Biografie - Geschiedenis schrijvende journalistiek

De grote Italiaanse journalist werd op 9 augustus 1920 geboren in Lizzano in Belvedere, een dorp in de Toscaans-Emiliaanse Apennijnen in de provincie Bologna. Zijn vader was van eenvoudige komaf en werkte als magazijnbediende in een suikerraffinaderij, terwijl zijn moeder een eenvoudige huisvrouw was.

Begaafd met een aangeboren talent voor schrijven, toonde hij als kind al een bijzondere flair voor literaire onderwerpen. De kronieken maken ook melding van een beroemd 'wapenfeit' van hem, toen een van zijn bijzonder succesvolle essays zelfs aan de paus werd gemeld.

Toen hij achttien werd en meerderjarig was, wendde hij zich tot de journalistiek, zonder zijn studie op te geven. Hij zette de eerste stappen in zijn carrière, werkte met name als verslaggever bij het Resto del Carlino en werd al op zijn eenentwintigste professioneel. Dat was in feite de minimumleeftijd voor toetreding tot het beroepsregister. Zoals te zien is, verbrandde Biagi alleOndertussen smeult overal in Europa de oorlogskiem, die, als hij eenmaal ontbrand is, onvermijdelijk zijn weerslag zal hebben op het leven van de jonge en ondernemende journalist.

Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd hij onder de wapenen geroepen en na 8 september 1943, om zich niet aan te sluiten bij de Republiek van Salò, stak hij de frontlinie over om zich aan te sluiten bij de partizanengroepen die actief waren aan het Apennijnse front. Op 21 april 1945 trok hij Bologna binnen met de geallieerde troepen en kondigde het einde van de oorlog aan vanuit de microfoons van de Pwb.

De naoorlogse periode in Bologna was voor Biagi een periode van veel initiatieven: hij richtte een weekblad op, 'Cronache', en een dagblad, 'Cronache sera'. Vanaf dit moment begon de grote carrière van wat een van de meest geliefde Italiaanse journalisten aller tijden zou worden, definitief. Opnieuw in dienst bij Resto del Carlino (op dat moment de Giornale dell'Emilia), in de rol van correspondent en criticusfilm, zal in de annalen blijven voor gedenkwaardige reportages over de overstromingen in Polen.

Zijn eerste echt prestigieuze opdracht kreeg hij in de jaren tussen 1952 en 1960, toen hij in Milaan het weekblad 'Epoca' ging leiden. Vanaf het begin had hij ook een zeer nauwe band met het medium televisie, een media-instrument dat in niet geringe mate bijdroeg aan het vergroten van zijn populariteit en hem geliefd maakte, zelfs bij de minder beschaafde en geletterde klassen.

Zijn intrede in de RAI dateert van 1961 en heeft bijna tot op de dag van vandaag geduurd. Er moet worden benadrukt dat Biagi altijd woorden van dankbaarheid en genegenheid heeft geuit tegenover dit bedrijf waaraan hij ongetwijfeld ook zoveel heeft gegeven. Tijdens zijn tijd in de wandelgangen van de Viale Mazzini, slaagde hij erin directeur te worden van het TV-nieuws terwijl hij in 1962 de eersteDaarnaast creëerde hij in 1969 een programma op maat van hem en zijn capaciteiten, het beroemde 'They Say About Her', gebaseerd op interviews met beroemdheden, een specialiteit van hem.

Dit waren jaren van intens werk en niet geringe voldoening. Biagi werd veel gevraagd en zijn naam verscheen beetje bij beetje in La Stampa (waarvoor hij ongeveer tien jaar correspondent was), La Repubblica, Corriere della sera en Panorama. Niet tevreden met dit, begon hij een schrijfactiviteit die nooit werd onderbroken en die hem steevast aan de top van de verkoop hitlijsten bracht. Het is veilig om te zeggen,dat de journalist in de loop der jaren een paar miljoen boeken heeft verkocht.

De belangrijkste televisieprogramma's van Biagi zijn "Proibito", een actualiteitenrubriek over de gebeurtenissen van de week, en twee grote cycli van internationale onderzoeken, "Douce France" (1978) en "Made in England" (1980). Daarnaast is er een aanzienlijk aantal reportages over wapensmokkel, de maffia en andere onderwerpen van dichtbij.Hij was de bedenker en presentator van de eerste cyclus van 'Film Dossier' (1982), en van 'Deze Eeuw: 1943 en Omstreken' in 1983. Ook met tal van andere programma's wist hij het publiek voor zich te winnen: '1935 en Omstreken', 'Derde B', 'Let's Appeal (1971)', 'Direct Line (1985, zesenzeventig afleveringen)'; in 1986 presenteerde hij de vijftien afleveringen van het journalistieke weekblad 'Spot'.en in '87 en '88, 'Il caso' (respectievelijk elf en achttien afleveringen), in '89 was hij nog steeds bezig met 'Linea diretta', in het najaar gevolgd door 'Terre lontane (zeven films en zeven werkelijkheden)' en 'Terre vicine', gericht op de veranderingen in de voormalige communistische landen in het Oosten.

Van 1991 tot heden heeft Biagi één televisieprogramma per jaar gemaakt bij RAI. Hiervan kunnen "I dieci comandamenti all'italiana" (1991), "Una storia" (1992), "To Us", "La lunga marcia di Mao" (zes afleveringen over China), "Processo al processo su tangentopoli" en "Le inchieste di Enzo Biagi" opgesomd worden.

In 1995 creëerde hij 'Il Fatto', een dagelijks programma van vijf minuten over Italiaanse gebeurtenissen en persoonlijkheden, dat in alle daaropvolgende seizoenen werd herhaald, steeds met zeer hoge kijkcijfers. In 1998 presenteerde hij twee nieuwe programma's, 'Fratelli d'Italia' en 'Cara Italia', terwijl het in juli 2000 de beurt was aan 'Signore e Signore'. In 2001 volgde 'Giro del mondo', een reis door kunst en cultuur.literatuur: acht afleveringen met enkele van de grote schrijvers van de twintigste eeuw. Na zevenhonderd afleveringen van 'Il Fatto' was Biagi het middelpunt van een bittere controverse vanwege zijn vermeende partijdigheid jegens de toenmalige premier Silvio Berlusconi, die de journalist uitdrukkelijk verweet niet eerlijk te zijn. De RAI-directie, hoewelHoewel hij deze kritiek niet officieel onderschreef, veranderde hij in ieder geval het oorspronkelijke en prestigieuze tijdslot van het programma (kort na het einde van het avondjournaal) dat, na protesten van Biagi zelf, waarschijnlijk het licht niet meer zal zien.

Na vijf jaar stilte keerde hij in het voorjaar van 2007 terug op tv met het programma 'RT - Rotocalco Televisivo'.

Door hartproblemen overleed Enzo Biagi op 6 november 2007 in Milaan.

Tijdens zijn zeer lange carrière heeft hij meer dan tachtig boeken gepubliceerd.