Biografie - De beet van de Biscione

Hector Raul Cuper werd geboren op 16 november 1955 in Chabas, een klein stadje in de provincie Santa Fe', Argentinië.

Hij begon zijn carrière in zijn thuisland als een uitstekende centrale verdediger (de kronieken van die periode melden hem als een technisch begaafde atleet). Hij bracht het grootste deel van zijn carrière door in de gelederen van Velez Sarsfield maar vooral Ferrocarril Oeste (1978-1989), een formatie geleid door de legendarische Carlos Timoteo Griguol.

Met dit belangrijke team, misschien weinig bekend in Europa maar met een nobele traditie, won Cuper de titel van continentaal kampioen in 1982 en 1984, waarna hij toetrad tot het nationale team van Cesar Menotti waarmee hij de eer had om acht officiële wedstrijden te spelen.

Tegen het einde van zijn carrière als profvoetballer werd Cuper gekocht door Huracan, een team dat weliswaar mat was, maar waarmee hij zijn carrière op een waardige manier kon afsluiten. Aan de andere kant was dit een cruciale ervaring, ware het niet dat de kleuren van Huracan voor hem een opstap waren naar zijn latere carrière als coach. CuperIn feite bleef hij van 1993 tot 1995 op de bank van de club, waar hij genoeg ervaring opdeed om de sprong te wagen en naar Atletico Lanus te verhuizen.

Met zijn nieuwe team werkte hij twee seizoenen en won hij de Conmebol Cup-titel in 1996, waarmee hij de aandacht van de Spaanse club Mallorca verdiende, die hem graag bij hen wilde hebben.

Hector Cuper besloot deze uitdaging ook aan te gaan, tekende het contract en speelde met het team van het eiland twee kampioenschappen in La Liga, won de Spaanse Supercup in 1998 en bereikte het jaar daarop de finale van de Beker voor Bekerwinnaars (verloren van Lazio).

In 1999 verhuisde hij naar Valencia en leidde het team naar de tweede opeenvolgende overwinning in de Spaanse Supercup en bereikte twee keer de finale van de Champions League, maar verloor in beide gevallen (verlies in 2000 tegen Real Madrid en in 2001 tegen Bayern München).

De rest van de professionele ontwikkeling van deze harde en onverzettelijke coach is ons welbekend.

Hij arriveerde in Italië met de moeilijke taak om het wel en wee van Inter te herstellen, een club die al enige tijd in crisis verkeerde, en hij slaagde daar tot op zekere hoogte in, met discrete maar nooit opwindende resultaten.

De Scudetto glipte hen twee keer uit de handen. In het seizoen 2001-2002 was de datum van 5 mei 2002 fataal: na een uitstekend kampioenschap waarin Inter aan de leiding ging, verloor het team van Hector Cuper op de laatste dag van Lazio en eindigde het zelfs als derde (winnen zou hen de Scudetto hebben opgeleverd).

Het volgende jaar begon met een soort schandaal waarbij kampioen Ronaldo het Milanese team verliet ten gunste van Real Madrid, juist vanwege de slechte relatie die hij had met de coach. Aan het einde van het kampioenschap zou Inter als tweede eindigen achter Marcello Lippi's Juventus en uitgeschakeld worden door hun neven uit Milaan in de prestigieuze derby-...Halve finale Champions League.

Na weer een teleurstellende start van het seizoen 2003-2004 besloot Massimo Moratti, voorzitter van de Nerazzurri, om hem te vervangen door Alberto Zaccheroni.

De controverse rond het optreden van Hector Cuper was erg verhit en gelijk verdeeld, zoals altijd in dit soort gevallen, tussen supporters (sommigen hadden hem graag andere kansen gegeven) en zware critici.

Cuper troostte zich echter met het prachtige gezin bestaande uit zijn vrouw en twee kinderen.

Daarna keerde hij terug naar Mallorca, waar hij in het seizoen 2004-2005 een aanvankelijk niet gehoopte redding bereikte; het jaar daarop verslechterde de situatie en in maart 2006 nam hij ontslag. In maart 2008 keerde hij terug naar Italië om de moeilijke situatie van Parma onder zijn hoede te nemen, als vervanger van de vrijgesproken Domenico Di Carlo: na een paar wedstrijden, een dag voor het einde van het kampioenschap, werd hij afgelost.van de opdracht.