Biografie - Verdoemd leven

Eric Anthony Roberts, geboren op 18 april 1956 in Biloxi, Mississippi, groeit op in Atlanta, Georgia. Twee dingen lijken vanaf het begin voorbestemd te gebeuren: het eerste is dat Eric acteur wordt, het tweede is dat zijn leven altijd bergopwaarts gaat. Terwijl de jonge acteur wordt vergemakkelijkt door het feit dat zijn ouders (Walter en Betty Lou Roberts) de "Actor's andWriter's Workshop' in Atlanta, is het ook waar dat hij sinds zijn vijfde lijdt aan een vreselijk stotteren, wat voor een aspirant-acteur zeker niet het beste viaticum is. Daarom gaat zijn eerste optreden op het toneel, in het kerststuk 'Toys for Tots', over een personage dat lijdt aan mutisme...

De planken van het toneel blijken echter een echte therapie voor hem te zijn. De eerste die zich dit realiseert is zijn vader, die zich al snel realiseert dat het uit zijn hoofd leren van scripts Eric stimuleert om zijn gebrek te overwinnen, waardoor hij ze steeds duidelijker gaat herhalen. Zo komt het dat de gedurfde Eric na verloop van tijd verschillende rollen gaat spelen in talloze toneelstukken. Maar de bittere verrassingen voormaakt hij niet af, want op dat moment scheiden zijn ouders, wat hem enorm veel leed bezorgt.

Hij blijft in Atlanta wonen met zijn vader, terwijl zijn moeder naar het nabijgelegen Smyrna (Georgia) verhuist met haar twee zusjes Lisa en Julie Fiona (echte naam van de beroemde actrice Julia Roberts). Sindsdien heeft Eric heel weinig kansen gehad om zijn moeder te zien en het lijkt er inderdaad op dat de relatie in de loop der tijd op menselijk niveau behoorlijk is verslechterd.

Misschien komt het door deze onstabiele gezinssituatie dat Eric vanaf zijn dertiende drugs en alcohol gaat gebruiken om een pijn te verzachten die hij zelf niet kan beheersen en begrijpen. Hij maakt ruzie met iedereen en botst regelmatig met de wereld om hem heen en de enige stabiele punten in zijn leven zijn zijn vader en de kunst van het acteren.

Met de aanmoediging en financiële opoffering van zijn ouders vertrok Eric op zeventienjarige leeftijd naar Londen om te studeren aan de 'Royal Academy of Dramatic Art', waarna hij, zij het slechts voor een jaar, zou studeren aan de 'American Academy of Dramatic Art in New York', voordat hij zijn eigenlijke carrière zou beginnen.

In deze periode maakte hij talrijke theateroptredens buiten Broadway voordat hij in 1976 een tv-rol kreeg in 'Another World' als Ted Bancroft. Zijn veelgeprezen filmdebuut in 'King of the Gypsies' kwam kort daarna, in 1978. Het was een 'bitterzoet' succes. De rol kwam slechts een maand na de dood van zijn vader Walter aan kanker.

Dankzij zijn knappe uiterlijk en talent neemt Eric's carrière een hoge vlucht, maar zijn persoonlijke leven bevindt zich nog steeds midden in een aardbeving. Hij raakt steeds meer verslingerd aan drugs, alcohol en vrouwen, middelen die hij gebruikt om de pijn en genegenheid te smoren die hij zo hard nodig heeft. In juni 1981 wordt het leven van de acteur opnieuw zwaar op de proef gesteld. Rijdend over een bergweg in Connecticut verliest hij zijnHij raakt de controle over zijn Jeep CJ5 kwijt en crasht tegen een boom. Hij loopt hersenletsel op waardoor hij drie dagen in coma ligt en meerdere breuken heeft. Terugkeren naar de normale gang van zaken zal erg moeilijk zijn, niet in de laatste plaats omdat de ongemakkelijke erfenis van die paar dagen in coma een zorgwekkend geheugenverlies is: een handicap waar hij mee zal moeten worstelen. Bovendien is zijn engelachtige verschijningdoor blessures en het risico bestaat dat zelfs de beloofde filmrollen zullen vervagen.

In plaats daarvan besloot regisseur Bob Fosse hem een kans te geven en castte hem als Paul Snider in 'Star80'. De film was een succes en Eric's ster schitterde opnieuw.

Er volgden nog twee grote films, 'The Pope of Greenwich Village' en 'Thirty Seconds to the End (Runaway Train)' (met Jon Voight). Voor deze laatste film ontving Eric Roberts Golden Globe- en Oscarnominaties voor 'Best Supporting Actor'. Terug in het zadel lijkt zijn zelfdestructieve angst echter niet te hebben onderdrukt. Zijn leven gaat nog steeds in de richting vanverkeerd, zijn humeur wordt prikkelbaar; hij begint een reputatie te krijgen als een moeilijk persoon om mee om te gaan.

Na een reeks slechte investeringen heeft hij geld nodig om terug te komen. Hij begint dus lukraak elke rol te accepteren die ze hem aanbieden, maar op deze manier lijdt zijn professionele reputatie er onvermijdelijk onder (maar zeker niet zijn bankrekening). Dit patroon duurt voort tot het begin van de jaren negentig, wanneer er twee belangrijke dingen gebeuren: zijn dochter Emma wordt geboren en zijn vrouw wordt geboren.ontmoet Eliza Garrett, de vrouw die hem naar het altaar weet te krijgen.

Met de liefde voor Emma en de steun van Eliza, ondergaat Eric een radicale verandering. Hij ondergaat een programma om zichzelf te bevrijden van alcoholverslaving, ondergaat een reeks psychologische therapieën en begint verdriet en woede in een la te laten liggen.

Ze speelde met Richard Gere, Kim Basinger en Uma Thurman in 'Final Analysis' (1992) en met Sylvester Stallone, Sharon Stone en James Woods in 'The Specialist' (1994).

Nu hij de beulscirkel van de middelbare leeftijd heeft bereikt, lijkt Eric eindelijk een man te zijn die vrede heeft met zichzelf. Hij brengt zijn vrije tijd door met zijn dochter, romantische momenten met zijn vrouw en heeft een jarenlange carrière voor de boeg die opnieuw deuren voor hem lijken te openen die hij te vaak absurd genoeg achter zich heeft proberen te sluiten.