Biografie - De voorrang van poëzie

De enigmatische Ezra Weston Loomis Pound, een van de grootste dichters van de 20e eeuw, groeide op in een gezin met een sterk religieuze achtergrond. Hij werd op 30 oktober 1885 geboren in Hailey, Idaho, en vestigde zich al op jonge leeftijd in de buurt van Philadelphia, waar hij woonde tot hij in 1929 naar Rapallo verhuisde.

Al in 1898 maakte hij met zijn gezin een reis naar Europa en keerde met verbijstering en enthousiasme terug van de wonderen die het Bel Paese had geschonken.

Hij schreef zich in aan de Universiteit van Pennsylvania, bestudeerde de Romaanse talen en ontdekte de Provençaalse dichters aan wie hij later talloze studies en vertalingen zou wijden. In 1906 kreeg hij een beurs die hem in staat stelde opnieuw door Europa te reizen, waar hij naast zijn geliefde Italië ook Spanje bezocht.

Terug in Amerika wacht hem een onaangename verrassing: zijn beurs wordt niet verlengd. Na vier maanden lesgeven als docent Spaanse en Franse literatuur aan een universiteit in Indiana wordt hem gevraagd ontslag te nemen omdat zijn levensstijl te afwijkend wordt gevonden.

In 1908 vertrok hij weer naar Europa met een paar dollar op zak, een beslissing die niet alleen werd ingegeven door noodzaak maar ook door een precieze keuze van het leven. Pound was van mening dat om het beste uit de dingen te halen, enkele beperkingen noodzakelijk waren en dat alles in niet meer dan twee koffers moest passen om te kunnen reizen.

Eenmaal in Europa bezocht hij alle belangrijke culturele centra: Londen, Parijs, Venetië. Uiteindelijk publiceerde hij ook zijn eerste dichtbundels. Maar dit was niet genoeg voor de vulkanische Pound.

Hij kent en helpt artiesten uit alle sectoren, inclusief muzikanten, op alle mogelijke manieren.

Pound was ook een innovatieve assimilator. In 1913 vertrouwde de weduwe van de grote filoloog Ernest Fenellosa hem de manuscripten van haar man toe, de belangrijkste stimulans voor zijn benadering van het Chinees, wat hem leidde tot de transpositie van talrijke gedichten uit dat verre land.

In 1914 werd hij secretaris van de Ierse dichter Yeats, een andere reus van de 20e eeuw en een onvermoeibare aanhanger van James Joyce, en dwong hij de publicatie af van Eliot's eerste gedichten. Ondertussen was zijn poëtische aandacht gericht op de uitwerking van wat de legendarische 'Cantos' (of 'Pisan Cantos') zouden worden.

In 1925 verhuisde hij van Parijs naar Rapallo, waar hij tot 1945 bleef en zijn energie wijdde aan het schrijven van 'Cantos' en vertalingen van Confucius. In 1931 1932 intensiveerde hij zijn economische studies en zijn polemiek tegen internationale economische manoeuvres.

In 1941 werd zijn repatriëring belemmerd en daarom was hij gedwongen om in Italië te blijven, waar hij onder andere een beroemde serie toespraken hield op de radio, waarbij hij vaak het thema overnam van lezingen die hij al had gegeven aan de Bocconi-universiteit in Milaan en waarin hij de nadruk legde op de economische aard van oorlogen.

Zoals te verwachten was in het vurige klimaat van die eeuwwisseling, werden die toespraken door sommigen gewaardeerd terwijl anderen er tegen waren. Op 3 mei 1945 brachten twee partizanen hem naar het geallieerde commando en van daaruit werd hij, na twee weken verhoor, overgebracht naar Pisa in handen van de militaire politie.

Drie weken lang wordt hij opgesloten in een ijzeren kooi, overdag blootgesteld aan de zon en 's nachts aan de verblindende schijnwerpers. Dan wordt hij verplaatst naar een tent en mag hij schrijven. Hij eindigt met het componeren van de 'Canti Pisani'.

Hij wordt overgeplaatst naar Washington en als verrader bestempeld; de doodstraf wordt tegen hem geëist. Tijdens zijn proces wordt hij geestesziek verklaard en twaalf jaar opgesloten in het St. Elizabeth criminele gesticht.

Petities van schrijvers en kunstenaars uit de hele wereld begonnen de ronde te doen en protesten tegen zijn gevangenschap werden steeds heviger. In 1958 werd hij vrijgelaten en zocht hij zijn toevlucht bij zijn dochter in Merano.

Het aantal edities van zijn 'Cantos' vermenigvuldigde zich over de hele wereld en hij nam op uitnodiging deel aan talloze artistieke en literaire activiteiten, tentoonstellingen en conferenties op internationaal niveau, die hij met alle egards ontving.

Op 1 november 1972 stierf Ezra Pound in zijn geliefde Venetië, waar hij tot op de dag van vandaag begraven ligt.