Biografie - Aandacht voor het leven

• Essentiële filmografie van Ermanno Olmi
• Voor TV
• Voor de bioscoop
• Als scenarioschrijver
• Erkenningen

De regisseur Ermanno Olmi werd op 24 juli 1931 geboren in Treviglio, in de provincie Bergamo, in een boerenfamilie met diepe katholieke overtuigingen. Als weeskind van zijn vader, die tijdens de oorlog stierf, ging hij eerst naar de wetenschappelijke middelbare school en daarna naar de artistieke middelbare school zonder zijn studie echter af te maken.

Op zeer jonge leeftijd verhuisde hij naar Milaan, waar hij zich inschreef aan de Academie voor Dramatische Kunst om acteerlessen te volgen; tegelijkertijd vond hij, om in zijn levensonderhoud te voorzien, een baan bij Edisonvolta, waar zijn moeder al werkte.

Het bedrijf vertrouwde hem de organisatie van recreatieve activiteiten toe, in het bijzonder die met betrekking tot de filmdienst. Vervolgens kreeg hij de opdracht om industriële producties te filmen en te documenteren: dit was het juiste moment om zijn vindingrijkheid en talent te tonen. Ondanks het feit dat hij bijna geen ervaring had, regisseerde hij tussen 1953 en 1961 tientallen documentaires, waaronderzoals 'De dam op de gletsjer' (1953), 'Drie draden naar Milaan' (1958), 'Een meter is vijf meter lang' (1961).

Aan het einde van deze ervaring valt op hoe in alle meer dan veertig documentaires de focus voornamelijk ligt op de situatie van de mannen die in de bedrijfsstructuren werken, een interpretatief model van de werkelijkheid dat al embryonaal eigenaardige kenmerken van de filmische Olmi bevat.

Ondertussen maakte hij zijn speelfilmdebuut met 'Il tempo si è fermato' (1958), een verhaal over de vriendschap tussen een student en een stuwdamwachter die zich ontvouwt in het isolement en de eenzaamheid die typisch zijn voor de bergen; dit zijn de thema's die ook terug te vinden zullen zijn in zijn volwassenheid, een stilistische handtekening die de gevoelens van 'eenvoudige' mensen en een blik op de omstandigheden veroorzaakt door deeenzaamheid.

Twee jaar later won Olmi de gunst van de critici met 'Il posto' (gemaakt met het productiebedrijf '22 December', opgericht samen met een groep vrienden), een werk over de aspiraties van twee jonge mensen die worstelen met hun eerste baan. De film won de OCIC award en de prijs van de critici op het filmfestival van Venetië.

De aandacht voor het alledaagse, voor de details van het leven, wordt opnieuw bevestigd in het volgende "I fidanzati" (1963), een arbeidersverhaal getint met intimisme. Daarna is het de beurt aan "...E venne un uomo" (1965), een aandachtige en sympathieke biografie van Johannes XXIII, verstoken van duidelijke hagiografie.

Na een periode die gekenmerkt werd door minder geslaagde werken ('Un certo giorno', 1968; 'I recuperanti', 1969; 'Durante l'estate', 1971; 'La circostanza', 1974), herontdekte de regisseur de inspiratie van zijn beste dagen in het koorwerk van 'L'albero degli zoccoli' (1977), Palme d'or op het filmfestival van Cannes. De film is een poëtische maar realistische kijk op de wereld zonder gratuitesentimentele concessies aan de landelijke wereld, kwaliteiten die het een absoluut meesterwerk maken.

Ondertussen verhuisde hij van Milaan naar Asiago en in 1982 richtte hij in Bassano del Grappa de filmschool "Ipotesi Cinema" op; tegelijkertijd maakte hij "Cammina cammina", waarin de fabel van de Wijzen in het teken van de allegorie werd herleefd. In deze jaren maakte hij veel documentaires voor de RAI en enkele televisiecommercials. Een ernstige ziekte volgde, waardoor hij lange tijd niet voor de camera kon werken.

Zijn comeback kwam in 1987 met het claustrofobische en angstige 'Lang Leve de Dame!', bekroond met de Zilveren Leeuw in Venetië; het jaar daarop won hij de Gouden Leeuw met 'De Legende van de Heilige Drinker', een lyrische bewerking (getekend door Tullio Kezich en de regisseur zelf) van een kort verhaal van Joseph Roth.

Vijf jaar later regisseerde hij 'La leggenda del bosco vecchio' (De legende van het oude bos), gebaseerd op een verhaal van Dino Buzzati en met Paolo Villaggio in de hoofdrol, een vrij zeldzame gebeurtenis voor Olmi, die meestal de voorkeur geeft aan niet-professionele performers. Het jaar daarop regisseerde hij 'Genesis: de schepping en de zondvloed' als onderdeel van het grote internationale project 'De verhalen van de Bijbel', ook geproduceerd door RaiUno.

Onder de technische aantekeningen moet worden opgemerkt dat Ermanno Olmi, net als Pier Paolo Pasolini die door critici vaak met hem wordt geassocieerd vanwege zijn aandacht voor het universum van het nederige en zijn herstel van traditionele en territoriale dimensies, vaak zowel cameraman als editor van zijn films is.

