Biografie - Romantische symfonieën

Op het gebied van muziek wordt de pianiste Clara Schumann herinnerd als een van de belangrijkste figuren uit de Romantiek. Zij was zelf componiste, net als haar beroemde echtgenoot Robert Schumann.

Clara Josephine Wieck Schumann werd op 13 september 1819 in Leipzig geboren als dochter van Johann Gottlob Friedrich Wieck en Marianne Tromlitz, die beiden verbonden waren met de wereld van de piano. Haar vader richtte na zijn studie theologie als groot muziekliefhebber een pianofabriek op; haar moeder had het beroep van zangeres en pianiste. Clara's roeping voor muziek was ook geworteld ingrootvader, Johann Georg Tromlitz, een componist met een goede reputatie.

Clara is de tweede van vijf kinderen, maar we moeten niet vergeten dat haar oudere zus Adelheid stierf voordat zij werd geboren: Clara krijgt daarom een verantwoordelijke rol in het huishouden die haar zal helpen een sterke persoonlijkheid te vormen. Door onenigheid in de familie scheiden haar moeder en vader in 1825. Marianne trouwt met Adolph Bargiel, een muziekleraar die al jaren een wederzijdse vriend van het stel was. Van de nieuwepaar werd Woldemar geboren, voorbestemd om een succesvol componist te worden.

Friedrich Wieck trouwde in plaats daarvan in 1828 met de 20 jaar jongere Clementine Fechner, uit wie Marie werd geboren: een nieuwe pianiste in de familie. Intussen kon het de man niet ontgaan dat zijn dochter Clara een bijzonder pianotalent had: hij besloot daarom privécursussen voor haar te organiseren met het precieze doel haar natuurlijke gave te ontwikkelen.

Wieck ontwikkelde een zeer intensieve pedagogische methode met de jonge Clara vanaf haar vijfde jaar, die ertoe leidde dat ze een veelgeprezen concertartieste werd (haar vader vergezelde haar altijd op haar tournees), zozeer zelfs dat de methode ook met veel succes werd gebruikt door Hans von Bülow en Robert Schumann, Clara's toekomstige echtgenoot.

De vader beheerde persoonlijk de concertactiviteiten van zijn dochter en zorgde voor de zalen, de instrumenten en het beheer van de contracten. Haar eerste concert dateert van 20 oktober 1829. Ze was nog jong toen ze de kans kreeg om op te treden voor cultureel belangrijke figuren zoals Niccolò Paganini, Franz Liszt en Goethe. Na de eerste jaren die werden gekenmerkt door deClara studeerde op componisten die haar door haar onbuigzame vaderfiguur waren opgelegd en nam pagina's van Ludwig van Beethoven en Johann Sebastian Bach op in haar programma's. Na vele concerten in verschillende steden te hebben gegeven, werd ze op 18-jarige leeftijd benoemd tot kamervirtuoos van de keizer in Wenen.

Maar Clara Schumann wordt ook herinnerd om haar belangrijke activiteiten als componiste: haar 'Quatre Polonaises op. 1' werden gepubliceerd toen ze nog maar tien jaar oud was. Daarna volgden 'Caprices en forme de Valse', 'Valses romantiques', 'Quatre pièces caractéristiques', 'Soirées musicales', een pianoconcert en verschillende andere composities.

Ze was al lang verliefd op Robert Schumann, bekend als leerling van haar vader, en slaagde erin om op 13 september 1840 met hem te trouwen, op de dag dat Clara eenentwintig werd. Clara's vader verzette zich tegen de verbintenis, blijkbaar ook uit afgunst om Roberts creatieve talent.

De eerste huwelijksjaren verliepen vredig: Robert Schumann gaf in 1843 les aan het conservatorium van Leipzig, op uitnodiging van de oprichter Felix Mendelssohn, maar besloot later zijn aandacht aan zijn vrouw te besteden, die op verschillende tournees in Rusland optrad. Het echtpaar vestigde zich vervolgens in Dresden: hier wijdde Robert zich volledig aan compositie. De verhuizingen in de loop der jarenDe jaren gingen voorbij en Clara moest steeds meer voor haar man zorgen, die symptomen van ernstige geestelijke instabiliteit vertoonde. Robert lijdt aan geheugenverlies; soms blijft hij urenlang in gedachten verzonken. Vanwege zijn toestand wordt hij voortdurend ontslagen; een keer, in 1854, wordt hij gered door schippers die een zelfmoordpoging van hem stoppen. Robert wordt uiteindelijk opgenomen in het gesticht in Endenich, inBonn.

Clara zou haar man de volgende twee jaar niet meer zien. Johannes Brahms, die Robert beschouwde als de musicus van de toekomst en die Schumann op zijn beurt beschouwde als zijn enige echte leraar, bleef Schumann met grote toewijding nabij tot aan zijn dood op 29 juli 1856. Clara had een soortgelijke diepe vriendschap met Brahms, waarvan de band zou blijven bestaan tot aan haar dood. Clara Schumannstierf in Frankfurt am Main op 20 mei 1896 op 76-jarige leeftijd. Tot die tijd was hij niet gestopt met componeren en musiceren.

Clara's leven en verhaal zijn verschillende keren in de bioscoop in herinnering gebracht met de films 'Träumerei' (1944), 'Song of Love' (1947, met Katharine Hepburn), 'Frühlingssinfonie' (1983, met Nastassja Kinski). Haar figuur stond op het bankbiljet van 100 Duitse mark (dat van kracht was vóór de euro); op 13 september 2012 vierde Google Clara Schumann meteen krabbel.