Biografie - Op de brandstapel voor Frankrijk en God

Toen Jeanne d'Arc op 6 januari 1412 in Domrémy, Lotharingen (Frankrijk), werd geboren in een familie van arme boeren, was Frankrijk al zo'n vijftig jaar een land in beroering, voornamelijk door feodale heren die de soeverein in macht wilden overtreffen en aangewakkerd door de Engelse monarchie die het land wilde veroveren.

In 1420, na jaren van bloedige strijd, sloeg de situatie om: een Engelse koning liet zich erkennen als soeverein van het verenigde koninkrijk van Frankrijk en Engeland, zonder dat Karel VII (bekend als de kroonprins) in staat was om de wanhopige situatie in zijn land het hoofd te bieden.

In 1429, sterk in haar geloof, ervan overtuigd dat ze door God was uitverkoren om Frankrijk te redden dat gebukt ging onder de Honderdjarige Oorlog, meldde Jeanne d'Arc, een bescheiden 17-jarige herderin en analfabeet, zich na 2500 kilometer te hebben afgelegd aan het hof van Karel VII met de vraag om - zonder enig bevel - aan het hoofd te mogen rijden van het leger dat Orléans, dat belegerd werd, te hulp zou komen.door het leger van Hendrik VI.

" Ik was in het dertiende jaar van mijn leven, toen God een stem stuurde om mij te leiden. Eerst was ik bang: 'Ik ben een arm meisje dat niet weet hoe ze oorlog moet voeren of hoe ze moet spinnen,' antwoordde ik. Maar de engel zei tegen me: 'De heilige Catharina en de heilige Margaretha zullen naar je toe komen. Doe wat ze je aanraden, want ze zijn gezonden om je raad te geven en je te leiden, en je zult geloven wat ze je vertellen. ".

Ondanks het wantrouwen van de raadsleden overtuigde Jeanne d'Arc de kroonprins, die toegaf aan haar eisen. Zo plaatste Jeanne, die de zielen van alle Fransen in vuur en vlam had gezet, gesteund door de toejuichingen van de mensen in de dorpen en de soldaten, met een witte banier waarop de namen van Jezus en Maria waren geschreven, zichzelf aan het hoofd van het leger dat ze naar de overwinning wilde leiden.

Tussen mei en juli braken de Maid en haar leger het beleg van Orléans, bevrijdden de stad en versloegen hun vijanden; op 7 juli 1429 werd Karel VII eindelijk tot koning gewijd. Helaas liet de vorst, onzeker en aarzelend, de grote overwinning niet volgen door beslissende militaire actie en Jeanne d'Arc bleef alleen achter.

Op 8 september organiseerde ze tevergeefs een actie onder de muren van Parijs; ondanks dat ze gewond raakte door een pijl van een vijandelijke boogschutter, bleef ze vechten maar uiteindelijk moest ze de kapiteins gehoorzamen en zich terugtrekken uit Parijs.

Jeanne gaf echter niet op; in de lente van 1430 wilde ze naar Compiègne marcheren om het te verdedigen tegen de Anglo-Bourgeois. Tijdens een verkenning liep ze in een hinderlaag en onderging de vernedering gevangen genomen te worden en overgedragen te worden aan Jan van Luxemburg, die haar op zijn beurt als oorlogsbuit aan de Engelsen gaf. Karel VII deed niet eens een poging haar te bevrijden.

Toen begon het martelaarschap van gevangenschap en de schande van processen; ze werd naar Rouen gebracht, voor een rechtbank van kerkelijken, en in 1431 werd ze beschuldigd van ketterij en verdorvenheid, valse beschuldigingen die de politieke betekenis van haar veroordeling probeerden te verbergen.

Bij zonsopgang op 30 mei 1431 werd de maagd van Orléans levend verbrand. Temidden van de rook en de vonken, terwijl haar lichaam al in vlammen opging, hoorde men haar zes keer met luide stem roepen: '... Jezus! " - toen boog hij zijn hoofd en stierf.

" We zijn allemaal verloren! - riepen de beulen - we hebben een heilige verbrand ".

Negentien jaar later, toen Karel VII Rouen opnieuw bezette, werd Jeanne gerehabiliteerd.

Jeanne d'Arc werd in 1920 heilig verklaard en inspireerde schrijvers en musici als Shakespeare, Schiller, Giuseppe Verdi, Liszt en G.B. Shaw, die ze verheerlijkte als een symbool van geloof, heldendom en patriottische liefde.