Slash's biografie

 Slash's biografie

Glenn Norton

Biografie - Excessen en experimenten

  • De jaren 2000
  • Slash in de jaren 2010

Saul Hudson, ook bekend als Slash, werd op 23 juli 1965 geboren in de Londense wijk Hampstead als zoon van de Afro-Amerikaanse Ola en de Engelsman Tony. Zijn vader is art director van een platenlabel, terwijl zijn moeder modeontwerpster is. Na zijn jeugdjaren in Stoke-on-Trent te hebben doorgebracht, verhuisde Saul in 1976 met zijn moeder naar Los Angeles, die voor haar werk naar de VS was verhuisd:Tot zijn klanten behoorden vele persoonlijkheden uit de muziekwereld, waaronder David Bowie. De verhuizing naar Los Angeles en het werk van zijn vader, een ontwerper van platenhoezen voor zangers als Neil Young, brachten de kleine Saul in de muziekbusiness.

Nadat hij verslaafd was geraakt aan de BMX, waarmee hij verschillende geldprijzen had gewonnen, kreeg Saul (die ondertussen al de bijnaam Slash had gekregen van de vader van zijn vriend) op vijftienjarige leeftijd zijn eerste gitaar. Het was liefde op het eerste gezicht: de jongen speelde praktisch de hele dag en besloot uiteindelijk zelfs om van school af te gaan. In 1981 richtte Slash zijn eersteTidus Sloan, maar zingt in verschillende andere lokale bands, zoals de London en de Black Sheep. Kort daarna ontmoet hij Steven Adler, die al snel zijn beste vriend zal worden, en met hem richt hij in 1983 de band Road Crew op.

Tussen mislukte audities door (één voor Poison en één voor Guns'N'Roses, waarvan hij aanvankelijk werd afgewezen vanwege zijn overdreven bluesy stijl), sloot Saul zich aan bij Steven in een band die een bassist miste. Na het plaatsen van een paar advertenties, kregen ze de beschikbaarheid van Duff McKagan, een jonge kerel die net was aangekomen uit Seattle, maar die kort daarna bij de band kwam.Guns'N'Roses. En dus, toen Guns een drummer en een gitarist nodig had, stelde Duff aan Izzy Stradlin en Axl Rose voor om Steven en Slash in te huren, die zich dus officieel bij de groep voegden in 1986.

De eerste albums die werden uitgebracht waren 'Appetite for Destruction', uit 1987, en 'G N' R Lies', uit het daaropvolgende jaar. Al vroeg begon Slash heroïne te gebruiken. Dit gedrag werd echter niet gewaardeerd door Rose, die in 1989 dreigde de band te verlaten als het drugsgebruik niet stopte. Guns verloor in 1991 Steven Adler, die uit de groep werd geschopt en besloot omrichtte een nieuwe Road Crew op, met Vain's frontman Davy Vain als zanger. De band was echter van korte duur, deels vanwege Adler's drugsproblemen.

Guns 'N' Roses bereikte het hoogtepunt van hun carrière met de release van het dubbelalbum 'Use Your Illusion, part I & II'. Onder hun vele hitnummers bevat 'Novemeber Rain' de langste gitaarsolo's ooit gehoord in een nummer in de Amerikaanse Top Tien. Slash trouwde tijdens de 'Use your illusion tour' met Renee Suran. Toen de tour voorbij was, werd 'The spaghettiincident?", een coveralbum dat Saul wil opvolgen met een clubtour.

Omdat hij plannen om weer op tournee te gaan liet varen, nam Guns'N'Roses een pauze en kon Hudson zich wijden aan Slash's Snakepit, zijn soloproject, dat de vorm aannam van een band bestaande uit Gilby Clarke, gitarist, Matt Sorum, drummer, Eric Dover, zanger, en Mike Inez, bassist. Het eerste album kwam uit in 1995 en heette It's Five O'Clock Somewhere. De plaat werd gevolgd door eenIn 1996 vormde Slash een coverband, Slash's Blues Ball genaamd, tijdens een festival in Hongarije, waarmee hij echter geen album maakte.

Zie ook: Biografie van Arthur Miller

Het avontuur met Guns kwam tot een definitief einde in 1996, en dus vormde Slash aan het eind van het millennium opnieuw Snakepit. De bezetting was echter totaal vernieuwd: Clarke en Sorum maakten er geen deel meer van uit, terwijl de nieuwe binnenkomer Rod Jackson, blues- en rockzanger, was. In 2000 verscheen het album 'Ain't life grand'.

