بیوگرافی • پیش پا افتاده بودن یک اسطوره

• اولین نمایشگاه
• دهه 60
• همکاری های هنری
• حمله
• دهه 70
• دهه 80
• مرگ
• آثار اندی وارهول

اندی وارهول، که به طور کامل یکی از بزرگترین نابغه های هنری خود محسوب می شود. قرن، در 6 آگوست 1928 در پیتسبورگ (پنسیلوانیا) به دنیا آمد: فرزند مهاجران اسلواکی از قومیت روتنی، نام اصلی او اندرو وارهولا است. بین سال‌های 1945 تا 1949 در مؤسسه فناوری کارنگی در شهرش تحصیل کرد. او سپس به نیویورک نقل مکان کرد و در آنجا به عنوان یک طراح گرافیک تبلیغاتی برای برخی از مجلات: "Vogue"، "Harper's Bazaar"، "Glamour" کار کرد. او همچنین یک کمد پنجره است و اولین تبلیغات خود را برای کارخانه کفش I. Miller می سازد.

اولین نمایشگاه ها

در سال 1952 اولین نمایش انفرادی خود را در گالری هوگو در نیویورک برگزار کرد. او همچنین ست طراحی می کند. در سال 1956 او برخی از طراحی ها را در گالری بادلی به نمایش گذاشت و کفش های طلایی خود را در خیابان مدیسون ارائه کرد. سپس سفرهایی به اروپا و آسیا داشت.

دهه 60

در حدود سال 1960 وارهول شروع به ساختن اولین نقاشی های خود می کند که به کمیک ها و تصاویر تبلیغاتی اشاره دارد. آثار او شامل دیک تریسی، پاپی، سوپرمن و اولین بطری های کوکاکولا است.

او در سال 1962 شروع به استفاده از تکنیک چاپ مورد استفاده در چاپ صفحه کرد، با توجه به بازتولید تصاویر رایج، شایسته عنوان"آیکون های نمادین" زمان خود، از جمله قوطی سوپ. همچنین به موضوعات پرتنشی مانند تصادف اتومبیل و صندلی الکتریکی می پردازد. به اصطلاح پاپ آرت از سبک "خنثی" و پیش پا افتاده او خارج می شود.

همانطور که فرانچسکو مورانته می نویسد:

در سالهای بعد او تصمیم می گیرد پروژه بزرگتری را پذیرفته و خود را به عنوان پیشنهادکارآفرین آوانگارد خلاق توده ای. برای این کار «کارخانه» را تأسیس کرد که می‌توان آن را نوعی کارگاه کار جمعی در نظر گرفت. روابط کاری با لئو کاستلی آغاز می شود.

در سال 1963 او شروع به وقف خود به سینما کرد و دو فیلم بلند "خواب" و "امپراتوری" (1964) را تولید کرد. در سال 1964 در گالری سونابند در پاریس و در لئو کاستلی در نیویورک به نمایش گذاشت. برای غرفه آمریکایی در نمایشگاه جهانی نیویورک سیزده مرد تحت تعقیب را خلق می کند. سال بعد در موسسه هنرهای معاصر فیلادلفیا به نمایش گذاشت.

همکاری های هنری

تلاش برای تأسیس یک گروه موسیقی با لا مونت یانگ و والتر دو ماریا (دو تن از مشهورترین آهنگسازان آوانگارد آن دوره) با شکست مواجه شد، در سال 1967 او به گروه موسیقی پیوست. گروه راک Velvet Underground (توسط لو رید)، که او اولین ضبط را تامین مالی کرد. حتی جلد آلبوم معروف، یک موز زرد ساده روی زمینه سفید، متعلق به اوست.

حمله

در سال 1968 او به خاطر حمله زنی نامتعادل، والری سولاناس، تنها عضو S.C.U.M، در داخل کارخانه در معرض خطر مرگ قرار گرفت. (شرکتی که هدفش حذف مردان است). او در موزه مدرنا در استکهلم نمایشگاه می گذارد. رمان «الف: یک رمان» را منتشر می کند و اولین فیلم را با همکاری پل موریسی تولید می کند. اینها «فلش»، به دنبال آن «آشغال» در سال 1970 و «هیت» در سال 1972 هستند.

دهه 70

در سال 1969او مجله «مصاحبه» را تأسیس کرد که از ابزاری برای تأمل در سینما، موضوعات خود را به مد، هنر، فرهنگ و زندگی اجتماعی گسترش داد. او از این تاریخ تا سال 1972 به صورت سفارشی و غیر سفارشی پرتره می کشید. او همچنین کتابی نوشت: «فلسفه اندی وارهول (از الف تا ب و برگشت)»، منتشر شده در سال 1975> در سال 1975 (برای پولاروید)

سال بعد در اشتوتگارت، دوسلدورف، مونیخ، برلین و وین به نمایش گذاشت. در سال 1978 در زوریخ. در سال 1979 موزه ویتنی در نیویورک نمایشگاهی از پرتره های وارهول با عنوان " اندی وارهول : پرتره های دهه 70" ترتیب داد.

دهه 80

در سال 1980 او تهیه کننده تلویزیون اندی وارهول شد. در سال 1982 در Documenta 5 در کاسل حضور داشت. در سال 1983 او در موزه تاریخ طبیعی کلیولند به نمایش گذاشت و مأمور شد پوستر یادبودی برای صدمین سالگرد پل بروکلین طراحی کند. در سال 1986 او خود را وقف پرتره های لنین و برخی از سلف پرتره ها کرد. در سال‌های اخیر او همچنین درگیر بازتفسیر آثار استادان بزرگ رنسانس بوده است: پائولو اوچلو، پیرو دلا فرانچسکا و بالاتر از همه لئوناردو داوینچی، که چرخه «شام آخر» (شام آخر) را از آنها گرفته است. او همچنین آثاری را با فرانچسکو کلمنته و ژان میشل باسکیا، «ملعون» صحنه هنر نیویورک خلق کرد.

مرگ

اندی وارهول می میرددر نیویورک در 22 فوریه 1987 طی یک عمل جراحی ساده.

در بهار سال 1988، 10000 مورد از اشیاء او در حراجی ساتبیز برای تامین مالی بنیاد هنرهای تجسمی اندی وارهول به حراج گذاشته شد. در سال 1989 موزه هنرهای مدرن در نیویورک یک مرور گذشته بزرگ را به او اختصاص داد.

آثار اندی وارهول

در ادامه برخی از شاخص ترین آثار کارنامه این هنرمند آمریکایی را مشاهده می کنید که به صورت جداگانه و با مقالات اختصاصی به بررسی آنها پرداخته ایم.

• طلا مرلین مونرو (1962)
• مرلین دیپتیچ (1962)
• این کار را خودتان انجام دهید (منظره) (1962)
• 192 یک دلار بیلز (1962)
• قوطی سوپ کمپبل بزرگ، 19 سنت (1962)
• 100 قوطی (1962)
• تریپل الویس (1962)
• لیز ( 1963)
• مرلین (1967)