بیوگرافی • نبوغ و بی پروایی

• جان مک انرو در دهه 80
• در جام دیویس
• دهه 2000

اگر می توان از نبوغ به کار رفته در ورزش صحبت کرد، آنگاه جان مک انرو را می توان یکی از بهترین نمونه های این ترکیب شادی از عناصر دانست. تصادفی نیست که در زمانی که او ستاره ای در فلک تنیس جهان بود، مک انرو بیشتر با نام "نابغه" شناخته می شد. او در 16 فوریه 1959 در ویسبادن، آلمان از مادری خانه دار و پدری افسر در نیروی هوایی ایالات متحده به دنیا آمد. ورزش ها.

جان لاغر با بازی فوتبال، خطر به دست آوردن آنها را به جان خرید، همانطور که مطمئناً در بسکتبال با مشکلات جدی روبرو می شد، نه به هنرهای رزمی. شاید این فقط یک تماس درونی قوی بود که او را به زمین های خاکی کشاند، همان چیزی که همه استعدادهای بزرگ به طور غیرقابل مقاومتی در درون خود احساس می کنند. سالواتوره آکاردو برای استناد به موازی‌سازی در زمینه «هنری» دیگر، پدرش را در زمانی که تنها سه سال داشت مجبور کرد برای او ویولن اسباب‌بازی بخرد. برای جان مک انرو جذابیت مرگبار راکت بود.

جان مک انرو جوان

و این احتمال وجود دارد که والدین دماغ خود را برای مشاهده تمرینات پسرشان زیاد بالا نیاورده باشند، حتی آنقدر خسته کننده و خسته کننده امروز به ماسبقبه شدت مشکوک به دوپینگ در هجده سالگی جان در حال حاضر در نیمه نهایی ویمبلدون است، که همچنین به معنای سقوط باران میلیاردی به جیب است. در فینال او توسط جیمی کانرز شکست می خورد که یکی از حریفان تکراری او خواهد بود. جان مک انرو بسیار جاه طلب است. کانرز همیشه او را در نیمه نهایی US Open سال بعد حذف می کرد. اما در سال 1979 مک انرو اولین تورنمنت گرند اسلم را با برتری بر کانرز در نیمه نهایی به دست آورد.

جان مک انرو در دهه 1980

سال بعد او در فینال تاریخی ویمبلدون، یکی از آنچه که معمولاً تپش قلب نامیده می شود، در برابر بیورن بورگ بازی کرد. به خاطر تای بریک 18-16 به نفع آنها مشهور است. متأسفانه مک انرو در پایان بازنده است.

او در سال 1981 برنده شد و بورگ همیشه سبز را پس از یک مبارزه طولانی شکست داد. همچنین از سال 1981 نام مستعار جدیدی توسط مطبوعات به او داده شد، " SuperBrat " ("Brat" به معنی "Brat"). دلیل؟ افراط و تفریط های مداوم، اعصابی که تقریباً هرگز در آرامش نیستند و تمایل وسواس گونه به رقابت مستقیم با تصمیمات داوری در زمین، با درام و طغیان هایی که اکنون وارد کتابخانه های فیلم های ورزشی شده است.

علاوه بر توهین های مرسوم به داوران لمسی، مک انرو تنها با هدف توهین به داور، دو بار روی صندلی داور سوار شد. همه اینها به خوبی توسط دوربین‌های بی‌رحمی ثبت شده است که تندخوترین و ناخوشایندترین نسخه او را به ما می‌دهند.

از 1981 تا 1984 SuperBrat به طور مداوم شماره 1 است: 82 پیروزی، 3 شکست، 13 تورنمنت برد.

در این دوره، او از تحقیر کردن کانرز در فینال ویمبلدون (6-1، 6-1، 6-6-13>بهترین روز زندگی من ) رضایت داشت. 2) در یک ساعت درس دوباره در سه ست به ایوان لندل ، یکی دیگر از مستاجران المپیک تنیس جهان در آن سالها، در US Open. با این حال، درست در آن سال، فقط با لندل (که در نهایت در درگیری‌های مستقیم 15 بر 21 شکست خواهد خورد)، او مقصر بود که تنها شانس برد را در خاک از دست داد.

در جام دیویس

جان مک انرو برنده همه چیز است، حتی جام دیویس. حماسه در سال 1982 درگیری در یک چهارم نهایی با سوئد، جایی که او Mats Wilander را پس از یک ماراتن 6 ساعت و 22 دقیقه شکست داد.

پنج پیروزی برای جان در جام دیویس وجود دارد. در سالهای: 1978، 1979، 1981، 1982 و 1992. در طول دوران حرفه ای خود عضو دائمی تیم ایالات متحده بود. او سپس پس از بازنشستگی از بازی تنیس در سال 1992 کاپیتان شد. به صفحه اول همه روزنامه های جهان با بیانی تکان دهنده: او اعتراف کرد که بدون اطلاع او حداقل شش سال استروئیدهایی از نوع استروئید مصرف کرده است.

در فوریه 2006، در سن 47 سالگی، او به بازی بازگشتسطح حرفه ای (ATP) در مسابقات دونفره Sap Open در سن خوزه همراه با Jonas Björkman. این زوج قهرمان مسابقات شدند. این هفتاد و دومین قهرمانی او در دونفره بود. و به این ترتیب تنها مردی شد که در یک تورنمنت ATP در 4 دهه مختلف برنده شد.