Biografie - De constructie van de evolutie van links

Maria Rosaria Bindi werd geboren in Sinalunga, een klein stadje in de provincie Siena, op 12 februari 1951. Haar jeugd verliep rustig in een katholiek gezin bestaande uit haar ouders en een oudere zus. Ze studeerde af in politieke wetenschappen aan de Luiss Universiteit in Rome en werd assistent van professor Vittorio Bachelet, een Italiaanse jurist en politicus. Bachelet is een meester in de rechten voor Rosymaar ook als politieke inspiratiebron.

Op 12 februari 1980, zijn verjaardag, waren ze op de Sapienza Universiteit in Rome en terwijl ze na een lezing aan het kletsen waren, werd Bachelet neergeschoten door Anna Laura Braghetti, een exponent van de Rode Brigades en een van de deelnemers aan de ontvoering van Aldo Moro, Bachelets politieke vader. Bachelet was op slag dood en de aanval liet een onuitwisbare indruk achter op Rosy Bindi diebleef zich ook na de tragische gebeurtenis politiek inzetten.

Toen al was ze actief in de katholieke vereniging, na de geïnspireerde verandering die Bachelet zelf aan de vereniging had opgelegd, en van 1984 tot 1989 bekleedde ze de positie van nationaal vicevoorzitter; een rol die ze opgaf om officieel een politieke carrière te beginnen. Ze werd namelijk gekozen als lid van het Europees Parlement voor de christendemocratische partij in het kiesdistrict Noord-Oost, waar ze 211.000 stemmen kreeg.Hij werd zo een van de referentiepunten van de kruisvaardersschildpartij in Veneto. Juist in deze periode kreeg hij te maken met de storm van Tangentopoli (omkoopschandaal) die een groot deel van zijn partij wegvaagde.

Ze was een voorvechtster van verandering door het project van Mino Martinazzoli en de Ppi te steunen, en van 1992 tot 1999 maakte ze carrière door een brug te helpen slaan tussen het centrum en Italiaans links. In die zin stond ze samen met Romano Prodi en Nino Andreatta aan de wieg van de oprichting van de Ulivo. Ze werd in 1994 gekozen als parlementslid van de Italiaanse Republiek en kreeg te maken met een bittere enzonder de eerste regering-Berlusconi buiten beschouwing te laten.

In 1996 won de Ulivo-coalitie de verkiezingen en werd Rosy Bindi benoemd tot minister van Volksgezondheid. In deze periode pakte ze een grootscheepse hervorming van de nationale gezondheidszorg aan, niet zonder controverse en kritiek van de oppositie en de medische wereld. Ze pakte ook de kwestie Di Bella aan, over het geneesmiddel tegen kanker dat de Modenese arts had bereid en datwordt het onderwerp van persaandacht en duizenden zieke mensen.

In 2000 legde ze haar ministerspost neer, maar in 2001 werd ze herkozen in de Kamer van Afgevaardigden in de gelederen van de oppositie. Op dat moment concentreerde ze haar energie op de opbouw van een politieke entiteit, de Ulivo, die het programma en de status zou hebben van een echte en gestructureerde beweging en niet langer een eenvoudig verkiezingskartel. Het was precies met dit project in gedachten dat ze deelnam aan de oprichting van deMargherita, waarvan hij een van de leiders werd. Vanuit deze positie begon hij een dialoog op te bouwen tussen katholieken en secularisten om een alliantie te creëren die centrum-links tot winnaar zou maken in de volgende verkiezingen.

In 2006 werd ze herkozen in de Kamer van Afgevaardigden en onmiddellijk benoemd tot minister van Gezinsbeleid in de tweede Prodi-regering. Haar activiteiten richtten zich op het creëren van conferenties en bijeenkomsten over dit onderwerp, waarbij ze de Eerste Nationale Conferentie over het Gezin faciliteerde.

In 2007 nam ze deel aan de oprichting van de PD, waarvan ze leider werd. Ze nam een beslissende rol op zich in de dialoog met de gematigde krachten van het centrum en door de aandacht die haar rol kreeg, deed ze mee aan de voorverkiezingen van 2007, waar ze tweede werd.

In 2009 steunde ze Pier Luigi Bersani voor het partijsecretariaat en werd ze benoemd tot vicevoorzitter. Sinds 2008 is ze vicevoorzitter van de Kamer van Afgevaardigden en afgevaardigde van de Partito Democratico. Rosy Bindi is niet getrouwd en heeft geen kinderen.