Βιογραφία - Από την Cinecittà στο Χόλιγουντ με μεγάλη εμπειρία

Ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός Gabriele Muccino γεννήθηκε στη Ρώμη στις 20 Μαΐου 1967.

Εγγεγραμμένος στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου "La Sapienza" της Ρώμης, εγκατέλειψε τις σπουδές του μόλις του παρουσιάστηκε η ευκαιρία να προσεγγίσει τον κινηματογράφο. Αρχικά, ήταν εθελοντής βοηθός των Pupi Avati και Marco Risi.

Το 1991, παρακολούθησε μαθήματα σεναρίου στο Centro Sperimentale di Cinematografia, που διοργάνωσε ο Leo Benvenuti.

Έκανε αρκετές ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ για τη RAI μεταξύ 1991 και 1995: τα έργα του συμπεριλήφθηκαν στο πρόγραμμα "Mixer" του Giovanni Minoli. Έκανε επίσης ταινίες μικρού μήκους για το "Ultimo minuto" και την ταινία μικρού μήκους "Io e Giulia", με πρωταγωνίστρια τη νεαρή ηθοποιό Stefania Rocca.

Το 1996, ο Muccino συμμετείχε στη σκηνοθεσία της σαπουνόπερας ιταλικής παραγωγής "Un posto al sole", γυρίζοντας είκοσι πέντε επεισόδια. Την ίδια χρονιά, σκηνοθέτησε το "Max plays the piano", ένα επεισόδιο της σειράς "Intolerance".

Το 1998 γύρισε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία: το "Ecco fatto" παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορίνο και κέρδισε το βραβείο Targa ANEC ως καλύτερος σκηνοθέτης του έτους 1999.

Στη συνέχεια του ανατέθηκε από το Υπουργείο Υγείας να γυρίσει το διαφημιστικό σποτ για την εκστρατεία ενημέρωσης για το AIDS.

Ακολούθησε η ταινία "Come te nessuno mai" το 2000, η οποία έγινε δεκτή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και προτάθηκε για καλύτερη ταινία στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου.

Το πρώτο μεγάλο βραβείο ήταν το David di Donatello (2001) για τη σκηνοθεσία της ταινίας "L'ultimo bacio"- η ταινία κέρδισε άλλα τέσσερα αγαλματίδια και το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Cerase.

Το ταλέντο του Muccino ξεπερνά τα σύνορα, μέχρι και το εξωτερικό. Το 2002, η ταινία "L'ultimo bacio" έλαβε το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Sundance.

Διανέμεται στις ΗΠΑ και το περιοδικό "Enterteinment Weekly" το συμπεριέλαβε στους δέκα καλύτερους τίτλους του 2002.

Το 2002, ο Muccino τιμήθηκε και πάλι με το βραβείο Vittorio De Sica για τον ιταλικό κινηματογράφο.

Η ταινία "Ricordati di me" (2003) κέρδισε το βραβείο Nastro d'Argento για το καλύτερο σενάριο.

Στη συνέχεια επέστρεψε στην τηλεόραση: υπέγραψε τις διαφημίσεις "Pagine Gialle" με τον Claudio Bisio και "Buitoni" με τον Diego Abatantuono.

Τότε ήρθε μια ανεπανάληπτη ευκαιρία το 2006: τον κάλεσαν για μια αμιγώς χολιγουντιανή παραγωγή, το "The Pursuit of Happiness", μια ταινία με πρωταγωνιστή και παραγωγό τον Will Smith- και ήταν αυτός που ζήτησε συγκεκριμένα τον Muccino, αφού είχε δει και του άρεσαν οι προηγούμενες ταινίες του.

Το 2007, ο Muccino άρχισε να ηχογραφεί την τηλεοπτική σειρά "Viva Laughlin!", της οποίας ήταν επίσης εκτελεστικός παραγωγός μαζί με τον Hugh Jackman: η τηλεοπτική σειρά θα αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα με το όνειρο να ανοίξει ένα θέρετρο στο Λας Βέγκας των βλαβών.

Μετά το "Seven Souls" (2008, πάλι με τον Γουίλ Σμιθ), η τρίτη ταινία του γυρισμένη στις ΗΠΑ (η όγδοη στην καριέρα του) κυκλοφόρησε στις αρχές του 2013: ο τίτλος είναι "What I Know About Love" και το καστ είναι εντυπωσιακό: Τζεράρντ Μπάτλερ, Τζέσικα Μπίελ, Ντένις Κουέιντ, Ούμα Θέρμαν, Κάθριν Ζέτα Τζόουνς. Εν τω μεταξύ, το 2010 κυκλοφόρησε το "Kiss Me Again", η συνέχεια του "The Last Kiss".

Ακολούθησαν το "Fathers and Daughters" (2015) με τον Russell Crowe και το "L'estate addosso" (2016). Επέστρεψε στις ιταλικές ταινίες με το "A casa tutti bene" (2018) και το "Gli anni più belli" (2020).