بیوگرافی • تقدم شعر

یکی از بزرگترین شاعران قرن بیستم، که در خانواده ای قوی مذهبی بزرگ شد، ازرا وستون لومیس پاوند مرموز در 30 اکتبر 1885 در هیلی متولد شد. در ایالت آیداهو، در کودکی در نزدیکی فیلادلفیا ساکن شد. او در اینجا زندگی کرد تا اینکه در سال 1929 به عنوان یک مرد بالغ به راپالو نقل مکان کرد.

قبلاً در سال 1898 با خانواده خود به اروپا سفر کرده بود و خیره شده و مشتاق به شگفتی هایی که بل پائیس اعطا کرده بود بازگشته بود.

او با ثبت نام در دانشگاه پنسیلوانیا، زبان های رمانس را مطالعه کرد و شاعران پرووانسالی را کشف کرد که بعداً مطالعات و ترجمه های زیادی را به آنها اختصاص داد. در سال 1906 بورسیه ای دریافت کرد که به او اجازه می داد دوباره به اروپا سفر کند، جایی که علاوه بر بازگشت دوباره به ایتالیای محبوبش، از اسپانیا نیز دیدن کرد.

بازگشت به آمریکا یک غافلگیری ناخوشایند در انتظار اوست: بورسیه تحصیلی برای او تمدید نمی شود. پس از چهار ماه تدریس ادبیات اسپانیایی و فرانسوی در دانشگاه ایندیانا، از او خواسته می‌شود که استعفا دهد زیرا سبک زندگی‌اش بسیار غیرمتعارف تلقی می‌شود.

در سال 1908 او دوباره با چند دلار در جیب خود به اروپا سفر کرد، تصمیمی که نه تنها به دلیل ضرورت، بلکه به دلیل انتخاب دقیق سبک زندگی دیکته شده بود. پوند بر این عقیده بود که ارائه بهترین ها ضروری استبرخی محدودیت ها و اینکه برای سفر همه چیز باید بیش از دو چمدان جا شود.

هنگامی که به اروپا رسید، از تمام مراکز فرهنگی اصلی دیدن کرد: لندن، پاریس، ونیز. سرانجام اولین کتاب های شعر خود را نیز منتشر کرد. اما این برای پوند آتشفشانی کافی نیست.

هنرمندان همه بخش‌ها، از جمله نوازندگان را می‌شناسد و به هر نحوی به آنها کمک می‌کند.

پوند همچنین یک جذب کننده بدیع است. در سال 1913، بیوه فیلسوف بزرگ، ارنست فنلوسا، دست نوشته های شوهرش را به او سپرد، که محرک اصلی رویکرد او به زبان چینی بود که او را به انتقال اشعار متعدد از آن کشور دور سوق داد.

در سال 1914 منشی شاعر ایرلندی ییتس، غول دیگر قرن بیستم و حامی خستگی ناپذیر جیمز جویس شد و انتشار اولین اشعار الیوت را تحمیل کرد. در همین حال، توجه شاعرانه او معطوف به شرح و بسط چیزی است که به "کانتوس" (یا "آوازهای پیسان") افسانه ای تبدیل خواهد شد.

در سال 1925 او از پاریس به راپالو نقل مکان کرد و تا سال 1945 برای همیشه ماندگار شد و انرژی خود را وقف نوشتن "Cantos" و ترجمه کنفوسیوس کرد. در سالهای 1931-1932 مطالعات اقتصادی و منازعه خود را علیه مانورهای اقتصادی بین المللی شدت بخشید.

در سال 1941 مانع بازگشت او به وطن شد و به همین دلیل مجبور شد در ایتالیا بماند و در آنجا، از جمله، یک سری سخنرانی بسیار معروف ایراد کرد.در رادیو، اغلب مضمون کنفرانس هایی را که قبلاً در بوکونی در میلان برگزار شده بود و در آنها بر ماهیت اقتصادی جنگ ها پافشاری می کرد.

همانطور که در هوای آتشین آن قرن انتظار می رفت، برخی از آن سخنرانی ها مورد قدردانی قرار گرفتند و برخی دیگر با آنها مخالفت کردند. در 3 می 1945 دو پارتیزان او را به فرماندهی متفقین بردند و از آنجا پس از دو هفته بازجویی به دست پلیس نظامی به پیزا منتقل شد.

به مدت سه هفته در یک قفس آهنی حبس شد، روزها در معرض نور خورشید و شبها نورهای نورافکن کورکننده بود. سپس به چادر منتقل شد و اجازه نوشتن یافت. او آهنگسازی «کانتی پیسانی» را به پایان می رساند.

به واشنگتن منتقل شد و خائن اعلام شد. مجازات اعدام برای او درخواست شده است. در دادگاه او دیوانه اعلام شد و به مدت دوازده سال در پناهگاه جنایی سنت الیزابت زندانی شد.

طومارهایی از نویسندگان و هنرمندان از سراسر جهان شروع می شود و اعتراضات علیه بازداشت او بیشتر و بیشتر می شود. در سال 1958 آزاد شد و به همراه دخترش به مرانو پناه برد.

در سرتاسر جهان، نسخه‌های «کانتو» او چند برابر می‌شود و او به عنوان مدعو در فعالیت‌های هنری و ادبی متعدد، نمایشگاه‌ها، کنفرانس‌ها در سطح بین‌المللی شرکت می‌کند که با استقبال همه‌جانبه مواجه می‌شود.

در 1 نوامبر 1972ازرا پاوند در ونیز محبوبش، جایی که هنوز هم در آنجا مدفون است، درگذشت.