Βιογραφία - Σκλάβος της λογοτεχνίας

Ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς, δημοσιογράφους και πολιτικούς της εποχής του, ο Μάριο Βάργκας Λιόσα είναι ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης, ικανός να παράγει μυθιστορήματα που αγγίζουν τα όρια του μεγαλειώδους, αλλά και να εμπλέκεται σε εμφύλιες μάχες που απορροφούν μεγάλο μέρος της ενέργειάς του (αν και ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως πρόθυμο και ευτυχισμένο σκλάβο της λογοτεχνίας). Ένας εξαιρετικός πολεμιστής, που αγαπάει την παράδοξη λοξοδρόμηση και τη ζωντανή εξιστόρησητων περιπετειών και των ιδεών του.

Γεννήθηκε στην Arquipa (Περού) στις 28 Μαρτίου 1936 και μεγάλωσε στη Βολιβία μέχρι την ηλικία των δέκα ετών. Μετά τη συμφιλίωση των γονέων του, επέστρεψε να ζήσει στο Περού. Η σχέση με τον πατέρα του όμως ήταν συγκρουσιακή και ο μελλοντικός συγγραφέας κατέληξε σε στρατιωτικό οικοτροφείο. Η λογοτεχνία έγινε η διέξοδος που θα τον συνόδευε σε όλη τη διάρκεια των πανεπιστημιακών του χρόνων.

Αρχικά σπούδασε στη Λίμα και στη συνέχεια μετακόμισε στη Μαδρίτη για να ολοκληρώσει τις πανεπιστημιακές του σπουδές εκεί.

Ωστόσο, όπως πολλοί διανοούμενοι της εποχής του, τον τράβηξε αναπόφευκτα το Παρίσι, το πραγματικό νευραλγικό κέντρο όλων των σημαντικών γεγονότων που συνέβαιναν στον καλλιτεχνικό χώρο (και όχι μόνο) στα λαμπρά τέλη της δεκαετίας του '50. Στο μεταξύ, είχε παντρευτεί μια θεία του από γάμο αρκετά χρόνια μεγαλύτερη από αυτόν. Τα χρόνια στο Παρίσι θα σημάδευαν βαθιά την προσωπικότητα του συγγραφέα, χρωματίζοντας τη φλέβα τουαφήγηση των ευρωπαϊκών παραδόσεων και της απογοήτευσης, σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Βάργκας Λιόσα να μην ευθυγραμμιστεί ποτέ στην πραγματικότητα με ορισμένα φθαρμένα και ενίοτε στερεοτυπικά υφολογικά χαρακτηριστικά της νοτιοαμερικανικής μυθοπλασίας, που διαμορφώθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα από το μαρκεζιανό πρότυπο. Αρκεί να πούμε ότι στη γαλλική πρωτεύουσα είχε την ευκαιρία να γνωρίσει έναν διανοούμενο του διαμετρήματος του Σαρτρ, να γίνει φίλος του και να υπερασπιστεί τις ιδέες του, σε τέτοιο βαθμό ώστε ηοι φίλοι του τον αποκαλούσαν "ο γενναίος μικρός Σαρτρ".

Συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες και το 1963 έγραψε το "Η πόλη και τα σκυλιά", το οποίο γνώρισε τεράστια επιτυχία στην Ευρώπη, αλλά κάηκε στους δρόμους του Περού επειδή θεωρήθηκε βεβηλωτικό. Δύο χρόνια αργότερα εξέδωσε το "Πράσινο σπίτι", ένα άλλο μυθιστόρημα που μεταφράστηκε σε είκοσι γλώσσες, όπως και τα τριάντα περίπου μυθιστορήματα που ακολούθησαν, καθώς και κείμενα για το θέατρο και τον κινηματογράφο, δοκίμια, άρθραπολιτικούς σε εφημερίδες και περιοδικά. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, γνώρισε επίσης τον Gabriel Garcia Marquez και προσέγγισε την κουβανική επανάσταση, αλλά διατήρησε κριτική στάση.

