Biografie van Michael J. Fox
Inhoudsopgave
Biografie - Geluk en Moed
Michael Andrew Fox werd op 9 juni 1961 geboren in Edmonton, Canada. Als zoon van een luchtmachtkolonel was hij pas 10 jaar oud toen zijn gezicht op de Canadese tv-schermen verscheen. Na een rustige jeugd besloot hij op 15-jarige leeftijd zijn studie op te geven om zich te wijden aan een acteercarrière: eenmaal beroemd zou hij spijt krijgen van deze keuze, terugkeren naar de boeken enHij veranderde zijn artiestennaam en besloot de 'J' toe te voegen ter ere van de jonge acteur Michael J. Pollard.
Na 'Midnight Madness' (1980), een Disney-productie, is het Alex P. Keaton, een ongebreidelde econoom die een van de hoofdrolspelers is in de tv-serie 'Casa Keaton', die ook in Italië veel succes oogstte.
Hij bereikte het hoogtepunt van zijn carrière dankzij het inzicht van producent Steven Spielberg, die hem in 1985 de rol van Marty McFly toebedeelde in het kassucces 'Back to the Future', geregisseerd door Robert Zemeckis. In hetzelfde jaar kreeg Michael J. Fox de kans om zijn briljantheid als acteur te bevestigen in 'Teenage Wants to Win'.
Na 'The Secret of My Success' (1987) werd een poging gedaan om het planetaire succes van 'Back to the Future' te evenaren met twee vervolgen (1989 en 1990), die de moederfilm echter niet lijken te evenaren. Het gezicht van Michael J. Fox, opgeofferd door zijn eeuwige tieneruiterlijk, blijft verbonden aan de naam van zijn personage en zijn carrière, zoals vaak gebeurt in dezegevallen, na glorie en pracht blijft verankerd in de serie: de kans op herstel lijkt klein.
Met de bedoeling zijn eigen imago nieuw leven in te blazen, probeerde Michael zichzelf naar voren te schuiven als een dramatisch performer: helaas leken zijn inspanningen in 'The Thousand Lights of New York' (1988) en 'Casualties of War' niet op bijval van het publiek en de critici te kunnen rekenen. Geïnspireerd door zijn eigen ervaring, vertelde Michael het verhaal van een komedieacteur die ervan droomt zichzelf te vestigen als een dramatisch acteur in de film 'The Hardmanier', die hij zelf produceerde.
In 1988 trouwde hij met Tracy Pollan, die hij ontmoette op de set van 'House Keaton' en die samen met hem verscheen in 'The Thousand Lights of New York' (Julia Roberts zat ook in de cast): ze kregen vier kinderen.
In 1991 werd bij hem (samen met James Woods) de ziekte van Parkinson vastgesteld: het trieste nieuws bleef enkele jaren privé. Pas in 1998, op 37-jarige leeftijd, maakte Michael zelf zijn toestand bekend via een interview voor het tijdschrift 'People'.
In hetzelfde jaar begon hij zijn tijd te investeren in de door hem opgerichte 'Michael J. Fox Foundation for Parkinson's Research'.
Hij acteerde opnieuw in 'Blue in the Face' (1995, met Harvey Keitel en Madonna) en 'Suspended in Time' (1996), de laatste geregisseerd door Peter Jackson (die bekend zou worden door het regisseren van de 'Lord of the Rings' saga gebaseerd op Tolkien's roman).
Hij onderging een operatie (thalamotomie) met als doel een aandoening te krijgen die hem in staat zou stellen zijn tremor beter onder controle te houden. Ondanks het succes van de operatie besloot Michael J. Fox zijn werk als acteur te verminderen om zich op zijn ziekte te concentreren en meer tijd aan zijn gezin te besteden. In januari 2000 verliet hij de rol van Michael Flaherty, adviseur bij deBurgemeester van New York in de bekroonde Amerikaanse tv-serie 'Spin City'.
Zie ook: Biografie van Alberto SordiHij is overtuigd vegetariër en erg betrokken bij liefdadigheidswerk; dankzij zijn publieke interventie heeft het Amerikaanse National Institute of Health (NIH) in 2000 $81,5 miljoen toegewezen voor onderzoek naar Parkinson in de VS.
Zijn laatste poging is 'Interstate 60', een film uit 2002 waarin Michael J. Fox, naast Gary Oldman en Kurt Russell, optreedt met Christopher Lloyd, de beroemde 'doc' uit 'Back to the Future'.
In oktober 2006 stelde hij zijn stem en gezicht - getekend door Parkinson - ten dienste van de Democratische verkiezingscampagne en voor vrijheid van stamcelonderzoek, beperkt door de regering Bush en de Republikeinse meerderheid in het Congres.
Zie ook: Biografie van Milly Carlucci