بیوگرافی

Milanese با فرزندخواندگی، رناتو پوزتو در 14 ژوئیه 1940 در Laveno، در استان Varese به دنیا آمد. او تقریباً همه چیز را مدیون میلان است: علاوه بر امکان اولین بازی خود به عنوان یک بازیکن. کمدین، او همه همکاران اصلی خود را ملاقات کرد و همیشه در میلان (تقریباً به عنوان نشانه ای از شناخت)، فیلم های بی شماری از خود را فیلمبرداری کرد و مجموعه ای از موقعیت ها را در کلان شهر خلق کرد که به یاد ماندنی باقی مانده است.

بنابراین پوزتو علیرغم استعداد میلانی اش، بدون شک یکی از محبوب ترین کمدین های ایتالیایی است، بیش از همه به لطف رگ سورئال و گیج کننده اش که او را کمی شبیه یک باستر کیتون محلی می کند.

در واقع، بسیاری از گنگ های او به یاد ماندنی می مانند، که طرفداران هزاران بار بارها و بارها در دستگاه ضبط ویدیو پخش می کنند، که در آن، کمدین لومبارد، در مواجهه با پوچ ترین موقعیت ها، مطلق ترین سردی و سردی را از خود نشان می دهد. «بی‌نظمی»، رها کردن یک واقعا غیرقابل مقاومت. ناگفته نماند طرح های دیوانه کننده ای که همراه با شانه ای نابغه مانند کوچی پونزونی، او را در روزهای اولیه زندگی اش معروف کرد. طرح هایی که قطعات واقعی تئاتر پوچی هستند که به کاباره ترجمه شده اند.

پسر کارگران صادق اما مطمئناً نه ثروتمند، کمدین، پس از تحصیل در یک موسسه فنی، بلافاصله راه را برای تشکیل کاباره با کوچی پونزونی، دوست دیرینه‌اش، دو نفره، آغاز کرد."کوچی و رناتو". پس از موفقیت تلویزیونی این زوج، پوزتو اولین فیلم خود را با "Per amare Ofèlia" (1974) اثر فلاویو موگرینی انجام داد، جایی که برای اولین بار بازی بیگانه خود را که از سکوت، ژست های ناهنجار و نگاه های ثابت تشکیل شده بود، پیشنهاد داد.

بعد از موفقیت بزرگ فیلم اول، چندین فیلم دیگر با سرعتی سرگیجه‌آور دنبال می‌شوند، که کم و بیش همیشه از همان کلیشه‌ای پیروی می‌کنند و توانایی پوزتو در به دست آوردن بهترین نتیجه را حتی از مزخرف‌ترین موقعیت‌ها بازی می‌کنند. در هر صورت، کم کم پوزتو موفق می شود انبوهی از فیلم های مالیخولیایی و خنده را در ترکیبی واقعاً شخصی بسازد.

اما در دراز مدت، واضح است که کمدین اهل وارزه در خطر باقی ماندن زندانی یک کلیشه است. نیاز به تکامل دارد، تا خود را در موقعیت های دیگر تجربه کند. اینجاست که آلبرتو لاتتوادا، کارگردان سرشناس، مداخله می کند و به او این فرصت را می دهد که از نقش ساده کمیک جدا شود. او سپس فیلم ناموفق «اوه سرافینا» (1976) را فیلمبرداری می کند، جایی که او را در نقش یک صنعتگر می بینیم که به خاطر همسر جاه طلبش به بیمارستان روانی می رود.

در همان سال، سالواتوره سامپری او را فرا می خواند تا «استورم تروپن» نسخه سینمایی کمیک استریپ معروف (و تکرار دشوار، همانطور که از نتایج فیلم خواهیم دید) بونوی را تفسیر کند. در سال 1987، در جستجوی راه اندازی مجدد بتن، با کارلو وردونه همکاری کرددر «7 کیلو در 7 روز» یکی از پر سر و صداترین فیلم های بلند او محسوب می شود. از این لحظه به نظر می رسد دوره ای طولانی از لکه دار شدن شروع می شود که به نظر می رسد پوزتو دیگر قادر به بهبودی از آن نیست. آخرین اپیزود مهم زندگی حرفه‌ای او، حداقل در مورد صفحه نمایش بزرگ، به سال 1990 برمی‌گردد که با «Le comiche»، در کنار پائولو ویلاجیو، به موفقیت‌های مردمی بزرگی دست یافت.

همچنین قابل ذکر است فیلم زیبای "دا گراند" (به کارگردانی فرانکو آموری، 1987) که موضوع آن الهام بخش فیلم آمریکایی "بزرگ" با بازی تام هنکس خواهد بود.

با قلبی بزرگ و سخاوت کمیاب، رناتو پوزتو اخیراً شاهد کمپین های متعددی با پیشینه اجتماعی و به نفع سالمندان بوده است. این‌های پوزتو فقط کمپین‌های نمایشی با هدف صیقل دادن تصویر او نیستند، بلکه همانطور که روزنامه‌ها به وفور مستند کرده‌اند، بازیگر حساس را در نقش اول شخص دیده‌اند.

بچه ها یک شرکت تولید فیلم را اداره می کنند.

در سال 2005 زوج "کوچی و رناتو" برای بازگشت به تلویزیون، در کانال 5، با مهمانان ویژه و همچنین نویسندگان آهنگ مضحک "سیرک زلیگ" که قادر به کسب رتبه‌بندی رکورد بودند، گرد هم آمدند. .

در سال 2021 در سن 80 سالگی در فیلم پوپی آواتی "او هنوز با من صحبت می کند" بر اساس رمان زندگی نامه ای جوزپه سگاربی بازی کرد.