Πλέον έχει ξεκινήσει την εκδοτική του πορεία και έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, όπως το Εθνικό Βραβείο Μυθιστορήματος του Περού, το Βραβείο Hemingway Ritz Paris, το Βραβείο Πρίγκιπα της Αστούριας και πολλά άλλα. Το έργο του δεν αποτελείται μόνο από μυθιστορήματα, αλλά ήταν πάντα ευαίσθητος και σε άλλες λογοτεχνικές μορφές: κινηματογράφος, θέατρο, μη μυθοπλασία, καθώς και η πάντα έντονη δραστηριότηταδημοσιογραφία.

Οι δημόσιες υποχρεώσεις του πυκνώνουν επίσης, δίνει διαλέξεις σε πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο και αποκτά σημαντικές θέσεις, μεταξύ των οποίων και του προέδρου του Pen Club International. Αποδέχεται επίσης την έδρα του Σιμόν Μπολιβάρ στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου διδάσκει μαθήματα λογοτεχνίας.

Παρά το γεγονός ότι ζούσε στην Ευρώπη, έβαλε υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές στο Περού το 1990, αλλά ηττήθηκε από τον Αλμπέρτο Φουτζιμόρι. Το '96 ήταν ένας από τους ιδρυτές του Ιδρύματος Hispano Cubana, το οποίο έχει ως στόχο να ενισχύσει και να αναπτύξει τους δεσμούς που συνδέουν τους Κουβανούς με τους Ισπανούς για περισσότερους από πέντε αιώνες.

Το 1996 ίδρυσε το Ίδρυμα Hispano Cubana, έναν οργανισμό που έχει ως στόχο να διατηρήσει, να ενισχύσει και να αναπτύξει τους δεσμούς που υπάρχουν μεταξύ του κουβανικού και του ισπανικού λαού για πάνω από 500 χρόνια.

Σήμερα, ο Vargas Llosa ζει στο Λονδίνο, απ' όπου διαδίδει τα πάντα διορατικά και ενδιαφέροντα άρθρα του για μια ευρεία ποικιλία θεμάτων.

Το 2010, έλαβε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το " η χαρτογράφηση των δομών εξουσίας και η εικόνα της αντίστασης, της εξέγερσης και της ήττας του ατόμου ".

Από την εντυπωσιακή λογοτεχνική παραγωγή του Mario Vargas Llosa, θα θέλαμε να επισημάνουμε μερικά έργα μεταφρασμένα στα ιταλικά:

Η πόλη και τα σκυλιά (Rizzoli 1986, Einaudi 1998),

Το Πράσινο Σπίτι (Einaudi, 1991),

I cuccioli (Rizzoli,1996),

Συνομιλία στον καθεδρικό ναό (Einaudi, Rizzoli 1994),

Ο Πανταλέων και οι γυναίκες επισκέπτες (Rizzoli,1987),

L'orgia perpetua. Ο Φλομπέρ και η Μαντάμ Μποβαρί (Rizzoli 1986),

Η θεία Τζούλια και ο γραφιάς (Einaudi 1994),

Ο πόλεμος στο τέλος του κόσμου (Einaudi 1992),

Η ιστορία της Mayta (Rizzoli 1988),

Ποιος σκότωσε τον Palomino Molero; (Rizzoli 1987),

La Chunga (Costa &, Nolan 1987),

The Walking Narrator (Rizzoli 1989),

In Praise of the Stepmother (Rizzoli 1990 και 1997),

Η αλήθεια των ψεμάτων (Rizzoli 1992),

Το ψάρι στο νερό (Rizzoli 1994),

Corporal Lituma in the Andes (Rizzoli 1995),

Τα σημειωματάρια του Don Rigoberto (Einaudi 2000),

Γράμματα σε έναν επίδοξο μυθιστοριογράφο (Einaudi 2000),

La festa del caprone (Einaudi 2000).

Ο παράδεισος είναι αλλού 2003)

Οι περιπέτειες του κακού κοριτσιού (2006)