بیوگرافی • صلح، یادداشت ها

سرجیو کاماریره، متولد 15 نوامبر 1960 در کروتون، پیانیستی که به دلیل استعداد و مترجم جذابش شناخته شده است، هر دو از مکتب بزرگ نویسنده ایتالیایی با آمریکای جنوبی الهام گرفته است. صداها، موسیقی کلاسیک و استادان بزرگ جاز.

در سال 1997 او در جایزه تنکو شرکت کرد و توجه منتقدان و مردم را به خود جلب کرد و هیئت داوران رویداد به اتفاق آرا جایزه IMAIE را به عنوان بهترین نوازنده و اجرا کننده نقد به او اعطا کردند.

( عکس از الساندرو وازاری )

در ژانویه 2002 اولین آلبوم او "Dalla pace del marefar" منتشر شد.

تهیه شده توسط Biagio Pagano برای Via Veneto Jazz، نوشته شده توسط Roberto Kunstler، نویسنده متن ها و با مشارکت Pasquale Panella برای ادای احترام به C. Trenet در قطعه "Il mare" که به صورت زنده با نوازندگان ضبط شده است. از صحنه جاز ایتالیا به دلیل استعدادشان شناخته شده است. فابریزیو بوسو در ترومپت و فلوگل هورن لوکا بولگارلی (کنترباس)، آمدئو آریانو (درامز)، اولن سزاری (ویولن).

کل سال 2002 با اجرای زنده مشخص شد و کنسرت های او هر بار با مخاطبان جدید غنی می شد. جوایز متعددی دریافت می کند: از جمله جایزه "L'isola che non c'era" برای بهترین آلبوم اول، جایزه Carosone، جایزه De André برای بهترین هنرمند سال و Targa Tenco 2002؟بهترین فیلم اول برای «از آرامش دریای دور». او در رفراندوم "Musica e Dichi" به عنوان بهترین هنرمند نوظهور سال برنده شد و دوباره تور را شروع کرد تا اولین بار در استودیوی معتبر تئاتر در میلان شروع به کار کند.

در سال 2003 او با "همه چیز که یک مرد" با همکاری روبرتو کانستلر نوشته شده بود در جشنواره سان رمو شرکت کرد. این فیلم با برنده شدن جایزه "Critics Award" و "بهترین آهنگسازی" در جایگاه سوم قرار گرفت. از Sanremo به بعد، جوایز متعدد هستند و Sergio Cammariere به اتفاق آرا به عنوان "شخصیت سال" انتخاب می شود. دیسک "از آرامش دریای دور" با فتح جایگاه اول و یک دیسک پلاتین دوبل، محکم در بالای جدول فروش قرار گرفته است، تور برنده جایزه "بهترین زنده سال" که توسط Assomusica و اولین DVD آن اختصاص داده شده است. : "سرجیو کاماریره در کنسرت - از تئاتر استرلر در میلان".

تابستان 2004 دو ملاقات عالی و دو همکاری جدید برای او به ارمغان می آورد: با ساموئل برسانی در "Se ti convincing" - در آلبوم "Caramella smog" و با یک بانوی آهنگ ایتالیایی، Ornella Vanoni، برای " آبی بی اندازه" نوشته شده با سرجیو باردوتی - آهنگ موجود در آلبوم VanoniPaoli "یادت هست؟ نه یادم نمی آید".

در نوامبر 2004 "On the path" منتشر شد که دوباره توسط Biagio Pagano برای Via Veneto Jazz تهیه شد: دوازده آهنگ با اشعار روبرتو کونستلر، پاسکواله پانلا،ساموئله برسانی برای «فراگوستو» و دو قطعه ساز.

"در مسیر" ادامه گفتمان موسیقایی است که با "از آرامش دریای دور" با عناصر جدیدی غنی شده است که در آن جاز ارکسترال، ترانه سرایی، ریتم های آمریکای جنوبی و روح بلوز وجود دارد. ستون فقرات همیشه پیانوی سرجیو است که در کنار ترومپت فابریزیو بوسو، ریتم آمدئو آریانو و لوکا بولگارلی، سیمون هاگیاگ در سازهای کوبه ای و اولن سزاری ویولن، همراهان سفر او در آلبوم قبلی، و نوازندگان بزرگ جاز مانند دانیال میرالباسی، گابریله میراله. اسکناپیکو، خاویر ژیروتو و برای اولین بار ارکستر زهی به رهبری استاد پائولو سیلوستری.

در تابستان 2006 سرجیو کاماریره با پیانوی خود در آلبوم پپه ولتارلی "Distratto ma اما" در آهنگ "L'anima è vulata" و اولین آلبوم فابریزیو "You've Changed" Bosso مهمان بود. - ستاره نوظهور جاز ایتالیایی و بین المللی - با نسخه جدیدی از "به یاد تو" که قبلاً در "از آرامش دریای دور" موجود است و ادای احترامی هیجان انگیز به برونو مارتینو با "Estate".

