταν η παραμονή της Πρωτοχρονιάς μεταξύ 1987 και 1988 κατά την οποία ο Lorenzo παρέμεινε κολλημένος στα μικρόφωνα του Radio Deejay για οκτώ ώρες συνεχόμενα, χωρίς καμία διακοπή.

Οι πρώτες του επιτυχίες, ηχογραφημένες στην τρυφερή ηλικία των 19 ετών, μια ηλικία στην οποία οι Ιταλοί νέοι τείνουν προφανώς να είναι ακόμα ανώριμοι, έχουν τίτλους που αποτελούν ήδη ένα ολόκληρο πρόγραμμα από μόνες τους: κυμαίνονται από το θρυλικό "Gimme five" έως το "È qui la festa?", όλες επιτυχίες που συμπεριλήφθηκαν αργότερα στο πρώτο του άλμπουμ, "Jovanotti for president"- εν τω μεταξύ, με το ψευδώνυμο Gino Latino ο Jovanotti δημοσιεύει επίσης περισσότερααισθητά χορός.

Ενώ το "La mia moto", το δεύτερο άλμπουμ του, πούλησε περίπου 600.000 αντίτυπα, η επιτυχία τον έφερε στο φεστιβάλ του Σανρέμο το 1989, με το τραγούδι "Vasco", στο οποίο μιμούνταν τον Vasco Rossi, ένα από τα είδωλά του.

Εκτός από τη μουσική, ο Lorenzo ασχολείται επίσης με την τηλεόραση με το "Deejay television" και το "1, 2, 3 casino", χωρίς να ξεχνάμε το "Yo, brothers and sisters", την πρώτη "λογοτεχνική" προσπάθεια του party boy.

Εκείνη την εποχή, κανείς δεν μπορούσε να υποψιαστεί ποια θα ήταν η εξέλιξη του καλλιτέχνη. Μια πρώτη, δειλή καλλιτεχνική καμπή ήρθε με το "Giovani Jovanotti", το οποίο περιλάμβανε ελαφρώς πιο μελετημένα τραγούδια όπως τα "I numeri", "Ciao mamma" και "La gente della notte", αν και την ίδια χρονιά συμμετείχε με τον Pippo Baudo στην έκδοση "Fantastico", στην οποία συνέβαλε με συνθήματα όπως "50% περιεχόμενο και 50% κίνηση",δανεισμένο απευθείας από το τρίτο άλμπουμ του 1991, 'A Dancing Tribe'.

Την επόμενη χρονιά, σε ένα κύμα πολιτικής συνείδησης, δημιούργησε το single "Cuore", στη μνήμη του δικαστή Giovanni Falcone που έχασε τη ζωή του στη σφαγή του Capaci.

Με το επόμενο άλμπουμ "Lorenzo 1992", παρέμεινε στα charts για πολλές εβδομάδες. Το άλμπουμ ακολούθησε μια περιοδεία με τον Luca Carboni: οι δύο τους εναλλάσσονταν στη σκηνή και ερμήνευαν ασυνήθιστα ντουέτα. Αυτή ήταν η περίοδος των τραγουδιών που σημάδεψαν την καριέρα του Jovanotti, όπως το "Sono un ragazzo fortunato" και το "Non m'annoio".

Την ίδια χρονιά είναι η "καλοκαιρινή" συνεργασία με την Gianna Nannini στο "Radio baccano".

Καθώς περνούν τα χρόνια και τα τραγούδια, οι στίχοι και τα ιδανικά του Lorenzo αλλάζουν: το "Lorenzo 1994" δεν είναι απλώς ένα άλμπουμ αλλά ένας τρόπος να βλέπεις τη ζωή, που σφραγίζεται από το περίφημο "Penso positivo" (που εκτιμήθηκε επίσης από την Osservatore Romano).

Επιπλέον, αξίζει σίγουρα να αναφερθούν το "Serenata rap" και το "Piove", ερωτικά τραγούδια που έφτασαν στην κορυφή των charts μέσα σε λίγο καιρό. Η άνοδος στο hit parade δεν περιορίζεται μόνο στην Ιταλία: σύντομα το "Serenata rap" γίνεται το πιο πολυπαιγμένο βίντεο στην Ευρώπη και τη Νότια Αμερική.

Το άλμπουμ συνοδεύεται από το δεύτερο βιβλίο 'Cherubini'.

Το 1994, ο Jovanotti ξεκίνησε μια μεγάλη περιοδεία που τον οδήγησε σε εμφανίσεις στην Ιταλία και την Ευρώπη, αρχικά μόνος του και στη συνέχεια μαζί με τον Pino Daniele και τον Eros Ramazzotti. Ήταν μια σημαντική χρονιά χάρη και στη δημιουργία της δισκογραφικής εταιρείας "Soleluna".

