Biografia - Na stosie za Francję i Boga

Kiedy Joanna d'Arc urodziła się 6 stycznia 1412 r. w Domrémy, w Lotaryngii (Francja), w rodzinie ubogich chłopów, Francja była krajem niespokojnym od około pięćdziesięciu lat, głównie z powodu feudalnych panów dążących do prześcignięcia suwerena we władzy i podburzonych przez monarchię angielską dążącą do podboju narodu.

W 1420 r., po latach krwawych walk, sytuacja się pogorszyła: angielski król został uznany za władcę zjednoczonego królestwa Francji i Anglii, a Karol VII (znany jako Delfin) nie był w stanie poradzić sobie z rozpaczliwą sytuacją w swoim kraju.

W 1429 roku, silna w swojej wierze, przekonana, że została wybrana przez Boga, aby uratować Francję pogrążoną w wojnie stuletniej, Joanna d'Arc, skromna 17-letnia pasterka i analfabetka, po przebyciu 2500 kilometrów, stawiła się na dworze Karola VII, prosząc o jazdę - bez żadnego dowództwa - na czele armii, która miała przyjść z pomocą oblężonemu Orleanowi.przez armię Henryka VI.

" Byłam w trzynastym roku mojego życia, kiedy Bóg zesłał głos, aby mnie poprowadził. Na początku byłam przerażona: "Jestem biedną dziewczyną, która nie wie, jak wojować ani jak prząść" - odpowiedziałam. Ale anioł powiedział do mnie: "Święta Katarzyna i święta Małgorzata przyjdą do ciebie. Zrób to, co ci radzą, ponieważ są posłani, aby ci doradzać i prowadzić, a uwierzysz w to, co ci powiedzą. ".

Pomimo nieufności radnych, Joanna d'Arc przekonała Delfina, który uległ jej żądaniom. W ten sposób Joanna, która rozpaliła dusze wszystkich Francuzów, wspierana przez oklaski mieszkańców wiosek i zbrojnych, z białym sztandarem, na którym wypisane były imiona Jezusa i Maryi, stanęła na czele armii, którą zamierzała poprowadzić do zwycięstwa.

Między majem a lipcem Dziewica i jej armia przełamały oblężenie Orleanu, wyzwoliły miasto i pokonały swoich wrogów; 7 lipca 1429 r. Karol VII został ostatecznie konsekrowany na króla. Niestety, władca, niepewny i niezdecydowany, nie podążył za wielkim zwycięstwem zdecydowanymi działaniami wojskowymi, a Joanna d'Arc została sama.

Na próżno 8 września zorganizowała akcję pod murami Paryża; pomimo zranienia strzałą wrogiego łucznika, kontynuowała walkę, ale w końcu musiała posłuchać kapitanów i wycofać się z Paryża.

Joanna jednak nie poddała się; wiosną 1430 r. chciała maszerować na Compiègne, aby bronić go przed Anglo-Bourgeois. Podczas rekonesansu wpadła w zasadzkę i doznała upokorzenia, będąc schwytaną i przekazaną Janowi Luksemburskiemu, który z kolei przekazał ją jako łup wojenny Anglikom. Karol VII nawet nie próbował jej uwolnić.

Następnie rozpoczęła męczeństwo uwięzienia i hańbę procesów; przewieziona do Rouen, przed sąd kościelny, w 1431 r. została oskarżona o herezję i bezbożność, fałszywe oskarżenia, które miały na celu ukrycie politycznego znaczenia jej potępienia.

O świcie 30 maja 1431 r. Dziewica Orleańska została spalona żywcem. Wśród dymu i iskier, podczas gdy jej ciało było już spowite płomieniami, usłyszano, jak krzyknęła donośnym głosem sześć razy: Jezu! " - po czym pochylił głowę i skonał.

" Wszyscy jesteśmy zagubieni! - krzyknęli oprawcy - spaliliśmy świętego ".

Dziewiętnaście lat później, gdy Karol VII ponownie zajął Rouen, Joanna została zrehabilitowana.

Kanonizowana w 1920 roku, Joanna d'Arc inspirowała pisarzy i muzyków, takich jak Szekspir, Schiller, Giuseppe Verdi, Liszt i G.B. Shaw, wywyższana jako symbol wiary, heroizmu i patriotycznej miłości.