De jaren 2000

Ook in 2000 werd er als gevolg van alcoholmisbruik een defibrillator in zijn hart geïmplanteerd: het trieste vonnis luidde dat hij nog maximaal zes weken te leven zou hebben. Vele jaren later, in 2018, verklaarde hij:

Het zou vermoeiender zijn om het af te doen: dus ik houd het vast, tot eeuwige herinnering. Op dat moment dacht ik er niets van, behalve dat ik me zorgen maakte dat ik de concerten die ik had gepland niet zou kunnen afmaken: dus ik hield me aan mijn werk en overleefde.

Kort na 'Ain't life grand', Slash Hij besloot weg te gaan bij Geffen Records, dat volgens hem verantwoordelijk was voor het niet goed promoten van het album. Hoe dan ook, voor Hudson (die inmiddels is uitgegroeid tot een veelgevraagd gitarist over de hele wereld, en heeft samengewerkt met - onder anderen - Alice Cooper, Michael Jackson, Iggy Pop, Eric Clapton, P. Diddy en Carol King, in de rockmuziek, maar niet alleen) een nieuweavontuur met Velvet Revolver.

Het Velvet Revolver-project presenteerde zich aanvankelijk als een simpel spelletje: toen meer dan de helft van Guns'N'Roses in de studio zat met Dave Kushner, werd het echter duidelijk dat er iets goeds uit kon komen. De band ging daarom, nog zonder naam, op zoek naar een frontman. De zoektocht bleek echter moeilijker dan verwacht. Artiesten als KellyShaefer en Travis Meek: daarna valt de uiteindelijke keuze op Scott Weiland, leider van Stone Temple Pilots.

De groep nam een onuitgebracht nummer op, 'Set me free', voorbestemd om deel uit te maken van de soundtrack van 'The Hulk', en 'Money', een cover van het Pink Floyd-nummer dat werd gebruikt op de soundtrack van de film 'The Italian Job'. Nadat de groep officieel bekend was geworden als Velvet Revolver, maakte de band hun officiële debuut in Los Angeles, in het El Rey Theater, op 19 juni 2003, tijdens een showcase waarin zeHij vertolkt 'It's so easy', 'Set me free', 'Slither' en 'Sex type thing', evenals een cover van Nirvana's beroemde nummer 'Negative Creep'. Op 3 juni 2007 brachten Slash en Velvet Revolver 'Libertad' uit, het tweede album van de band, waarvan de singles 'She builds quick machines', 'Get out the door' en 'The last fight' afkomstig waren.

In hetzelfde jaar werd Saul Hudson uitgekozen om het icoon te worden van 'Guitar Hero III: Legends of rock', een videospel waarin hij aanwezig is als speelbaar personage (in de rol van een eindbaas). Kort daarna publiceerde hij samen met de New Yorkse journalist Anthony Bozza (auteur, tussen haakjes, van de autobiografie van Tommy Lee, drummer van Motley Crue), 'Slash', een autobiografie met als boodschapop de cover de zin 'Het lijkt overdreven... maar dat betekent niet dat het niet gebeurd is'. In het boek is er natuurlijk geen tekort aan uitspattingen uit het leven van Slash, waaronder rock-'n-roll, drugs en seksuele avonturen.

Zie ook: Biografie van Martina Hingis

In 2008 werkte Saul samen met Vasco Rossi op het album 'Il mondo che vorrei', waarbij hij werd ingezet als solist in het nummer 'Gioca con me'. Daarna speelde hij het beroemde nummer 'Welcome to the Jungle' op de Consumer Electronics Show in Las Vegas, vergezeld door een bijzondere gastster: voormalig Microsoft-baas Bill Gates, die net met pensioen was gegaan.

In die tijd werkte hij aan zijn soloalbum 'Slash', dat op 13 april 2010 zou verschijnen, waarop hij speelde met Chris Cornell, Ozzy Osbourne, Dave Grohl, Iggy Pop, Lemmy Kilmister van Motorhead, Fergie van de Black Eyed Peas en Adam Levine van Maroon 5. De nummers 'We're all gonna die' en 'Ghost' werden opgenomen in een andere versie van het videospel Guitar Hero, 'Warriors of rock'.

