Βιογραφία του Hector Cuper
Πίνακας περιεχομένων
Βιογραφία - Το δάγκωμα του Biscione
Ο Hector Raul Cuper γεννήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1955 στο Chabas, μια μικρή πόλη στην επαρχία Santa Fe' της Αργεντινής.
Ξεκίνησε την καριέρα του στην πατρίδα του ως εξαιρετικός κεντρικός αμυντικός (τα χρονικά της εποχής τον αναφέρουν ως τεχνικά προικισμένο αθλητή), περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στις τάξεις της Velez Sarsfield, αλλά κυρίως της Ferrocarril Oeste (1978-1989), ενός σχήματος με επικεφαλής τον θρυλικό Carlos Timoteo Griguol.
Με αυτή τη σημαντική ομάδα, ίσως ελάχιστα γνωστή στην Ευρώπη αλλά με ευγενή παράδοση, ο Cuper κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή ηπείρου το 1982 και το 1984 και στη συνέχεια εντάχθηκε στην εθνική ομάδα του Cesar Menotti με την οποία είχε την τιμή να αγωνιστεί σε οκτώ επίσημους αγώνες.
Προς το τέλος της καριέρας του ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο Κούπερ αγοράστηκε από τη Χουρακάν, μια ομάδα που μπορεί να ήταν άνευρη, αλλά του επέτρεψε να κλείσει την καριέρα του με αξιοπρεπή τρόπο. Από την άλλη πλευρά, αυτή ήταν μια κρίσιμη εμπειρία, αν δεν ήταν το γεγονός ότι τα χρώματα της Χουρακάν ήταν ένα σκαλοπάτι για τον ίδιο προς τη μετέπειτα καριέρα του ως προπονητής. ΚούπερΜάλιστα, παρέμεινε στον πάγκο του συλλόγου από το 1993 έως το 1995, συγκεντρώνοντας αρκετή εμπειρία ώστε να επιχειρήσει το άλμα, μετακομίζοντας στην Ατλέτικο Λάνος.
Με τη νέα του ομάδα εργάστηκε για δύο σεζόν και κατέκτησε τον τίτλο του Κυπέλλου Conmebol το 1996, κερδίζοντας την προσοχή της ισπανικής Μαγιόρκα, η οποία πίεζε για να τον εντάξει στο δυναμικό της.
Ο Έκτορ Κούπερ αποφάσισε να αναλάβει και αυτή την πρόκληση, υπέγραψε το συμβόλαιο και με την ομάδα του νησιού έπαιξε δύο πρωταθλήματα στη La Liga, κατακτώντας το ισπανικό Σούπερ Καπ το 1998 και φτάνοντας στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων την επόμενη χρονιά (έχασε από τη Λάτσιο).
Το 1999 μετακόμισε στη Βαλένθια, οδηγώντας την ομάδα στη δεύτερη συνεχόμενη κατάκτηση του ισπανικού Σούπερ Καπ και φτάνοντας δύο φορές στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά χάνοντας και στις δύο περιπτώσεις (χάνοντας το 2000 από τη Ρεάλ Μαδρίτης και το 2001 από τη Μπάγερν Μονάχου).
Η υπόλοιπη επαγγελματική εξέλιξη αυτού του σκληρού και ανυποχώρητου προπονητή είναι γνωστή σε εμάς.
Έφτασε στην Ιταλία με το δύσκολο έργο της αποκατάστασης της τύχης της Ίντερ, ενός συλλόγου που βρισκόταν σε κρίση εδώ και αρκετό καιρό, και τα κατάφερε ως ένα βαθμό, επιτυγχάνοντας διακριτικά αλλά ποτέ συναρπαστικά αποτελέσματα.
Δείτε επίσης: Stefano Bonaccini, βιογραφία BiografieonlineΤο Σκουντέτο ξέφυγε από τα χέρια της δύο φορές. Τη σεζόν 2001-02, η ημερομηνία της 5ης Μαΐου 2002 ήταν μοιραία: μετά από ένα εξαιρετικό πρωτάθλημα που έβλεπε την Ίντερ να προηγείται, η ομάδα του Έκτορ Κούπερ έχασε από τη Λάτσιο την τελευταία αγωνιστική και μάλιστα τερμάτισε τρίτη (με νίκη θα κέρδιζε το Σκουντέτο).
Η επόμενη χρονιά ξεκίνησε με ένα είδος σκανδάλου που είδε τον πρωταθλητή Ρονάλντο να εγκαταλείπει την ομάδα του Μιλάνου υπέρ της Ρεάλ Μαδρίτης ακριβώς (θα εξηγούσε ο νεοφώτιστος Βραζιλιάνος παγκόσμιος πρωταθλητής) λόγω της κακής σχέσης που είχε με τον προπονητή. Στο τέλος του πρωταθλήματος η Ίντερ θα τερματίσει δεύτερη πίσω από τη Γιουβέντους του Μαρτσέλο Λίπι και θα αποκλειστεί από τα ξαδέλφια της στο Μιλάνο στο περίφημο ντέρμπι-Ημιτελικός Champions League.
Μετά από ένα ακόμη απογοητευτικό ξεκίνημα στη σεζόν 2003-2004, ο πρόεδρος των Νερατζούρι Μάσιμο Μοράτι αποφάσισε να τον αντικαταστήσει με τον Αλμπέρτο Ζακερόνι.
Η διαμάχη γύρω από την απόδοση του Έκτορ Κούπερ ήταν πολύ έντονη και μοιρασμένη, όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, μεταξύ υποστηρικτών (κάποιοι θα ήθελαν να του δώσουν άλλες ευκαιρίες) και αυστηρών επικριτών.
Δείτε επίσης: Βιογραφία του Augusto DaolioΟ Κούπερ, ωστόσο, παρηγορήθηκε με την υπέροχη οικογένεια που αποτελείται από τη σύζυγο και τα δύο παιδιά του.
Στη συνέχεια επέστρεψε στη Μαγιόρκα, με την οποία πέτυχε μια αρχικά ανέλπιστη σωτηρία τη σεζόν 2004-2005- την επόμενη χρονιά η κατάσταση επιδεινώθηκε και τον Μάρτιο του 2006 παραιτήθηκε. Επέστρεψε στην Ιταλία τον Μάρτιο του 2008 για να αναλάβει τη δύσκολη κατάσταση της Πάρμα, κληθείς να αντικαταστήσει τον αθωωμένο Ντομένικο Ντι Κάρλο: μετά από μερικά παιχνίδια, μια μέρα πριν από τη λήξη του πρωταθλήματος, απαλλάχθηκεαπό την ανάθεση.