Βιογραφία - Η πρωτοκαθεδρία της ποίησης

Ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές του 20ού αιώνα, μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια με έντονο θρησκευτικό υπόβαθρο, ο αινιγματικός Ezra Weston Loomis Pound γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1885 στο Hailey του Idaho και από μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε κοντά στη Φιλαδέλφεια. Εδώ έζησε μέχρι που μετακόμισε στο Rapallo το 1929.

Ήδη από το 1898, είχε κάνει ένα ταξίδι στην Ευρώπη με την οικογένειά του, επιστρέφοντας ενθουσιασμένος από τα θαύματα που του χάρισε η Bel Paese.

Εγγεγραμμένος στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, μελέτησε τις ρομανικές γλώσσες και ανακάλυψε τους ποιητές της Προβηγκίας στους οποίους θα αφιέρωνε αργότερα πολυάριθμες μελέτες και μεταφράσεις. Το 1906, του απονεμήθηκε υποτροφία που του επέτρεψε να ταξιδέψει ξανά στην Ευρώπη, όπου, εκτός από την επιστροφή στην αγαπημένη του Ιταλία, επισκέφθηκε και την Ισπανία.

Επιστρέφοντας στην Αμερική, τον περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη: η υποτροφία του δεν ανανεώνεται. Μετά από τέσσερις μήνες διδασκαλίας ως λέκτορας ισπανικής και γαλλικής λογοτεχνίας σε ένα πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, του ζητείται να παραιτηθεί, επειδή ο τρόπος ζωής του θεωρείται υπερβολικά έξω από τον κανόνα.

Το 1908 επιβιβάστηκε και πάλι στην Ευρώπη με λίγα δολάρια στην τσέπη του, μια απόφαση που υπαγορεύτηκε όχι μόνο από την ανάγκη αλλά και από μια ακριβή επιλογή ζωής. Ο Πάουντ ήταν της γνώμης ότι για να κάνει το καλύτερο δυνατό, κάποιοι περιορισμοί ήταν απαραίτητοι και ότι όλα έπρεπε να χωράνε σε όχι περισσότερες από δύο βαλίτσες για να ταξιδέψει.

Μόλις έφτασε στην Ευρώπη, επισκέφθηκε όλα τα μεγάλα πολιτιστικά κέντρα: Λονδίνο, Παρίσι, Βενετία. Τέλος, εξέδωσε και τα πρώτα του ποιητικά βιβλία. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για τον ηφαιστειώδη Πάουντ.

Γνωρίζει και βοηθά καλλιτέχνες από όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένων των μουσικών, με κάθε τρόπο.

Ο Πάουντ ήταν επίσης ένας καινοτόμος αφομοιωτής. Το 1913, η χήρα του μεγάλου φιλολόγου Έρνεστ Φενελόζα του εμπιστεύτηκε τα χειρόγραφα του συζύγου της, το κύριο ερέθισμα για την προσέγγισή του στην κινεζική γλώσσα, η οποία τον οδήγησε στη μεταφορά πολυάριθμων ποιημάτων από τη μακρινή αυτή χώρα.

Το 1914, έγινε γραμματέας του Ιρλανδού ποιητή Yeats, ενός άλλου γίγαντα του 20ού αιώνα και ακούραστου υποστηρικτή του James Joyce, και επέβαλε τη δημοσίευση των πρώτων ποιημάτων του Eliot. Εν τω μεταξύ, η ποιητική του προσοχή ήταν στραμμένη στην επεξεργασία αυτού που θα γινόταν τα θρυλικά "Cantos" (ή "Pisan Cantos").

Το 1925 μετακόμισε από το Παρίσι στο Ραπάλο, όπου παρέμεινε μόνιμα μέχρι το 1945, αφιερώνοντας τις δυνάμεις του στη συγγραφή "Cantos" και μεταφράσεων του Κομφούκιου. Το 1931 1932, εντατικοποίησε τις οικονομικές του μελέτες και την πολεμική του κατά των διεθνών οικονομικών ελιγμών.

Το 1941, ο επαναπατρισμός του παρεμποδίστηκε και έτσι αναγκάστηκε να παραμείνει στην Ιταλία, όπου, μεταξύ άλλων, έδωσε μια διάσημη σειρά ομιλιών στο ραδιόφωνο, επαναλαμβάνοντας συχνά το θέμα των διαλέξεων που είχε ήδη δώσει στο Πανεπιστήμιο Bocconi του Μιλάνου, στις οποίες επέμενε στην οικονομική φύση των πολέμων.

Όπως ήταν αναμενόμενο στο φλογερό κλίμα εκείνης της καμπής του αιώνα, οι ομιλίες αυτές εκτιμήθηκαν από κάποιους, ενώ άλλοι αντιτάχθηκαν. Στις 3 Μαΐου 1945, δύο αντάρτες τον πήγαν στη συμμαχική διοίκηση και από εκεί, μετά από δύο εβδομάδες ανακρίσεων, μεταφέρθηκε στην Πίζα στα χέρια της στρατιωτικής αστυνομίας.

Για τρεις εβδομάδες είναι κλειδωμένος σε ένα σιδερένιο κλουβί, εκτεθειμένος στον ήλιο την ημέρα και στον εκτυφλωτικό προβολέα τη νύχτα. Στη συνέχεια μεταφέρεται κάτω από μια σκηνή και του επιτρέπεται να γράψει. Τελειώνει τη σύνθεση των "Canti Pisani".

Μεταφέρεται στην Ουάσινγκτον και κηρύσσεται προδότης- ζητείται η θανατική ποινή γι' αυτόν. Στη δίκη του, κηρύσσεται ψυχικά άρρωστος και φυλακίζεται για δώδεκα χρόνια στο εγκληματικό άσυλο της Αγίας Ελισάβετ.

Αναφορές συγγραφέων και καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο άρχισαν να κυκλοφορούν και οι διαμαρτυρίες κατά της φυλάκισής του γίνονταν ολοένα και πιο επίμονες. Το 1958 αφέθηκε ελεύθερος και κατέφυγε με την κόρη του στο Μεράνο.

Ο αριθμός των εκδόσεων των "Cantos" του πολλαπλασιάστηκε σε όλο τον κόσμο και συμμετείχε ως προσκεκλημένος σε πολυάριθμες καλλιτεχνικές και λογοτεχνικές δραστηριότητες, εκθέσεις και συνέδρια σε διεθνές επίπεδο, όπου τον υποδέχθηκαν με όλες τις τιμές.

Την 1η Νοεμβρίου 1972 ο Ezra Pound πέθανε στην αγαπημένη του Βενετία, όπου είναι θαμμένος μέχρι σήμερα.