Biografie - Vrede, de aantekeningen

Sergio Cammariere, geboren in Crotone op 15 november 1960, is een pianist die bekend staat om zijn talent en een innemende performer. Hij haalt zijn inspiratie zowel uit de grote school van de Italiaanse singer-songwritermuziek als uit Zuid-Amerikaanse klanken, klassieke muziek en de grote meesters van de jazz.

In 1997 nam hij deel aan de Premio Tenco en trok daarmee de aandacht van zowel critici als publiek. De jury van het evenement kende hem unaniem de IMAIE-prijs toe als beste muzikant en performer van het festival.

( foto door Alessandro Vasari )

In januari 2002 verscheen zijn eerste album 'Dalla pace del mare lontano'.

Geproduceerd door Biagio Pagano voor Via Veneto Jazz, geschreven met Roberto Kunstler auteur van de tekst en de deelname van Pasquale Panella voor de hommage aan C. Trenet in het nummer 'Il mare', het is live opgenomen met muzikanten uit de Italiaanse jazzscene erkend voor hun talent. Fabrizio Bosso op trompet en bugel Luca Bulgarelli (contrabas), Amedeo Ariano (drums), Olen Cesari(viool).

Heel 2002 staat in het teken van live optredens en zijn concerten worden telkens verrijkt met nieuw publiek. Hij ontvangt talrijke prijzen: waaronder de 'L'isola che non c'era' award als beste debuutalbum, de Carosone Award, de De André Award als beste artiest van het jaar en de Targa Tenco 2002 ? Best Opera Prima voor 'Dalla pace del mare lontano'. Hij wint het referendum van 'Musica eDischi' als beste opkomende artiest van het jaar en gaat op tournee met een debuut in het prestigieuze Teatro Studio in Milaan.

In 2003 nam hij deel aan het Festival Di Sanremo met 'Tutto quello che un uomo', geschreven in samenwerking met Roberto Kunstler. Hij werd derde en won zowel de 'Critics' Award' als de prijs voor 'Best Musical Composition'. Vanaf Sanremo waren de prijzen talrijk en werd Sergio Cammariere unaniem verkozen tot 'Persoonlijkheid van het Jaar'. Het album 'Dalla pace del mare lontano' plaatsteHij stond vast bovenaan de verkooplijsten, behaalde de eerste plaats en een dubbel platina disc, de Tour won de 'Best Live of the Year' award toegekend door Assomusica en zijn eerste DVD werd uitgebracht: 'Sergio Cammariere in Concert - from the Strehler Theatre in Milan'.

De zomer van 2004 bracht hem twee grote ontmoetingen en twee nieuwe samenwerkingen: met Samuele Bersani in 'Se ti convincerai' - op het album 'Caramella smog' en met een dame van Italiaanse liedjes, Ornella Vanoni, voor 'L'azzurro immenso' geschreven met Sergio Bardotti - een lied opgenomen in het Vanoni-Poli album 'Ti ricordi? No non mi ricordo'.

In november 2004 verscheen 'Sul sentiero', opnieuw geproduceerd door Biagio Pagano voor Via Veneto Jazz: twaalf nummers met teksten van Roberto Kunstler, Pasquale Panella, Samuele Bersani voor 'Ferragosto' en twee instrumentale nummers.

"Sul sentiero" is de voortzetting van het muzikale discours dat met "Dalla pace del mare lontano" werd geopend, verrijkt met nieuwe elementen waarin orkestrale jazz, songwriting, Zuid-Amerikaanse ritmes en de geest van de blues in een delicaat evenwicht samensmelten. Het belangrijkste element is nog steeds Sergio's piano, geflankeerd door Fabrizio Bosso's trompet, Amedeo Ariano's ritmische spel en LucaBulgarelli, Simone Haggiag op percussie en Olen Cesari op viool, zijn reisgenoten al op het vorige album, en door grote jazzmuzikanten als Gabriele Mirabassi, Daniele Scannapieco, Javier Girotto en voor het eerst het String Orchestra onder leiding van Maestro Paolo Silvestri.

