Βιογραφία

Μιλανέζος με υιοθεσία, ο Ρενάτο Ποζέτο γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου 1940 στο Λαβένο, στην επαρχία Βαρέζε.Οφείλει σχεδόν τα πάντα στο Μιλάνο: εκτός από την ευκαιρία να κάνει το ντεμπούτο του ως καλλιτέχνης του καμπαρέ, στην πόλη της Λομβαρδίας γνώρισε όλους τους σημαντικούς συνεργάτες του και, πάντα στο Μιλάνο (σχεδόν ως ένδειξη αναγνώρισης), γύρισε αμέτρητες ταινίες του, δημιουργώντας μια σειρά από καταστάσεις που διαδραματίζονται στη μητρόπολη.αξέχαστο.

Παρά την επιδεικνυόμενη μιλανέστα του, ο Ποζέτο είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο αγαπητούς κωμικούς στην Ιταλία, χάρη κυρίως στη σουρεαλιστική και παράξενη τάση του που τον κάνει να μοιάζει λίγο με έναν τοπικό Μπάστερ Κίτον.

Στην πραγματικότητα, πολλά από τα γκαγκ του παραμένουν αξέχαστα, τα οποία οι θαυμαστές περνούν ξανά και ξανά στο βιντεοκάμερο χιλιάδες φορές, στα οποία ο κωμικός από τη Λομβαρδία, όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τις πιο παράλογες καταστάσεις, επιδεικνύει την πιο απόλυτη ψυχραιμία και "αδιαφορία", εξαπολύοντας ένα πραγματικά ακαταμάχητο χιούμορ. Για να μην αναφέρουμε εκείνα τα παρανοϊκά σκετς που, μαζί με έναν λαμπρό βοηθό όπως ο Κότσι Ποντσόνι, τον έκαναν διάσημοστα πρώτα του βήματα- σκετς που είναι πραγματικά κομμάτια του θεάτρου του παραλόγου μεταφερμένα στο καμπαρέ.

Γιος τίμιων αλλά σίγουρα όχι εύπορων εργατών, ο κωμικός, αφού σπούδασε σε τεχνικό ινστιτούτο, ξεκίνησε αμέσως τη διαδρομή του καμπαρέ, σχηματίζοντας το ντουέτο "Cochi e Renato" με τον ήδη αναφερθέντα Cochi Ponzoni, παλιό του φίλο. Μετά την τηλεοπτική επιτυχία του ντουέτου, ο Pozzetto έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο με την ταινία του Flavio Mogherini "Per amare Ofèlia" (1974), στην οποία έπαιξε για πρώτη φοράτην αποξενωτική του υποκριτική που αποτελείται από σιωπές, αδέξιες χειρονομίες και σταθερά βλέμματα.

Μετά τη μεγάλη επιτυχία της πρώτης ταινίας, ακολούθησαν πολλές άλλες με ιλιγγιώδη ρυθμό, ακολουθώντας λίγο-πολύ πάντα τα ίδια κλισέ και εκμεταλλευόμενοι την ικανότητα του Ποζέτο να αναδεικνύει το καλύτερο ακόμα και στις πιο τετριμμένες καταστάσεις. Σε κάθε περίπτωση, ο Ποζέτο καταφέρνει σιγά-σιγά να δημιουργήσει μια κληρονομιά ταινιών που αποτελούνται από μελαγχολία και γέλιο σε ένα πραγματικά προσωπικό μείγμα.

Μακροπρόθεσμα, όμως, είναι σαφές ότι ο κωμικός από το Βαρέζε κινδυνεύει να παραμείνει αιχμάλωτος ενός στερεότυπου. Πρέπει να εξελιχθεί, να πειραματιστεί σε άλλες καταστάσεις. Εδώ είναι που παρεμβαίνει ο Αλμπέρτο Λαττουάντα, γνωστός σκηνοθέτης, προσφέροντάς του την ευκαιρία να ξεφύγει από τον απλό κωμικό ρόλο. Τότε γυρίζει το αποτυχημένο "Oh Serafina" (1976), όπου τον βλέπουμε στο ρόλο ενός βιομήχανου που καταλήγει νασε άσυλο εξαιτίας της φιλόδοξης συζύγου του.

Την ίδια χρονιά, ο Salvatore Samperi τον κάλεσε να ερμηνεύσει το "Sturmtruppen", την κινηματογραφική εκδοχή του διάσημου (και δύσκολα αναπαραγόμενου, όπως θα φανεί από τα αποτελέσματα της ταινίας) κόμικς του Bonvi'. Το 1987, αναζητώντας μια συγκεκριμένη αναβίωση, συνεργάστηκε με τον Carlo Verdone στο "7 κιλά σε 7 μέρες", που θα θεωρηθεί μια από τις πιο ατίθασες ταινίες μεγάλου μήκους του. Ξεκίνησε ωςαυτή τη στιγμή φαίνεται ότι πρόκειται για μια μακρά περίοδο αμαύρωσης, από την οποία ο Pozzetto δεν φαίνεται πλέον να μπορεί να συνέλθει. Το τελευταίο σημαντικό επεισόδιο στην καριέρα του, τουλάχιστον όσον αφορά τη μεγάλη οθόνη, χρονολογείται από το 1990, όταν με το "Le comiche", στο πλευρό του Paolo Villaggio, σημείωσε μεγάλη λαϊκή επιτυχία.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί η εξαιρετική ταινία "Da Grande" (σκηνοθεσία Franco Amurri, 1987), το θέμα της οποίας ενέπνευσε την αμερικανική ταινία "Big", με πρωταγωνιστή τον Tom Hanks.

Με μεγάλη καρδιά και σπάνια γενναιοδωρία, ο Ρενάτο Ποζέτο έχει πρόσφατα γίνει επίσης ο εκπρόσωπος πολλών εκστρατειών κοινωνικού χαρακτήρα και υπέρ των ηλικιωμένων. Δεν πρόκειται απλώς για εκστρατείες του Ποζέτο που αποσκοπούν στο γυάλισμα της εικόνας του, αλλά, όπως έχουν καταγράψει επαρκώς οι εφημερίδες, έχουν δει τον ευαίσθητο ηθοποιό να εμπλέκεται προσωπικά.

Οι γιοι διευθύνουν μια εταιρεία παραγωγής ταινιών.

Το 2005, το ζεύγος "Cochi και Renato" επανενώθηκε για να επιστρέψει στην τηλεόραση, στο Canale 5, ως ειδικοί καλεσμένοι και δημιουργοί του τραγουδιού του τίτλου του άκρως διασκεδαστικού "Zelig Circus", το οποίο σημείωσε ρεκόρ τηλεθέασης.

Το 2021, σε ηλικία 80 ετών, θα πρωταγωνιστήσει στην ταινία του Pupi Avati "Lei mi parla ancora", βασισμένη στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Giuseppe Sgarbi.