Biografie

• Oorsprong en apostolaat van Sint-Andreas
• Dood door martelaarschap
• De relikwieën van Sint-Andreas de Apostel
• Het evangelie volgens Andreas
• Wanneer Sint-Andreas wordt gevierd
• Saint Andrews in Schotland
• Verder dan Schotland: verder naar het oosten
• Op de Tyrreense Zee en de Middellandse Zee
• Sint-Andreas in Italië: 100 steden en belangrijke vieringen in het zuiden
• Een Myrobliet Heilige

Andrea , broer van Peter , de eerste apostel van Christus, werd in 6 v. Chr. geboren in Bethsaida, een belangrijke kustplaats aan de grens met Galilea. heilige voor zowel de katholieke kerk als de orthodoxe kerk.

Oorsprong en apostolaat van Sint-Andreas

De stad Bethsaida, letterlijk 'huis van de visser', kwam onder het gezag van Herodes Filips, zoon van Herodes de Grote, nam ruimere grenzen aan en de tweede naam 'Julia' om de dochter van de toenmalige keizer Augustus te eren.

Van de familie van Sint-Andreas Naast zijn broer Simon Petrus kennen we ook zijn vader Johannes, ook bekend als Jona in verschillende passages van de evangeliën die de afstamming van zowel Andreas als Simon Petrus bepalen.

Wat zijn activiteiten betreft, is Andrea net als zijn vader en broer visser .

Jezus zelf zou hem tijdens zijn apostolaat de " visser van mannen "of 'visser van zielen'.

Hij is een discipel van Johannes de Doper en als hij in Jezus de Messias herkent, inspireert hij zijn broer: samen beginnen ze hun apostolaat, laten ze alles achter en volgen ze Jezus zijn leven lang.

De evangeliën en geschiedschrijving vertellen over lange reizen na Christus, naar Klein-Azië, het huidige Roemenië, Rusland, tot aan Constantinopel waar hij volgens de overlevering de bisschopszetel van Byzantium stichtte, het enige bisdom in het Oosten.

Dood door martelaarschap

Andrew lijdt martelaarschap voor kruisiging in Patras, in het huidige Griekenland, en stierf op 30 november (of misschien 1 december) in het jaar 60 na Christus, terwijl in Rome de keizer Nero .

Volgens de overlevering werd Andreas vastgebonden, niet gespijkerd, en niet aan een Latijns kruis (zoals Jezus Christus) maar aan een decusseren kruis of naar vorm van X die later werd omgedoopt tot kruis van Sint-Andreas (dezelfde waarvan we weten dat hij bijvoorbeeld ook verbonden is met spoorwegovergangen).

Er wordt ook gezegd dat hij degene is die om een ander kruis vroeg, omdat hij zichzelf nooit op één lijn met zijn meester zou hebben durven stellen in het martelaarschap.

Sint-Andreas aan het kruis

De relikwieën van Sint-Andreas de Apostel

Er zijn talloze evenementen in verband met de relikwieën van Sint-Andreas die sinds het begin van zijn dood lange reizen maken tussen Oost en West, tussen Griekenland en Italië.

Na zijn dood werden de relikwieën naar de stad Constantinopel gebracht. Sommigen zeggen dat ze aan de Romeinen werden verkocht, anderen dat ze in opdracht van de Romeinse keizer Constantius II in 357 naar het huidige Turkije werden overgebracht.

In ieder geval bleven de relikwieën van Sint-Andreas in Constantinopel, zeker tot het begin van de jaren 200, toen kardinaal Pietro Capuano ze overbracht naar de Italiaanse stad Amalfi.

Een paar eeuwen gaan voorbij als een ander relikwie, dit keer de hoofd werd verplaatst naar Rome en specifiek geplaatst in een votiefschrijn in een van de vier zuilen van de Sint-Pietersbasiliek. Een deel hiervan, evenals een vinger, werden echter in 1964 door paus Paulus VI aan de Grieks-orthodoxe kerk in Patras gegeven, als teken van openheid.

Een hand en een arm worden door paus Gregorius I afgestaan aan de bisschop van Luni in Venantius.

Later werd er een kerk gewijd aan St Andrew gebouwd in Sarzana in de provincie La Spezia, Ligurië. Deze kathedraal werd het belangrijkste thuis voor de relikwieën van Sint-Andreas, die rechtstreeks uit Constantinopel werden meegebracht. Sindsdien is Sint-Andreas de beschermheilige van de stad.

Ook in Italië is een reliekschrijn in Stad Castello in Umbrië, in de Pinacoteca del Comune (Gemeentelijke Galerij van Afbeeldingen): hier wordt het bot bewaard van een arm die door paus Celestijn II, een inwoner van Typhur, is geschonken aan een plaatselijk klooster waar zijn zus verbleef.