In de zomer van 2006 is Sergio Cammariere met zijn piano te gast op Peppe Voltarelli's album 'Distratto ma però' in het nummer 'L'anima è vulata' en op Fabrizio Bosso's eerste album 'You've Changed' - een rijzende ster in de Italiaanse en internationale jazz - met een nieuwe versie van 'Per ricordarmi di te' dat al in 'Dalla pace del mare lontano' stond en een emotioneel eerbetoon aan Bruno Martino metZomer'.

In november van datzelfde jaar verscheen 'Il pane, il vino e la visione': elf liedjes - met teksten van Roberto Kunstler en de medewerking van Pasquale Panella - en twee stukken voor piano solo. Een lange en doordachte muzikale reis waarbij instrumenten stemmen worden, echo's van verre oorden die voortdurend veranderen. Sergio brengt geweldige muzikanten samen, zoals Arthur Maya op elektrische bas en JorginhoGomez op drums, vertrouwde muzikanten van artiesten als Gilberto Gil, Djavan en Ivan Lins, Amedeo Ariano, Luca Bulgarelli, Olen Cesari en Bebo Ferra op gitaren. Stefano di Battista en Roberto Gatto en Fabrizio Bosso op trompet, internationaal erkende meesters van de Italiaanse jazz. Het strijkorkest staat altijd onder leiding van Maestro Silvestri.

Dit derde album is het muzikale dagboek van een vrede die herontdekt is in de eenvoud van een gemeenschappelijk gevoel van liefde, de enige taal die alle verdeeldheid kan overwinnen, die niet vertaald hoeft te worden om begrepen te worden en die altijd herkenbaar blijft. Er is een diepe band tussen liefde die op deze manier begrepen wordt en muziek: net zoals het gevoel naïef voortkomt uit een blik of een gebaar - een geluid eneen harmonie suggereren op zichzelf geen betekenis - maar zoeken in de ervaring en gevoeligheid van de luisteraar hun eigen betekenis.

2007 bracht Sergio naar concerten in Europa waar hij veel bijval van het publiek kreeg en de 'gouden schijf' voor 'Il pane, il vino e la visione', maar ook naar de ontmoeting met regisseur Mimmo Calopresti, die hem terugbracht naar een van zijn grote liefdes aller tijden: cinema, en naar de voorbereiding van de soundtrack voor de film 'L'Abbuffata'. In november 2007 was het Mediterranean Film Festival in Montpellier, datverwelkomt films en documentaires uit de hele wereld, bekroond voor Beste Muziek Sergio Cammariere voor de soundtrack van de film 'L'Abbuffata'.

Zijn tweede deelname aan het Sanremo Festival was in 2008, waar hij met 'L'amore non si spiega' een prachtig eerbetoon aan de bossa nova bracht, ook in duet met Gal Costa, een van de mooiste en belangrijkste stemmen van het Braziliaanse lied. Dit werd gevolgd door de release van zijn vierde album 'Cantautore piccolino', een verzamelalbum opgedragen aan Sergio Bardotti en Bruno Lauzi, dat meteen de hitlijsten haalde.Naast het nummer dat in Sanremo werd gepresenteerd, is het verrijkt met een buitengewoon eerbetoon aan de grote jazz met Keith Jarrett's 'My song' waarin Sergio al zijn vaardigheden als groot en geraffineerd pianist laat zien, een ontroerende interpretatie van Bruno Martino's 'Estate' met Fabrizio Bosso op trompet, en een aantal niet eerder uitgebrachte nummers, waaronder 'Nord'.compositie voor piano solo, van grote poëzie.

De prijzen gingen ook door, waaronder de Lunezia Elite Award en de 'Best Soundtrack' award op het 'Genova Film Festival 2009' voor de muziek van de korte film 'Fuori Uso' van Francesco Prisco.

