Βιογραφία - Ελεύθερη ρίζα

• Ο Marco Pannella και το Ριζοσπαστικό Κόμμα
• Η δεκαετία του 1970 και του 1980
• Η δεκαετία του 1990 και μετά

Ηγέτης των Ιταλών ριζοσπαστών για σχεδόν σαράντα χρόνια, πολλές φορές μέλος του Ευρωπαϊκού και του Ιταλικού Κοινοβουλίου, Marco Pannella γεννήθηκε στις 2 Μαΐου 1930 στο Τέραμο- το ονοματεπώνυμό του είναι Giacinto Pannella Αφού αποφοίτησε από τη Νομική σε ηλικία μόλις 20 ετών, έγινε επαγγελματίας δημοσιογράφος. Φυσικά, όμως, όλοι τον θυμούνται ως ιδρυτή, γραμματέα και πρόεδρο του Ριζοσπαστικού Κόμματος και της Lista Pannella, καθώς και ως συνιδρυτή του Υπερεθνικού Ριζοσπαστικού Κόμματος.

Η πολιτική του διαδρομή τον οδήγησε, σε ηλικία είκοσι ετών, στην ηγεσία της εθνικής πανεπιστημιακής επιτροπής του Φιλελεύθερου Κόμματος- σε ηλικία είκοσι δύο ετών, πρόεδρο της UGI (Unione Goliardica Italiana, ένωση κοσμικών φοιτητικών δυνάμεων)- σε ηλικία είκοσι τριών ετών, πρόεδρο της Εθνικής Ένωσης Φοιτητών Πανεπιστημίου (UNURI).

Το 1955 ήταν μεταξύ των ιδρυτών του Ριζοσπαστικό Κόμμα μια ομάδα που καυχιόταν για το σύνθημα ". ένα νέο κόμμα για μια νέα πολιτική ', μαζί με μια ομάδα διανοουμένων υψηλού κύρους και δημοκρατικών, φιλελεύθερων και σοσιαλιστών πολιτικών (μεταξύ των οποίων αξίζει να αναφέρουμε τους Valiani, Calogero, Scalfari).

Ο Marco Pannella και το Ριζοσπαστικό Κόμμα

Το Ριζοσπαστικό Κόμμα ξεκίνησε τις δραστηριότητές του το 1956: Marco Pannella Με αυτό το σχηματισμό θα αντιμετωπίσει την ατυχή εκλογική εκστρατεία του 1958 μαζί με τους Ρεπουμπλικάνους. Το 1959, στην "Paese Sera", πρότεινε τη συμμαχία όλων των αριστερών κομμάτων και την υπόθεση μιας κυβέρνησης που θα περιλάμβανε το PCI.

Το 1960 ήταν ανταποκριτής της "Il Giorno" από το Παρίσι, όπου δημιούργησε ενεργές σχέσεις με την αλγερινή αντίσταση- όταν όμως το ριζοσπαστικό κόμμα, καταβεβλημένο από εσωτερικές διαιρέσεις και κυρίως από την έλευση της κεντροαριστεράς, εισήλθε σε κρίση και κινδύνευσε με οριστική διάλυση, επέστρεψε για να αναλάβει τη δύσκολη κληρονομιά με λίγους φίλους και οπαδούς του ρεύματος της "ριζοσπαστικής αριστεράς" και το 1963αναλαμβάνει τη γραμματεία του Ριζοσπαστικού Κόμματος.

Το 1965, ξεκίνησε την εκστρατεία για το διαζύγιο, μια μάχη που φαινόταν χαμένη στην αρχή, αλλά που, χάρη στο επίμονο έργο του για τη ριζοσπαστική ευαισθητοποίηση, είδε το "ναι" να θριαμβεύει, παρά τις ήσυχες βεβαιότητες του τότε Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (προφανώς καθολικής έμπνευσης). Στο μεταξύ, ανέπτυξε έναν έντονο διάλογο με τον Άλντο Καπιτίνι για το νόημα και τις μορφές τουμη βίας, για την ανανέωση της πολιτικής όχι μόνο στην Ιταλία. Την επόμενη χρονιά συνελήφθη στη Σόφια, όπου είχε πάει για να διαμαρτυρηθεί κατά της εισβολής στην Τσεχοσλοβακία. Εκείνη ήταν και η χρονιά της πρώτης μεγάλης νηστείας του Γκάντι, που διεξήχθη μαζί με πολλούς άλλους μη βίαιους ακτιβιστές.

Η δεκαετία του 1970 και του 1980

Το 1973, ο Marco Pannella ίδρυσε και διεύθυνε την καθημερινή εφημερίδα "Liberazione", η οποία κυκλοφόρησε από τις 8 Σεπτεμβρίου 1973 έως τις 28 Μαρτίου 1974. Η Pr ξεκίνησε την εκστρατεία για την άμβλωση και για το απελευθέρωση των μαλακών ναρκωτικών .