Nogmaals, op Pienza In Pienza kan men in de kathedraal ook de reliekbuste van het hoofd bewonderen die Pius II had besteld voor de Sint-Pietersbasiliek in Rome en die de paus aan de stad had geschonken met het oog op de verwijdering van de relikwieën ten gunste van Griekenland.

Er is ook een relikwie, een vermeend bot van de arm van de heilige, in de moederkerk van San Nicola in Gesualdo, in de provincie Avellino, Campanië, geschonken door abdis Eleonora van het Goleto-klooster aan het einde van de 16e eeuw.

Een laatste verhuizing van de relikwieën is gedateerd 2007 met een reis van de urn van Amalfi naar de kathedraal van St. George in Constantinopel, de zetel van het patriarchaat.

Het evangelie volgens Andreas

We weten dat ze tot ons zijn gekomen, in een integrale en erkende vorm, vier evangelies Vier verhalen over het leven van Christus verteld vanuit het perspectief van vier apostelen:

• Matthew
• Marco
• Luca
• John

Er zijn echter, zoals bekend, de zogenaamde apocriefe evangeliën d.w.z. minder wijdverspreide en minder bekende geschriften die zijn uitgesloten van het verhaal van de christelijke Bijbel. Apocriefe geschriften omvatten ook de Handelingen van Andreas .

Deze geschriften werden, net als andere, door de kerk verworpen. Het was met name de 49e bisschop van Rome, Gelasius I, die de Evangelie van Andreas Later werden de akten opnieuw geordend, bewerkt en gepubliceerd door de Duitse theoloog en filoloog Konstantin von Tischendorf in 'Acta apostolorum apocrypha' in 1821.

Opnieuw in de 19e eeuw, maar tegen het einde, verschijnen de handelingen van Andreas de Apostel in 'Passio Andreae, Ex Actis Andreae Martyria Andreae; Acta Andreae Et Matthiae; Acta Petri Et Andreae; Passio Bartholomaei; Acta Joannis; Martyrium Mattaei', een historisch werk door Max Bonnet nog steeds gedrukt en vandaag te koop.

Wanneer Sint-Andreas wordt gevierd

Op de dag van aanbidding is die van de dood of de 30 november Deze dag wordt zowel in het Westen als in het Oosten in de kerk gevierd en is een feestelijke dag in Schotland.

Het belangrijkste heiligdom van Sint Andreas bevindt zich in Patras, Griekenland.

De attributen, in verering en iconografie, die met de heilige worden geassocieerd zijn:

• het gedecussieerde kruis
• vis
• het visnet

Daarom beschermer van vissers , viswinkel en ook touwfabrikanten .

Bovendien verbindt de cultus hem, als martelaar, in gebed met paralytica en beïnvloed door botpijn chronisch en ernstig huidinfecties .

Saint Andrews in Schotland

Er is een zeer sterke link tussen het menselijke verhaal en de cultus van St. Schotland We kunnen bijvoorbeeld verwijzen naar de relikwieën die naar verluidt 'bovennatuurlijk' zijn overgebracht van Constantinopel naar de Schotse stad St Andrew. We kunnen ook verwijzen naar het gedecussieerde kruis, omgedoopt tot St Andrew's, dat in de wijk St Andrew's staat. Schotse vlag (en ook in die van het Verenigd Koninkrijk).

Men kan, opnieuw, van de " zegen "De 'wolk van St. Andrew kruiste de Schotten in de vorm van koning Ungo en zijn mannen in de gevechten met de Engelsen aan het eind van de 8e eeuw.

Maar de echte erkenning van de heilige is te vinden in de Whitby Synode van de 7e eeuw, een daad waarmee de Keltische Kerk geleid door St Columba, legt het belang van St Andreas vast en plaatst hem boven zijn broer, Simon Petrus.

Hetzelfde wordt herhaald met de Verklaring van Arbroath van 1320, een wet van Schotse onafhankelijkheid waarin we de verwijzing naar St Andrew lezen als "Eerst apostel worden" .

In heel Schotland zijn er tientallen kerken en gemeenten gewijd aan de heilige, zoals ook het geval is in Rome met de kerk van Sant'Andrea degli Scozzesi in de wijk Trevi.

Verder dan Schotland: verder naar het oosten

In Roemenië wordt Sint-Andreas erkend als de eerste ambassadeur Zijn cultus wordt gevierd in een grot waar hij zou hebben verbleven; en in het dorp Copuzu, in de gemeente Balaciu, waar vele kersteningscampagnes nauw verbonden zouden zijn geweest met alle apostelen en ook met Sint-Andreas.

Verder naar het oosten, in Oekraïne, wordt het verhaal verteld van de evangelisatie door Sint-Andreas in het zuiden van het land, langs de Zwarte Zee en langs de Nipro-rivier, tot aan de stad Kiev.

