Βιογραφία - Δημοσιογραφία που γράφει ιστορία

Ο μεγάλος Ιταλός δημοσιογράφος γεννήθηκε στις 9 Αυγούστου 1920 στο Lizzano in Belvedere, ένα χωριό στα Τοσκάνη-Εμιλιανά Απέννινα της επαρχίας της Μπολόνια. Ταπεινής καταγωγής, ο πατέρας του εργαζόταν ως βοηθός αποθηκάριος σε ένα εργοστάσιο ζάχαρης, ενώ η μητέρα του ήταν μια απλή νοικοκυρά.

Προικισμένος με έμφυτο ταλέντο στη συγγραφή, έδειξε ιδιαίτερη έφεση στα λογοτεχνικά θέματα ήδη από παιδί. Τα χρονικά αναφέρουν επίσης ένα διάσημο "κατόρθωμά" του, όταν ένα από τα ιδιαίτερα επιτυχημένα δοκίμιά του αναφέρθηκε ακόμη και στον Ποντίφικα.

Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, έχοντας ενηλικιωθεί, στράφηκε στη δημοσιογραφία, χωρίς να εγκαταλείψει τις σπουδές του. Έκανε τα πρώτα βήματα της καριέρας του, εργαζόμενος συγκεκριμένα ως δημοσιογράφος στο Resto del Carlino και, μόλις στα είκοσι ένα του χρόνια, έγινε επαγγελματίας. Αυτή, μάλιστα, ήταν η ελάχιστη ηλικία για την είσοδο στο επαγγελματικό μητρώο. Όπως γίνεται αντιληπτό, ο Biagi συνήθιζε να καίει όλα ταΕν τω μεταξύ, το μικρόβιο του πολέμου σιγοκαίει σε όλη την Ευρώπη, το οποίο, όταν πυροδοτηθεί, θα έχει αναπόφευκτα επιπτώσεις στη ζωή του νέου και δραστήριου δημοσιογράφου.

Με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κλήθηκε στα όπλα και, μετά τις 8 Σεπτεμβρίου 1943, προκειμένου να μην ενταχθεί στη Δημοκρατία του Salò, πέρασε τη γραμμή του μετώπου εντασσόμενος στις αντάρτικες ομάδες που δρούσαν στο μέτωπο των Απεννίνων. Στις 21 Απριλίου 1945, μπήκε στην Μπολόνια με τα συμμαχικά στρατεύματα και ανακοίνωσε το τέλος του πολέμου από τα μικρόφωνα του Pwb.

Η μεταπολεμική περίοδος στην Μπολόνια ήταν για τον Biagi μια περίοδος πολλών πρωτοβουλιών: ίδρυσε μια εβδομαδιαία εφημερίδα, την "Cronache", και μια καθημερινή, την "Cronache sera". Από αυτή τη στιγμή και μετά, η μεγάλη καριέρα αυτού που έμελλε να γίνει ένας από τους πιο αγαπητούς Ιταλούς δημοσιογράφους όλων των εποχών ξεκίνησε με καθοριστικό τρόπο. Πάλι απασχολούμενος στο Resto del Carlino (εκείνα τα χρόνια η Giornale dell'Emilia), σε ρόλο ανταποκριτή και κριτικούταινία, θα μείνει στα χρονικά για τις αξέχαστες αναφορές στις πλημμύρες της Πολωνίας.

Την πρώτη του πραγματικά σημαντική αποστολή την ανέλαβε μεταξύ 1952 και 1960, όπου, αφού μετακόμισε στο Μιλάνο, διηύθυνε το εβδομαδιαίο περιοδικό "Epoca". Από την αρχή, είχε επίσης πολύ στενή σχέση με το μέσο της τηλεόρασης, ένα μέσο που συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην επέκταση της δημοτικότητάς του και τον έκανε αγαπητό ακόμη και στις λιγότερο καλλιεργημένες και εγγράμματες τάξεις.

Η είσοδός του στη RAI χρονολογείται από το 1961 και έχει διαρκέσει πρακτικά μέχρι σήμερα. Πρέπει να τονιστεί ότι ο Biagi εξέφραζε πάντα λόγια ευγνωμοσύνης και αγάπης προς αυτή την εταιρεία στην οποία έχει αναμφίβολα δώσει και ο ίδιος τόσα πολλά. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στους διαδρόμους της Viale Mazzini, κατάφερε να γίνει διευθυντής των τηλεοπτικών ειδήσεων ενώ, το 1962, ίδρυσε την πρώτηΕπιπλέον, το 1969 δημιούργησε ένα πρόγραμμα προσαρμοσμένο σε αυτόν και τις ικανότητές του, το περίφημο "They Say About Her", βασισμένο σε συνεντεύξεις με διασημότητες, μια ειδικότητά του.

