Biografie - Slaaf van de literatuur

Mario Vargas Llosa, een van de belangrijkste schrijvers, journalisten en politici van zijn tijd, is een allround artiest die zowel romans kan produceren die grenzen aan het sublieme als burgerlijke gevechten kan voeren die veel van zijn energie opslokken (hoewel hij zichzelf omschrijft als een gewillige en gelukkige slaaf van de literatuur). Hij is een goede polemist en houdt van de paradoxale uithaal en het levendige verslagvan zijn tegenslagen en ideeën.

Geboren in Arquipa (Peru) op 28 maart 1936, groeide hij tot zijn tiende op in Bolivia. Na de verzoening tussen zijn ouders keerde hij terug naar Peru. Maar de relatie met zijn vader was conflictueus en de toekomstige schrijver belandde in een militair internaat. Literatuur werd een ontsnapping die hem zijn hele universiteitsjaren zou vergezellen.

Hij studeerde eerst in Lima en verhuisde daarna naar Madrid om daar zijn universitaire studie af te ronden.

Zoals veel intellectuelen van zijn tijd werd hij echter onverbiddelijk aangetrokken tot Parijs, het ware zenuwcentrum van alles wat er op artistiek gebied gebeurde (en niet alleen) in de briljante late jaren 1950. Ondertussen was hij getrouwd met een aangetrouwde tante die enkele jaren ouder was dan hij. De Parijse jaren zouden een diepe stempel drukken op de persoonlijkheid van de schrijver en zijn aderen kleurenverhaal van Europese tradities en ontgoocheling, zozeer zelfs dat Vargas Llosa zich eigenlijk nooit heeft aangesloten bij bepaalde versleten en soms stereotiepe stijlkenmerken van de Zuid-Amerikaanse fictie, die lange tijd gevormd werd door het Markiezenmodel. Het volstaat te zeggen dat hij in de Franse hoofdstad de kans kreeg een intellectueel van het kaliber van Sartre te ontmoeten, met wie hij bevriend raakte en die zijn ideeën verdedigde, zozeer zelfs dat zijnvrienden gaven hem de bijnaam 'de dappere kleine Sartre'.

Hij werkte samen met verschillende kranten en schreef in 1963 'The City and the Dogs', dat een groot succes werd in Europa maar werd verbrand in de straten van Peru omdat het als ontheiligend werd beschouwd. Twee jaar later publiceerde hij 'The Green House', een andere roman die werd vertaald in twintig talen, net als de ongeveer dertig romans die volgden, evenals teksten voor theater en film, essays, artikelen...In deze jaren ontmoette hij ook Gabriel Garcia Marquez en benaderde hij de Cubaanse revolutie, maar hij bleef kritisch.

Hij is nu gelanceerd op de uitgeversmarkt en heeft verschillende prijzen ontvangen, waaronder de National Novel Prize van Peru, de Ritz Paris Hemingway Prize, de Prince of Asturias Prize en vele andere. Zijn oeuvre bestaat niet alleen uit romans, maar is altijd gevoelig geweest voor andere literaire vormen: film, theater, non-fictie en de altijd intense activiteitjournalistiek.

Zijn publieke engagementen nemen ook toe, hij geeft lezingen aan universiteiten over de hele wereld en krijgt belangrijke posities, waaronder president van de Pen Club International. Hij aanvaardt ook de leerstoel van Simon Bolivar aan de Universiteit van Cambridge, waar hij literatuurcursussen geeft.

Ondanks dat hij in Europa woonde, deed hij mee aan de presidentsverkiezingen in Peru in 1990, maar hij werd verslagen door Alberto Fujimori. In '96 was hij een van de oprichters van de Hispano Cubana Foundation, die als doel heeft de banden die Cubanen al meer dan vijf eeuwen met Spanjaarden verbinden, te versterken en te ontwikkelen.

In 1996 richtte hij de Hispano Cubana Foundation op, een organisatie die zich richt op het onderhouden, versterken en ontwikkelen van de banden die al meer dan 500 jaar bestaan tussen het Cubaanse en Spaanse volk.

Tegenwoordig woont Vargas Llosa in Londen, van waaruit hij zijn altijd inzichtelijke en interessante artikelen over de meest uiteenlopende onderwerpen verspreidt.

In 2010 ontving hij de Nobelprijs voor de Literatuur voor " zijn cartografie van machtsstructuren en zijn beeld van verzet, opstand en de nederlaag van het individu ".

Van Mario Vargas Llosa's indrukwekkende literaire productie willen we graag een paar werken aanwijzen die in het Italiaans vertaald zijn:

De stad en de honden (Rizzoli 1986, Einaudi 1998);

Het Groene Huis (Einaudi,1991);

I cuccioli (Rizzoli, 1996);

Gesprek in de kathedraal (Einaudi, Rizzoli 1994);

Pantaleon en de vrouwelijke bezoekers (Rizzoli, 1987);

L'orgia perpetua: Flaubert en Madame Bovary (Rizzoli 1986);

Tante Julia en de Krabbelaar (Einaudi 1994);

De oorlog aan het einde van de wereld (Einaudi 1992);

Het verhaal van Mayta (Rizzoli 1988);

Wie heeft Palomino Molero vermoord? (Rizzoli 1987);

La Chunga (Costa & Nolan 1987);

De wandelende verteller (Rizzoli 1989);

Lof der Stiefmoeder (Rizzoli 1990 en 1997);

De waarheid van leugens (Rizzoli 1992);

De vis in het water (Rizzoli 1994);

Lichamelijk Lituma in de Andes (Rizzoli 1995);

De notitieboeken van Don Rigoberto (Einaudi 2000);

Brieven aan een aspirant-romanschrijver (Einaudi 2000);

La festa del caprone (Einaudi 2000).

Het paradijs is elders 2003)

Avonturen van de Bad Girl (2006)