Το 1976 εξελέγη για πρώτη φορά στη Βουλή των Αντιπροσώπων (θα επανεκλεγεί το 1979, το 1983 και το 1987) και λίγο αργότερα ξέσπασε η υπόθεση Μόρο, το τραυματικό γεγονός στην ιταλική πολιτική. Μεταξύ των γκαραντιστών και της "σκληρής γραμμής" με τους τρομοκράτες, ο Πανέλλα επέλεξε την πρώτη θέση, πλαισιωμένος σε αυτή από τον Σικελό συγγραφέα Λεονάρντο Σιάσια, στον οποίο, για τις εκλογές του 1979, ο Πανέλλα προσέφερε προσωπικά τουποψηφιότητα για τη Βουλή των Αντιπροσώπων και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο γράφων αποδέχεται.

Οι ριζοσπάστες έλαβαν 3,4% και είκοσι εκλεγμένους βουλευτές και στα δύο τμήματα του κοινοβουλίου, ενώ κέρδισαν τρεις έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι Sciascia και Pannella εξελέγησαν τόσο στο Μοντεσίτοριο όσο και στο Στρασβούργο.

Εν τω μεταξύ, εγκρίθηκε και ο νόμος 194 για τις αμβλώσεις, στον οποίο αντιτάχθηκαν αμέσως διάφορες καθολικές οργανώσεις, οι οποίες πρότειναν μάλιστα δημοψήφισμα για την κατάργησή του. Και εδώ, όπως και στο διαζύγιο, ο αγώνας μεταξύ των δύο μετώπων ήταν σκληρός και συχνά πικρός, αλλά στις 17 Μαΐου 1981, το 67,9% των Ιταλών ψήφισε "Όχι" στην κατάργηση.

Στο μεταξύ, εκείνα τα χρόνια ξεσπά μια άλλη σημαντική υπόθεση που θα έφερνε έμμεσα τους Ριζοσπάστες στο προσκήνιο, δηλαδή η αδικαιολόγητη και αυθαίρετη σύλληψη του τηλεοπτικού παρουσιαστή Έντσο Τορτόρα, θύμα μιας λανθασμένης ταυτότητας. Μια υπόθεση που θα έβλεπε τους Ριζοσπάστες να ασκούν έντονη κριτική στο έργο της δικαιοσύνης, να κατηγορούνται για ανικανότητα και επιπολαιότητα και η οποία θα οδηγούσε τον Τορτόρα σεέγινε ριζοσπάστης ευρωβουλευτής το 1984.

Η δεκαετία του 1990 και μετά

Το 1992, ο Pannella έθεσε υποψηφιότητα στις πολιτικές εκλογές με τη "Lista Pannella": έλαβε 1,2% των ψήφων και 7 βουλευτές. Τον Σεπτέμβριο, υποστήριξε τον οικονομικό ελιγμό της κυβέρνησης του Giuliano Amato. Στις πολιτικές εκλογές του 1994, τάχθηκε στο πλευρό του Polo του Silvio Berlusconi. Το 1999, επανεξελέγη ευρωβουλευτής με τη "Λίστα Bonino".

Η μακρά σταδιοδρομία αυτού του ακούραστου πολιτικού περιλαμβάνει έναν ατελείωτο κατάλογο θέσεων. Πρώην πρόεδρος της 13ης περιφέρειας του Δήμου της Ρώμης (Όστια), πρώην δημοτικός σύμβουλος στην Τεργέστη, την Κατάνια, τη Νάπολη, το Τέραμο, τη Ρώμη και τη Λ'Ακουίλα. Πρώην περιφερειακός σύμβουλος του Λάτσιο και του Αμπρούτσο, ήταν μέλος της Βουλής του ιταλικού κοινοβουλίου από το 1976 έως το 1992. Ήταν επί μακρόν βουλευτής του ΚοινοβουλίουΕυρωπαϊκή Ένωση- μέρος της Επιτροπής Ανάπτυξης και Συνεργασίας- της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Κοινής Ασφάλειας και Αμυντικής Πολιτικής- της Αντιπροσωπείας για τις Σχέσεις με το Ισραήλ- της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ίσης Εκπροσώπησης της Συνέλευσης μεταξύ των κρατών της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΑΚΕ-ΕΕ).

Μετά από ατελείωτες μάχες και απεργίες πείνας που έχει αναλάβει, είναι άρρωστος εδώ και αρκετό καιρό, Marco Pannella πέθανε σε ηλικία 86 ετών στις 19 Μαΐου 2016 στη Ρώμη.