Biografie - Van Cinecittà naar Hollywood met een schat aan ervaring

Regisseur, scenarioschrijver en producent Gabriele Muccino werd op 20 mei 1967 in Rome geboren.

Ingeschreven aan de Faculteit Letteren van de Universiteit van Rome 'La Sapienza', gaf hij zijn studie op zodra de kans zich voordeed om de cinema te benaderen. Aanvankelijk was hij een vrijwillige assistent voor Pupi Avati en Marco Risi.

In 1991 volgde hij cursussen scenarioschrijven aan het Centro Sperimentale di Cinematografia van Leo Benvenuti.

Hij maakte verschillende korte films en docufilms voor RAI tussen 1991 en 1995: zijn werk werd opgenomen in het programma 'Mixer' van Giovanni Minoli. Hij maakte ook korte films voor 'Ultimo minuto' en de korte film 'Io e Giulia', met de jonge actrice Stefania Rocca in de hoofdrol.

In 1996 werkte Muccino mee aan de regie van de in Italië geproduceerde soap 'Un posto al sole', met vijfentwintig afleveringen. In hetzelfde jaar regisseerde hij 'Max plays the piano', een aflevering van de serie 'Intolerance'.

In 1998 draaide hij zijn eerste speelfilm: 'Ecco fatto' werd gepresenteerd op het filmfestival van Turijn en leverde hem de Targa ANEC op als beste regisseur van het jaar 1999.

Daarna kreeg hij de opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid om de commercial te maken voor de Aids-voorlichtingscampagne.

Daarna kwam de film 'Come te nessuno mai' in 2000, die werd toegelaten tot het Internationale Filmfestival van Venetië en genomineerd voor Beste Film bij de European Film Awards.

De eerste grote onderscheiding was de David di Donatello (2001) voor de regie van 'L'ultimo bacio'; de film won daarna nog vier beeldjes en de prijs voor Beste Film op het Cerase Festival.

Muccino's talent reikt tot over de grenzen, zelfs overzee. In 2002 ontving de film 'L'ultimo bacio' de publieksprijs op het Sundance Film Festival.

Distributed in the USA, 'Enterteinment Weekly' magazine zette het bij de tien beste titels van 2002.

In 2002 kreeg Muccino opnieuw de Vittorio De Sica Prijs voor Italiaanse Cinema.

De film 'Ricordati di me' (2003) won de Nastro d'Argento voor beste scenario.

Daarna ging hij weer voor televisie werken: hij tekende voor de reclamespots 'Pagine Gialle', met Claudio Bisio en 'Buitoni', met Diego Abatantuono.

Toen deed zich een niet te missen kans voor in 2006: hij werd gevraagd voor een Hollywoodproductie, 'The Pursuit of Happiness', een film met Will Smith als hoofdrolspeler en producent; en hij was het die specifiek om Muccino vroeg nadat hij zijn eerdere films had gezien en goed vond.

In 2007 begon Muccino met de opnames van de tv-serie 'Viva Laughlin!', waarvan hij ook uitvoerend producent was samen met Hugh Jackman: de tv-serie vertelt het verhaal van een man met een droom om een resort te openen in het Las Vegas der ondeugden.

Na 'Seven Souls' (2008, opnieuw met Will Smith) kwam begin 2013 zijn derde film uit, opgenomen in de VS (de achtste in zijn carrière): de titel is 'What I Know About Love' en de cast is indrukwekkend: Gerard Buttler, Jessica Biel, Dennis Quaid, Uma Thurman, Catherine Zeta Jones. Ondertussen verscheen in 2010 'Kiss Me Again', het vervolg op 'The Last Kiss'.

Daarna volgden 'Fathers and Daughters' (2015) met Russell Crowe en 'L'estate addosso' (2016). Hij keerde terug naar Italiaanse films met 'A casa tutti bene' (2018) en 'Gli anni più belli' (2020).