Zijn meest recente werken zijn 'Il mestiere delle armi' (2001), 'Cantando dietro i paraventi' (2003, met Bud Spencer), 'Tickets' (2005), 'Giuseppe Verdi - Un ballo in maschera' (2006), tot zijn laatste film 'Centochiodi' (2007), die zijn carrière als filmregisseur definitief afsluit. Daarna Ermanno Olmi blijft achter de camera staan om documentaires te maken, net als aan het begin van zijn lange en eminente carrière.

Hij was enige tijd ziek en stierf op 86-jarige leeftijd in Asiago op 7 mei 2018.

Essentiële filmografie van Ermanno Olmi

Voor TV

• De verliefdheid (1967)
• De herstellers (1970)
• Tijdens de zomer (1971)
• De omstandigheid (1974)
• Genesis: De schepping en de zondvloed (1994)

Voor de bioscoop

• De tijd is gestopt (1958)
• De plaats (1961)
• De vriendjes (1963)
• En er kwam een man (1965)
• Een zekere dag (1968)
• De hoefboom (1978)
• Wandeling (1983)
• Lang leve de dame (1987)
• De legende van de heilige drinker (1988)
• 12 regisseurs voor 12 steden (1989) collectieve documentaire, segment Milaan
• Langs de rivier (1992)
• Het geheim van de oude bossen (1993)
• Geld bestaat niet (1999)
• Het beroep van wapens (2001)
• Zingen achter schermen (2003)
• Tickets (2005) in co-regie met Abbas Kiarostami en Ken Loach
• Honderd Spijkers (2007)
• Terra Madre (2009)
• De prijs (2009)
• Wijngaarden (2009)
• Het kartonnen dorp (2011)

Als scenarioschrijver

• De tijd is gestopt (1958)
• De plaats (1961)
• De vriendjes (1963)
• En er kwam een man (1965)
• De verliefdheid (1967) TV-film
• Een zekere dag (1968)
• Ik recuperanti (1970) TV-film
• Tijdens de zomer (1971) TV-film
• The Circumstance (1974) TV-film
• De hoefboom (1978)
• Wandeling (1983)
• Lang leve de dame (1987)
• De legende van de heilige drinker (1988)
• La valle di pietra (1992), geregisseerd door Maurizio Zaccaro
• Langs de rivier (1992)
• Het geheim van de oude bossen (1993)
• Het beroep van wapens (2001)
• Zingen achter schermen (2003)
• Tickets (2005) in co-regie met Abbas Kiarostami en Ken Loach

Erkenningen

• Gouden Leeuw voor Lifetime Achievement (2008)
• Federico Fellini Award (2007)
• Gouden Palm Cannes Film Festival 1978 voor: Klompenboom, De (1978)
• Prijs van de Oecumenische Jury voor: Klompenboom, De (1978)
• 1963 OCIC Award voor: Engaged, I (1962)
• César Awards, Frankrijk 1979 César Beste Buitenlandse Film (Meilleur film étranger) voor: Klompenboom, L' (1978)
• David di Donatello Awards 2002 David Beste Regisseur voor: Mestiere delle armi, Il (2001)
• Beste film voor: The Profession of Arms, The (2001)
• Beste producent voor: The Profession of Arms, The (2001)
• Beste scenario voor: The Profession of Arms, The (2001)
• 1992 Luchino Visconti Award Voor zijn hele oeuvre.
• 1989 David Beste Regisseur voor: Legende van de Heilige Drinker, De (1988)
• Beste montage voor: Legend of the Holy Drinker, The (1988)
• 1982 Europese David
• French Syndicate of Cinema Critics 1979 Critics Award Beste Buitenlandse Film voor: Boom van Klompen, The (1978)
• Giffoni Film Festival 1987 Gouden Hazelnoot
• Italiaanse N.S. van Filmjournalisten 1989 Zilveren lintje Beste Regisseur voor: Leggenda del santo bevitore, La
• Beste scenario voor: Legend of the Holy Drinker, The (1988)
• 1986 Zilveren Lintje Beste Regisseur - Korte Film voor: Milan (1983)
• 1979 Silver Ribbon Beste Cinematografie voor: Tree of Clogs, The (1978)
• Beste Regisseur van Beste Italiaanse Film voor: Albero degli zoccoli, L' (1978) Beste Scenario voor: Albero degli zoccoli, L' (1978)
• Beste verhaal (Best Original Story) voor: Tree of Clogs, The (1978)
• San Sebastián Internationaal Filmfestival 1974 Speciale Vermelding voor: Circumstance, La (1973) (TV)
• Gouden Leeuw op het Filmfestival van Venetië 1988 voor: Legende van de Heilige Drinker, De (1988)
• OCIC Award voor: Legende van de Heilige Drinker, De (1988)
• 1987 FIPRESCI Award voor: Lang Leve de Dame (1987)
• Zilveren Leeuw voor: Lang Leve de Dame (1987)
• 1961 Italian Film Critics Award voor: Posto, Il (1961)

Bron: De Internet Filmdatabase//us.imdb.com