Op de Tyrreense Zee en de Middellandse Zee

De cultus van Sint-Andreas is sterk aanwezig in Corsica met het einde van de herfst, in een viering waarin de bevolking het delen en de solidariteit viert, van huis tot huis klopt, vermomd, op zoek naar voedsel in ruil voor een gebed tot de heilige.

Er zijn ook sporen van de cultus van Sint-Andreas in Malta waar de vermelding van een kleine kapel gewijd aan de heilige in de stad Luga teruggaat tot het einde van de 15e eeuw. Hier valt een altaarstuk op dat Maria afbeeldt met de heiligen Andreas en Paulus, geschilderd door de Maltese schilder Filippo Dingli. Ook in de stad Luga, een vissersstad en daarom bijzonder verbonden met de cultus van de visser van zielen kan men een houten standbeeld van de heilige, door Giuseppe Scolarone in 1779, en de afbeelding van het martelaarschap van Sint-Andreas op het hoofdaltaar, geschilderd door Mattia Pretine in 1687.

Sint-Andreas in Italië: 100 steden en belangrijke vieringen in het zuiden

Sant'Andrea, in Italië, is beschermheilige van meer dan 100 steden in een reis door de lengte en breedte van Italië, van Cartosio in de provincie Alessandria in Piemonte tot Andrano in de regio Salento, van Pozzuolo del Friuli in de provincie Udine tot Milo op de hellingen van de Etna in Catania.

Twee steden zijn in de loop der tijd het meest prominent geweest: de eerste is Gesualdo , in de provincie Avellino, Campanië, waar, zoals we hebben gezien, een relikwie van de heilige wordt bewaard in de moederkerk van San Nicola. Elk jaar, op 30 november, een grote vreugdevuur Deze daad herinnert aan het in brand steken van een lindeboom op het centrale plein, waarvan het hout werd gebruikt voor het standbeeld van de heilige.

Als we in Campanië blijven, is de tweede stad die zeer representatief is voor de cultus van Sint-Andreas Amalfi . hier meer festiviteiten gekoppeld aan de heilige: 28 januari het feest van de relikwie; paas- en paasmaandagvieringen; 7 en 8 mei om de vertaling van de relikwieën te herdenken; 26 en 27 juni om het wonder te vieren; 29 en 30 november de belangrijkste patroonsdag.

De meest bijzondere is de viering eind juni. Op 26 juni wordt het standbeeld tot in de avonduren tentoongesteld: de volgende dag is er een processie door de straten van de stad met muziek en vuurwerk boven de zee. Hetzelfde gebeurt, maar dan in het klein, bij de herfstvieringen op 29 en 30 november.

Een Myrobliet Heilige

La historische locatie van St. Andrew's bepaalt zijn grote centraliteit met betrekking tot de stichting van de katholieke kerk en ook met betrekking tot het grote evangelisatieproces van oost naar west dat plaatsvindt tijdens Christus' leven en daarna.

Sint-Andreas wordt echter ook veel gevierd omdat hij heilige miroblita Dat wil zeggen, hij is een van die wonderbaarlijke mannen van spiritualiteit wiens lichaam voor of na de dood, verspreidt geuren of stille oliën Deze krachtige daad van heiligheid maakt deel uit van verschillende verhalen in de christelijke cultuur die beschrijven hoe zo'n gave op wonderbaarlijke wijze niet alleen bij het lichaam hoort, maar ook, na de dood, bij de relikwieën. Vandaar, ook in de geschiedenis van de vereerde overblijfselen van Sint-Andreas, de vele reizen tussen Rome en Constantinopel en verder.

Dit wonder is verbonden met vele persoonlijkheden en heiligheden die ook door de Italiaanse geschiedenis zijn gegaan:

• St. Mena, een Egyptische kluizenaar die leefde tussen de derde en vierde eeuw, van wie er ook sporen zijn in ons land
• Sint Nicolaas van Myra, wiens relikwieën in Bari zijn
• De heilige Fantinus, die in Calabrië leefde ten tijde van Constantijn
• San Felice di Nola
• Santa Franca van Piacenza
• Sint Sabinus die bisschop van Canosa was
• San Venerio, kluizenaar op het eiland Tino in de Golf van Genua

Over dit onderwerp, tot slot, de wonder van de heilige Philomena Er wordt gezegd dat een vrouw, in aanbidding van het heilige lichaam van de heilige Philomena, in de kerk van Mugnano del Cardinale, in de provincie Avellino, Campania, haar handen zalft met olie uit de lamp die bij het lichaam van de heilige is geplaatst en deze over de ogen van haar blinde zoon strijkt, waardoor zijn zicht onmiddellijk wordt hersteld. Elk jaar wordt deze gebeurtenis gevierd met de zalving van de toegewijden van de heilige Philomena doordoor de bisschop of kardinaal in diezelfde kerk, nu een heiligdom.