In oktober 2009 verscheen 'Carovane', het nieuwe album met 13 niet eerder uitgebrachte nummers, waaronder twee instrumentale stukken, 'Varanasi' en 'La forcella del rabdomante', en de samenwerking met R. Kunstler voor de teksten wordt voortgezet. Sergio begint aan een nieuwe betoverende reis, waarbij hij jazz, zijn grote passie, 'contamineert' met nieuwe en ongekende ritmes en geluiden die reiken naar verre universums en werelden doordrenkt van dromen,Traditionele instrumenten worden geflankeerd door sitar, moxeno, vina, tampura, tabla, wat zorgt voor meer exotische klanken, nog meer omhullend door het strijkorkest onder leiding van Maestro Marcello Sirignano.

Naast de 'historische' kerngroep van Fabrizio Bosso, Olen Cesari, Luca Bulgarelli en Amedeo Ariano, hebben in de loop der jaren evenveel spraakmakende, internationale musici met hem samengewerkt, zowel bij live concerten als bij de productie van albums: Arthur Maya, Jorginho Gomez, Michele Ascolese, Javier Girotto, Bruno Marcozzi, Simone Haggiag, Sanjay Kansa Banik, Gianni Ricchizzi, StefanoDi Battista, Bebo Ferra, Roberto Gatto, Jimmy Villotti.

In 2009 was het zijn stem om de Disney animatiefilm 'The Princess and the Frog' te openen met het nummer 'Life in New Orleans' en in hetzelfde jaar begon hij ook zijn samenwerking als muzikaal adviseur voor de moderne opera 'I Promessi Sposi' van Michele Guardì met muziek van Pippo Flora.

In juni 2010 tekende hij samen met trompettist Fabrizio Bosso de soundtrack voor drie komedies van de grote Charlie Chaplin, CHARLOT A TEATRO, CHARLOT ALLA SPIAGGIA, CHARLOT VAGABONDO. Zijn piano kan magisch, dromerig en ironisch worden, net als Chaplins veranderende gezicht, en fungeert als een intens contrapunt voor Bosso's overtuigende en levendige trompet.

" De stem zou de komische abstractie die ik wil creëren vernietigen "Zo schreef de onvergetelijke Charlie Chaplin. Maar op stilte, in dit geval, vindt de muziek een bevoorrechte plaats, ze breekt de abstractie niet, ze onderstreept ze, ze sublimeert ze.

Drie composities voor piano en trompet, met betoverende muzikale sferen uit het begin van de vorige eeuw, van ragtime tot swing, in een levendige vaudeville-synthese; verfijnde en ongekende suggesties die doen denken aan Eric Satie en Scott Joplin; een buitengewone blues. De flair en het expressieve talent van Sergio Cammariere, samen met Fabrizio Bosso, nemen ons mee op een reis naar de wereld van een cinemastil, waar het beeld in zwart-wit vertelt en de muziek spreekt, oproept, suggereert, nieuwe suggesties verzint, de dromerige abstractie omhult, soms teder en vaag surreëel, die Charlie Chaplin zo dierbaar was.

Ook in 2010 componeerde Cammariere de muziek voor 'Ritratto di mio padre' (Portret van mijn vader), geregisseerd door Maria Sole Tognazzi, een intense en ontroerende docufilm die het 'International Film Festival' in Rome opende. Dit werk concentreert zich niet alleen op de professionele figuur van de immense acteur, maar ook op enkele niet eerder vertoonde opnames die hem in zijn familiale omgeving portretteren, zijn leven buiten de set 'fotograferen' en een beeld geven van zijn leven buiten de set.compleet en onvergetelijk beeld van de kunstenaar.

In 2011 was hij op verschillende fronten actief en voltooide hij een interessant en prestigieus werk voor het theater, met 'Teresa la ladra' - geregisseerd door Francesco Tavassi, met Mariangela D' Abbraccio in de hoofdrol. De tekst is gebaseerd op de roman MEMORIE DI UNA LADRA van de grote schrijfster Dacia Maraini. De show debuteerde in het Auditorium in Rome in het voorjaar van 2011, met originele liedjes van Sergio.Cammariere en Dacia Maraini.

Sergio Cammariere is een complete artiest en componist, altijd verrassend, vol menselijkheid, nog steeds in staat om te ontroeren. Een elegante figuur, bijna uit een ander tijdperk, creatief, in voortdurend onderzoek, voorbestemd om zijn stempel te drukken op de sporen van grote auteursmuziek.