در نوامبر همان سال "Il pane, il vino e la vision" منتشر شد: یازده آهنگ - اشعار روبرتو کانستلر و شرکت پاسکواله پانلا و دو قطعه انفرادی پیانو. یک سفر موسیقی طولانی و مدیتیشن که در آنسازها به صدا تبدیل می شوند، پژواک مکان های دور در حال تغییر دائمی. سرجیو نوازندگان بزرگی مانند آرتور مایا در باس الکتریک و جورجینیو گومز در درام را گرد هم می‌آورد، نوازندگان مورد اعتماد هنرمندانی مانند ژیلبرتو گیل، جاوان و ایوان لینز، آمدئو آریانو، لوکا بولگارلی، اولن سزاری و ببو فرا در گیتار. استفانو دی باتیستا و روبرتو گاتو و فابریزیو بوسو در ترومپت، استادان شناخته شده بین المللی جاز ایتالیایی. ارکستر زهی همیشه توسط استاد سیلوستری اداره می شود.

این سومین آلبوم دفتر خاطرات موسیقایی صلحی است که در سادگی یک احساس مشترک عشقی دوباره کشف شده است، تنها زبانی که قادر به غلبه بر هر گونه تقسیمی است، که برای فهمیدن نیازی به ترجمه ندارد و همیشه می ماند. قابل تشخیص پیوند عمیقی بین عشق به این شکل درک شده و موسیقی وجود دارد: همانطور که احساس ساده لوحانه از یک نگاه یا یک حرکت فوران می کند - یک صدا و یک هماهنگی به خودی خود حسی را نشان نمی دهد - بلکه در تجربه و حساسیت کسانی که به معنی خود گوش کن

2007 سرجیو را به کنسرت‌هایی در اروپا می‌آورد، جایی که مورد استقبال عمومی قرار می‌گیرد و "دیسک طلا" را برای "Il pane, il vino e la vision" دریافت می‌کند، اما همچنین در ملاقات با کارگردان میمو کالوپرستی که او را نزدیک‌تر می‌کند. به عشق همیشگی اش: سینما و تهیه موسیقی متن فیلم «آبوفاتا». در نوامبر 2007جشنواره فیلم مدیترانه مونپلیه که از فیلم‌ها و مستندهای سراسر جهان استقبال می‌کند، جایزه بهترین موسیقی را به سرجیو کاماریره برای موسیقی متن فیلم «L'Abbuffata» می‌دهد.

دومین شرکت او در فستیوال Sanremo در سال 2008 است، جایی که با "L'amore non si توضیح"، ادای احترام زیبایی را به bossa nova تقدیم می کند، همچنین با گال کاستا، یکی از زیباترین و مهم ترین ها، دوئت می کند. صدای آهنگ برزیلی آلبوم چهارم "Cantautore piccolino" منتشر شد، دیسک گلچینی که به سرجیو باردوتی و برونو لاوزی تقدیم شده است، که بلافاصله به صدر جدول صعود می کند و ظرف چند روز رکورد طلایی می شود. علاوه بر این که شامل قطعه ارائه شده در Sanremo است، با ادای احترام فوق‌العاده به جاز بزرگ با "آهنگ من" از کیت جارت غنی شده است که در آن سرجیو تمام مهارت‌های خود را به عنوان یک پیانیست بزرگ و پیچیده نشان می‌دهد، تفسیری هیجان‌انگیز از "Estate". توسط برونو مارتینو با فابریزیو بوسو در ترومپت و چند آهنگ منتشر نشده، از جمله آهنگسازی "Nord" برای پیانو سولو، از شعرهای عالی.

جوایز نیز ادامه دارد، از جمله جایزه Lunezia Elite و جایزه "بهترین موسیقی متن" در "جشنواره فیلم ژنو 2009" برای موسیقی فیلم کوتاه "Fuori Uso" ساخته فرانچسکو پریسکو.

در اکتبر 2009 آلبوم جدید "Carovane" با 13 قطعه منتشرنشده از جمله دو قطعه اینسترومنتال Varanasi و La forcella del منتشر شد.water diviner" و به همکاری با R. Kunstler در اشعار ادامه می دهد. سرجیو سفری مسحورکننده جدید را آغاز می کند، جاز، اشتیاق بزرگ خود را "آلوده" می کند، با ریتم ها و صداهای جدید و بی سابقه ای که به سوی جهان های دور و جهان های آغشته به رویاها می رود. آزادی و جادو در کنار سازهای سنتی، او سیتار، موکسنو، وینا، تامپورا، تبلا را با هم ترکیب می‌کند و به صداهای عجیب‌تر زندگی می‌بخشد که توسط ارکستر زهی به رهبری استاد مارچلو سیریگنانو، حتی بیشتر از قبل در بر می‌گیرد.

