بیوگرافی • هنر برای هنر

اسکار فینگال او فلاهرتی ویلز وایلد در 16 اکتبر 1854 در دوبلین به دنیا آمد. پدرش ویلیام جراح مشهور و نویسنده ای همه کاره بود. مادرش جین فرانچسکا الگی، شاعر و ناسیونالیست ایرلندی خوش صدا.

نویسنده آینده پس از حضور در کالج معتبر ترینیتی در دوبلین و کالج ماگدالن، به زودی به دلیل زبان گزنده، روش های عجیب و غریب و هوش همه کاره اش محبوب شد.

در آکسفورد، جایی که او از جمله برنده جایزه نیودایگیت با شعر "راونا" شد، با دو تن از روشنفکران برجسته آن زمان به نام های پاتر و راسکین آشنا شد که او را با پیشرفته ترین نظریه های زیبایی شناسی آشنا کردند. که ذوق هنری خود را اصلاح کرد.

در سال 1879 در لندن ماند و شروع به نوشتن گهگاه مقالات روزنامه نگاری و انتشار اشعار کرد. در سال 1881 "اشعار" منتشر شد که طی یک سال پنج چاپ شد. شفافیت، گفتگوی درخشان، سبک زندگی متظاهرانه و طرز لباس پوشیدنش او را به یکی از برجسته ترین چهره های محافل پر زرق و برق لندن تبدیل کرد. یک تور مطالعه یک ساله در ایالات متحده شهرت او را افزایش داد و به او این فرصت را داد تا نظریه زیبایی شناسی خود را که حول مفهوم "هنر برای هنر" می چرخد، بهتر فرموله کند.

در سال 1884 پس از گذراندن یک ماه در پاریس به لندن بازگشت و ازدواج کردکاستنس لوید: ازدواجی که بیشتر ظاهری دارد تا احساسات. وایلد در واقع همجنس گرا است و این وضعیت را با ناراحتی فراوان زندگی می کند، بیش از همه به دلیل اخلاق خفقان ویکتوریایی که در آن زمان در انگلستان حاکم بود. با این حال، ساختمان پاپیه ماشه ساخته شده توسط اسکار وایلد نتوانست مدت زیادی دوام بیاورد و در واقع پس از به دنیا آمدن فرزندانش سیریل و ویویان، به دلیل شروع اولین رابطه همجنسگرایانه واقعی خود از همسرش جدا شد.

در سال 1888 او اولین مجموعه داستان خود را برای کودکان به نام "شاهزاده شاد و داستان های دیگر" منتشر کرد، در حالی که سه سال بعد تنها رمان او به نام "تصویر دوریان گری" منتشر شد، شاهکاری که به او شهرتی بی پایان داد. و امروزه نیز به آن شهرت دارد. وجه خاص داستان، علاوه بر اختراعات خارق العاده مختلف (مانند پرتره روغنی که به جای قهرمان داستان، پیر می شود)، این است که بدون شک دوریان دارای بسیاری از ویژگی های نویسنده است که در آشکارسازی آنها کوتاهی نکرده است. خشم منتقدانی که در نثر وایلد شخصیت های انحطاط و فروپاشی اخلاقی را می دیدند.

در سال 1891، "annus mirabilis" او، جلد دوم داستانهای پریان "خانه انار" و "نیت" مجموعه ای از مقالات از جمله معروف "انحطاط دروغ" را منتشر کرد. در همان سال او درام را برای بازیگر معروف سارا برنهارت نوشت«سالومه» که در فرانسه نوشته شد و بار دیگر منشأ یک رسوایی جدی شد. مضمون اشتیاق شدید وسواسی است، جزئیاتی که نمی‌تواند پنجه‌های سانسور بریتانیا را فعال کند، که نمایش آن را ممنوع می‌کند.

اما قلم وایلد می‌داند که چگونه در چندین جهت ضربه بزند و اگر رنگ‌های تیره برایش آشنا هستند، با این حال، حتی در پرتره طعنه‌آمیز و زیرکانه به بهترین شکل بیان می‌شود. پتینه دوستی نیز یکی از بزرگترین موفقیت‌های تئاتری او را رنگ آمیزی می‌کند: «طرفدار بانو ویندرمر» درخشان، جایی که در زیر ظاهر برازنده و رگبار شوخی‌ها، انتقاد سرسختانه از جامعه پیروزمندانه پنهان است. همانی که برای دیدن نمایش در صف ایستاده بود.

نویسنده که از موفقیت‌ها گالوانیزه شده است، تعداد قابل توجهی آثار ارزشمند تولید می‌کند. «زنی بی‌اهمیت» به موضوعات داغ (در رابطه با استثمار جنسی و اجتماعی از زنان) بازمی‌گردد، در حالی که «یک شوهر ایده‌آل» بر فساد سیاسی تمرکز می‌کند، نه دیگر. رگ طنز او با «اهمیت جدی بودن» که خنجر دیگری بر قلب منافق اخلاقی فعلی است، دوباره منفجر می شود.

این آثار به دلیل نمایش آداب و اخلاق جذاب و تا حدودی بیهوده به عنوان نمونه های کاملی از "کمدی آداب" تعریف شدند.جامعه آن زمان

اما جامعه ویکتوریا آنقدر مایل نبود که فریب بخورد و مهمتر از همه شاهد آشکار شدن تناقضات خود به این شکل آشکار و طعنه آمیز باشد. از سال 1885، حرفه درخشان نویسنده و زندگی خصوصی وی از بین رفت. در اوایل سال 1893 دوستی او با لرد آلفرد داگلاس، معروف به بوزی، خطر او را نشان داد که باعث آزار و اذیت بسیاری برای او شد و باعث رسوایی در چشم جامعه خوب شد. دو سال بعد به جرم لواط محاکمه شد.

پس از ورود به زندان، او نیز به اتهام ورشکستگی محاکمه می شود، دارایی های او به حراج گذاشته می شود و مادرش اندکی بعد فوت می کند.

او به مدت دو سال به کار شاقه محکوم شد. در دوران زندان است که او یکی از تأثیرگذارترین آثارش را می نویسد «De profundis» که چیزی نیست جز نامه ای طولانی خطاب به بوزی که هرگز فراموش نشده بود (که در این بین کمی از شریک زندگی اش فاصله گرفته بود. تقریباً او را رها می کند).

این دوست قدیمی او راس، تنها کسی که در بیرون از زندان در زمان آزادی منتظر اوست، خواهد بود که سی سال پس از مرگ وایلد، نسخه ای از آن را نگه می دارد و به عنوان مجری منتشر می کند.

آخرین اثری که پس از نزدیکی با بوزی نوشته شده است، "تصنیف زندان ریدینگ" است که در سال 1898 پس از آزادی از زندان، در مدت اقامت در ناپل به پایان می رسد. بازگشت بهپاریس از مرگ همسرش مطلع می شود و پس از چند سال سفر همیشه همراه با معشوقش بوزی، در 30 نوامبر 1900 اسکار وایلد بر اثر مننژیت درگذشت.