Slash in de jaren 2010

In juni 2011 begon Slash te werken aan 'Apocalyptic love', het nieuwe album gemaakt in samenwerking met Brent Fitz, Todd Kems en Myles Kennedy, dat uitkwam op 22 mei 2012, ingeluid door de single 'You're a lie'.

In de loop van zijn carrière heeft Slash ook geëxperimenteerd als acteur (in "Bruno", "Rock prophecies", "The chronicles of Holly-Weird" en "Anvil! The story of Anvil" waarin hij zichzelf speelde, maar hij was ook een gastrolspeler in "Bet with Death", "Sid & Nancy" en "Tales from the Crypt") en als regisseur, waarbij hij de videoclip voor het nummer "Dead horse" regisseerde.

Slash heeft een ster op de Hollywood Walk of fame en bezit bijna negentig gitaren. Tot de meest gebruikte in zijn muzikale curriculum behoren de Gibson Les Paul '59 AFD, die hij gebruikt voor de meeste van zijn opnames, en de Gibson Les Paul Slash Custom, die voorzien is van een piëzo. Gibson, aan de andere kant, heeft verschillende gitaarmodellen met Slash-signatuur gemaakt, zoals deSlash Appetite Les Paul of Slash Goldtops.

Tot zijn beroemdste riffs behoren die in de nummers 'Paradise City', 'November rain', 'You could be mine', 'Welcome to the jungle' en 'Sweet child o' mine'. Volgens een ranglijst van het muziektijdschrift Rolling Stone is Slash de 65e beste gitarist in de geschiedenis van de wereldmuziek.

Zijn solocarrière ging verder te midden van talrijke samenwerkingen en zelfs een comeback met Guns (in 2016), wat resulteerde in studioalbums getiteld 'World on Fire' (2014) en 'Living the Dream' (2018), beide met Myles Kennedy op zang.

Glenn Norton

Glenn Norton is een ervaren schrijver en een gepassioneerd kenner van alles wat met biografie, beroemdheden, kunst, film, economie, literatuur, mode, muziek, politiek, religie, wetenschap, sport, geschiedenis, televisie, beroemde mensen, mythen en sterren te maken heeft . Met een eclectisch scala aan interesses en een onverzadigbare nieuwsgierigheid begon Glenn aan zijn schrijfreis om zijn kennis en inzichten te delen met een breed publiek.Glenn studeerde journalistiek en communicatie en ontwikkelde een scherp oog voor detail en een talent voor boeiende verhalen. Zijn schrijfstijl staat bekend om zijn informatieve maar boeiende toon, waarbij hij moeiteloos de levens van invloedrijke figuren tot leven brengt en zich verdiept in verschillende intrigerende onderwerpen. Met zijn goed onderzochte artikelen wil Glenn lezers vermaken, onderwijzen en inspireren om het rijke tapijt van menselijke prestaties en culturele fenomenen te verkennen.Als een zelfbenoemde cinefiel en literatuurliefhebber heeft Glenn een griezelig vermogen om de impact van kunst op de samenleving te analyseren en te contextualiseren. Hij onderzoekt de wisselwerking tussen creativiteit, politiek en maatschappelijke normen en ontcijfert hoe deze elementen ons collectieve bewustzijn vormen. Zijn kritische analyse van films, boeken en andere artistieke uitingen biedt de lezer een frisse kijk en nodigt uit om dieper na te denken over de wereld van de kunst.Glenn's boeiende schrijfstijl reikt verder dan degebied van cultuur en actualiteit. Met een grote interesse in economie, verdiept Glenn zich in de innerlijke werking van financiële systemen en sociaal-economische trends. Zijn artikelen splitsen complexe concepten op in verteerbare stukken, waardoor lezers de krachten die onze wereldeconomie vormen, kunnen ontcijferen.Met een brede honger naar kennis, maken de diverse expertisegebieden van Glenn zijn blog een one-stop-bestemming voor iedereen die op zoek is naar goed afgeronde inzichten in een groot aantal onderwerpen. Of het nu gaat om het verkennen van de levens van iconische beroemdheden, het ontrafelen van de mysteries van oude mythen, of het ontleden van de impact van wetenschap op ons dagelijks leven, Glenn Norton is uw go-to-schrijver, die u door het uitgestrekte landschap van menselijke geschiedenis, cultuur en prestaties leidt. .