در علاوه بر هسته "تاریخی" "فابریزیو بوسو، اولن سزاری، لوکا بولگارلی و آمدئو آریانو در طول سال ها با او هم در کنسرت های زنده و هم در ساخت آلبوم ها همکاری کرده اند، به عنوان بسیاری از موسیقیدانان برجسته و بین المللی: آرتور مایا، جورجینیو. گومز، میشل آسکولیس، خاویر ژیروتو، برونو مارکوزی، سیمون هاگیاگ، سانجی کانسا بانیک، جیانی ریچیزی، استفانو دی باتیستا، ببو فرا، روبرتو گاتو، جیمی ویلوتی.

در سال 2009، صدای او فیلم Disney anim را افتتاح کرد. ، "شاهزاده خانم و قورباغه" با آهنگ "La vita a New Orleans" و در همان سال همکاری خود را به عنوان مشاور موسیقی برای اپرای مدرن "I Promessi Sposi" اثر Michele Guardì با موسیقی پیپو فلورا آغاز کرد.

در ژوئن 2010، همراه با ترومپتوز فابریزیو بوسو، تفسیر صوتی سه کمدی چارلی چاپلین بزرگ، شارلو یک تئاتر، شارلو را امضا کرد.به ساحل، شارلو ولگرد. پیانوی او می داند که چگونه جادویی، رویایی و کنایه آمیز شود، درست مانند چهره در حال تغییر چاپلین و به عنوان یک نقطه مقابل شدید در برابر ترومپت متقاعد کننده و پر جنب و جوش بوسو عمل می کند.

" صدا انتزاع کمیکی را که می‌خواهم خلق کنم از بین می‌برد ": چارلی چاپلین فراموش نشدنی چنین نوشت. اما در سکوت، در این صورت، موسیقی جایگاه ممتازی پیدا می‌کند، انتزاع را نمی‌شکند، زیر آن خط می‌کشد، آن را تصعید می‌کند.

سه تصنیف برای پیانو و ترومپت، با فضاهای موسیقی گیرا از آغاز قرن گذشته، از رگ تایم تا سونگ، در ترکیبی پر جنب و جوش. پیشنهادهای تصفیه شده و اصلی که اریک ساتی و اسکات جاپلین را تداعی می کند. یک بلوز فوق العاده الهام‌بخش و استعداد بیانی سرجیو کاماریره همراه با فابریزیو بوسو، به سفری به دنیای سینمای صامت منجر می‌شود، جایی که تصویر سیاه و سفید می‌گوید و موسیقی سخن می‌گوید، تداعی می‌کند، پیشنهاد می‌دهد، پیشنهادهای جدید ابداع می‌کند، رویایی را در بر می‌گیرد. انتزاعی، گاهی لطیف و مبهم سورئال، برای چارلی چاپلین بسیار عزیز.

دوباره در سال 2010، Cammariere موسیقی "پرتره پدرم" به کارگردانی ماریا سوله توگناتزی را ساخت، یک فیلم مستند فشرده و تاثیرگذار که "جشنواره بین المللی فیلم" را در رم افتتاح کرد، اثری که نه تنها بر روی چهره حرفه ای این بازیگر عظیم الجثه، بلکه در برخی از فیلم های منتشر نشده ای که او را در آن به تصویر می کشنددر محیط خانوادگی، از زندگی او خارج از صحنه فیلمبرداری «عکاسی» می کنند و تصویری کامل و فراموش نشدنی از این هنرمند را باز می گرداند.

در سال 2011 در جبهه‌های مختلف مشغول بود و با «ترزا لا لادرا» به کارگردانی فرانچسکو تواسی، با تفسیر ماریانجلا د آبراچیو، کار جالب و معتبری را برای تئاتر به پایان رساند. متن برگرفته از رمان خاطرات یک دزد اثر نویسنده بزرگ داچیا ماراینی است. این نمایش با آهنگ‌های اصلی سرجیو کاماریره و داچیا ماراینی در بهار 2011 در سالن رم اجرا شد.

Sergio Cammariere یک هنرمند و آهنگساز کامل است، همیشه غافلگیر کننده، سرشار از انسانیت، هنوز هم قادر به تکان خوردن است. چهره ای زیبا، تقریباً از زمان های دیگر، خلاق، در تحقیقات مستمر، که قرار است اثری بر آهنگ های موسیقی نویسنده بزرگ بگذارد.