Το 1995 κυκλοφόρησε η πρώτη συλλογή "Lorenzo 1990-1995" με δύο ακυκλοφόρητα μέχρι τότε κομμάτια "L'ombelico del mondo" και "Marco Polo". Με το πρώτο από τα δύο κομμάτια ο Lorenzo συμμετείχε στα μουσικά βραβεία MTV ως καλύτερος Ευρωπαίος τραγουδιστής.

Το 1997 ήταν η χρονιά του "L'albero", ενός άλμπουμ που προσέγγισε τις πολυεθνικές τάσεις της διεθνούς μουσικής, αλλά δεν ικανοποίησε την επιθυμία και την περιέργεια του Lorenzo. Έτσι άρχισε να αφιερώνεται στη ζωγραφική, μέχρι του σημείου να εκθέτει τα έργα του στην Brescia Music Art, και έκανε το ντεμπούτο του ως ηθοποιός στην ταινία του Alessandro D'Alatri "I Giardini dell'Eden" .

Συμμετέχει επίσης σε δύο αφιερώματα: το ένα είναι το "The Different You" αφιερωμένο στον Robert Wyatt και το άλλο αφιερωμένο στον Gershwin με τίτλο "Red, Hot + Rhapsody".

Ένα άλλο δισκογραφικό έργο είναι το "Artists United for the Zapatistas of Chapas", μια συλλογή που συγκεντρώνει χρήματα για την κατασκευή ενός νοσοκομείου στο Μεξικό.

Ένα άλλο βιβλίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο: ήταν το "The Big Boh", ένα ημερολόγιο των τελευταίων ταξιδιών του. Μια άλλη ικανοποίηση (αυτή τη φορά εντελώς προσωπική) το 1999, όταν η Francesca, η σύντροφός του, γέννησε την Teresa.

Ο Jovanotti, δικαιολογημένα ενθουσιασμένος, συνθέτει το "Per te", ένα νανούρισμα αφιερωμένο στην πρωτότοκη κόρη του.

Με την κυκλοφορία του "Capo Horn", το καλοκαίρι του 1999 σημαδεύτηκε από το "Un raggio di sole", το δεύτερο single του άλμπουμ. Επίσης, τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς, ο Lorenzo είχε ήδη δημιουργήσει, μαζί με τους Ligabue και Piero Pelù, ένα τραγούδι-μανιφέστο, το "Il mio nome è mai più" (συνοδευόμενο από ένα βίντεο γυρισμένο από τον Gabriele Salvatores), ένα αντιμιλιταριστικό τραγούδι με ειρηνιστική χροιά.

Το τραγούδι κέρδισε δύο PIM, για το καλύτερο βίντεο και το καλύτερο τραγούδι της χρονιάς. Όλα τα έσοδα από την πώληση του CD, ωστόσο, διατέθηκαν στην ένωση "Emergency".

Αλλά η δέσμευση του Λορέντζο συνεχίστηκε με την πάροδο του χρόνου με άλλες πολύτιμες πρωτοβουλίες. Αξιομνημόνευτη ήταν η εμφάνισή του στο φεστιβάλ του Σανρέμο το 2000 με το ακυκλοφόρητο τραγούδι "Cancella il debito", ένα κομμάτι που έκανε πολλούς νέους να συνειδητοποιήσουν το δραματικό πρόβλημα του χρέους που επιβαρύνει τις χώρες του τρίτου κόσμου.

Μετά το άλμπουμ "Il quinto mondo" (Ο πέμπτος κόσμος) του 2002, ο Jovanotti επέστρεψε το 2005 με το "Buon Sangue", που κυκλοφόρησε στα μέσα Μαΐου, ενώ είχε προηγηθεί το single "(Tanto)3" (tanto al cubo), ένα τραγούδι με στοιχεία funk, electronica, rock και κυρίως hip hop.

Μετά από μερικές συνεργασίες το 2007, συμπεριλαμβανομένων των Negramaro και Adriano Celentano, το νέο άλμπουμ 'Safari' κυκλοφόρησε στις αρχές του 2008, που περιείχε το όμορφο 'A te'. Το 2009, κυκλοφόρησε το διπλό άλμπουμ 'OYEAH', μόνο για την αμερικανική αγορά. Επέστρεψε στο στούντιο για να κυκλοφορήσει ένα νέο άλμπουμ με ακυκλοφόρητα κομμάτια το 2011: ο τίτλος είναι 'Ora'.

Για να γιορτάσει τα 25 χρόνια δραστηριότητας, κυκλοφόρησε στα τέλη Νοεμβρίου 2012 η συλλογή "Backup - Lorenzo 1987-2012". Στα τέλη Φεβρουαρίου 2015, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Lorenzo 2015 CC.": είναι το 13ο στούντιο άλμπουμ του και περιέχει τον σημαντικό αριθμό των 30 νέων τραγουδιών.