Αυτά ήταν χρόνια έντονης εργασίας και όχι μικρής ικανοποίησης. Ο Biagi είχε μεγάλη ζήτηση και τα άρθρα του, σιγά-σιγά, εμφανίζονταν στη La Stampa (της οποίας ήταν ανταποκριτής για περίπου δέκα χρόνια), στη La Repubblica, στην Corriere della sera και στο Panorama. Δεν αρκέστηκε σε αυτό, άρχισε μια συγγραφική δραστηριότητα που δεν διακόπηκε ποτέ και που τον έβλεπε σταθερά στην κορυφή των πωλήσεων. Είναι ασφαλές να πούμε,στην πραγματικότητα, ότι ο δημοσιογράφος έχει πουλήσει μερικά εκατομμύρια βιβλία όλα αυτά τα χρόνια.

Η τηλεοπτική παρουσία, όπως αναφέρθηκε, είναι επίσης συνεχής. Οι κυριότερες τηλεοπτικές εκπομπές που διεξάγει και επινοεί ο Biagi είναι το "Proibito", μια έρευνα επικαιρότητας για τα γεγονότα της εβδομάδας, και δύο μεγάλοι κύκλοι διεθνών ερευνών, το "Douce France" (1978) και το "Made in England" (1980). Εκτός από αυτά, υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός ρεπορτάζ για το εμπόριο όπλων, τη μαφία και άλλα θέματα στενήςΉταν ο δημιουργός και παρουσιαστής του πρώτου κύκλου του "Φακέλου Κινηματογράφου" (1982) και του "This Century: 1943 and Surroundings" το 1983. Κέρδισε επίσης το κοινό με πολλές άλλες εκπομπές: "1935 and Surroundings", "Third B", "Let's Appeal (1971)", "Direct Line (1985, εβδομήντα έξι επεισόδια)"- το 1986 παρουσίασε τα δεκαπέντε επεισόδια του εβδομαδιαίου δημοσιογραφικού περιοδικού "Spot".και, το '87 και το '88, το "Il caso" (έντεκα και δεκαοκτώ επεισόδια αντίστοιχα), το '89 συνέχισε και πάλι με το "Linea diretta", ενώ το φθινόπωρο ακολούθησαν τα "Terre lontane (επτά ταινίες και επτά πραγματικότητες)" και "Terre vicine", με επίκεντρο τις αλλαγές στις πρώην κομμουνιστικές χώρες της Ανατολής.

Από το 1991 έως σήμερα ο Biagi παρήγαγε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα ετησίως με τη RAI. Από αυτά, μπορούμε να απαριθμήσουμε τα "I dieci comandamenti all'italiana" (1991), "Una storia" (1992), "To Us", "La lunga marcia di Mao" (έξι επεισόδια για την Κίνα), "Processo al processo su tangentopoli" και "Le inchieste di Enzo Biagi".

Το 1995 δημιούργησε το "Il Fatto", μια καθημερινή πεντάλεπτη εκπομπή για τα ιταλικά γεγονότα και τις προσωπικότητες, η οποία επαναλαμβανόταν όλες τις επόμενες σεζόν, πάντα με πολύ υψηλή τηλεθέαση. Το 1998 παρουσίασε δύο νέες εκπομπές, το "Fratelli d'Italia" και το "Cara Italia", ενώ τον Ιούλιο του 2000 ήταν η σειρά του "Signore e Signore". Το 2001 παρουσιάστηκε το "Giro del mondo", ένα ταξίδι μέσα από την τέχνη και τολογοτεχνία: οκτώ επεισόδια με μερικούς από τους μεγάλους συγγραφείς του εικοστού αιώνα. Μετά από επτακόσια επεισόδια του "Il Fatto", ο Biagi βρέθηκε στο επίκεντρο σκληρής διαμάχης λόγω της υποτιθέμενης μεροληψίας του απέναντι στον τότε πρωθυπουργό Silvio Berlusconi, ο οποίος κατηγορούσε ρητά τον δημοσιογράφο ότι δεν ήταν δίκαιος. Το Διοικητικό Συμβούλιο της RAI, αν καιΑν και δεν υιοθέτησε επισήμως αυτές τις επικρίσεις, άλλαξε εν πάση περιπτώσει την αρχική και υψηλού κύρους χρονοθυρίδα της εκπομπής (τοποθετημένη λίγο μετά το τέλος των βραδινών ειδήσεων), η οποία, μετά τις διαμαρτυρίες του ίδιου του Biagi, είναι απίθανο να ξαναδεί το φως της δημοσιότητας.

Μετά από πέντε χρόνια σιωπής, επέστρεψε στην τηλεόραση την άνοιξη του 2007 με την εκπομπή "RT - Rotocalco Televisivo".

Λόγω καρδιακών προβλημάτων, ο Enzo Biagi απεβίωσε στο Μιλάνο στις 6 Νοεμβρίου 2007.

Κατά τη διάρκεια της πολύ μακράς καριέρας του, έχει εκδώσει περισσότερα από ογδόντα βιβλία.