Biografie - De tijger van Cremona

Anna Maria Mazzini, wereldwijd bekend als Mina, werd op 25 maart 1940 geboren in Busto Arsizio(VA). Een paar maanden na haar geboorte verhuisde haar familie naar Cremona, de stad waar de zangeres tot het begin van haar carrière woonde en die haar de bijnaam 'Tijger van Cremona' opleverde.

Het eerste optreden van de grote zangeres was in 1958, toen ze 'Un anima pura' zong op het podium van de Bussola in Marina di Pietrasanta. De rest van haar carrière was hetzelfde als die van veel andere artiesten: avonden in clubs, optredens in verschillende groepen, etc. Het was tijdens een van deze avonden in een club in Castel Didone dat Mina David Matalon, platenproducer van Italdisc, ontmoette.De producer, die het grote potentieel van de zangeres voelde, besloot haar in zijn stal te nemen en liet haar meteen vier nummers opnemen: twee in het Engels en onder het pseudoniem Baby Gate ('Be Bop A Lula' en 'When'), en twee in het Italiaans onder de naam Mina ('Non Partir' en 'Malatia').

Haar televisiedebuut vond een jaar later plaats op de 'Musichiere' waar ze 'Nessuno' zong, dat naar Sanremo was gebracht door Wilma De Angelis. In 1960 nam ze deel aan het Sanremo Festival met het lied 'È vero', maar ze werd slechts achtste. Het jaar daarop probeerde ze het opnieuw met 'Le mille bolle blu', op basis van de successen van enkele van haar singles, maar ook deze keer werden haar verwachtingen teleurgesteld.In 1961 speelde ze de hoofdrol in 'Studio Uno', het populaire televisieprogramma.

In deze periode ontmoette en werd ze verliefd op de acteur Corrado Pani, met wie ze een kind kreeg. De relatie met Pani werd echter tegengewerkt door de Italiaanse publieke opinie, omdat de acteur al getrouwd was. Op 18 april 1963 werd Massimiliano geboren en Mina werd verbannen van de staatstelevisie. Een jaar later, nadat de storm was gaan liggen, keerde ze echter triomfantelijk terug op televisie in een serie showswaaronder 'De droombeurs'.

Op één avond lanceerde hij 'The Empty City' en 'The Man for Me'.

Mina werd de koningin van de zogenaamde 'Screamers', het type zangers dat in de jaren 60 zo werd bestempeld vanwege hun rebelse en onstuimige stijl, die heel anders was dan de kalme en zelfverzekerde stijl die de artiesten van de vorige generatie kenmerkte. Maar Mina's persoonlijkheid heeft zich altijd kunnen onderscheiden en zich op verschillende niveaus kunnen bewegen: het volstaat te zeggen dat slechts een paar jaarEerder had hij 'Il cielo in una stanza' opgenomen, het poëtische intimistische lied van Gino Paoli. In de winter van hetzelfde jaar was hij opnieuw bij Canzonissima, waar hij het lied 'Due note' lanceerde.

Helaas viel de puriteinse moraal van die tijd ook de inmiddels grote Mina zwaar. Omdat ze niet getrouwd was met Pani, werd ze verbannen van de staatstelevisie en keerde pas na een jaar terug met een aantal succesvolle programma's.

In 1965 overkwam de zangeres een ernstige tragedie: haar broer Alfredo overleed bij een auto-ongeluk. La Tigre had moeite om de schok te boven te komen, maar zette haar werk, zoals gebruikelijk, naar beste vermogen voort. Zozeer zelfs dat ze in 1968 de eerste tien jaar van haar carrière vierde in de club waar ze voor het eerst optrad, de Bussola, waar ze ook haar eerste album opnam van delive, wat overigens ook het eerste live-album is dat ooit door een Italiaanse zanger is gemaakt.

Alles leek weer goed te komen, maar een nieuw auto-ongeluk verbrijzelde het geluk dat Mina met veel moeite weer had proberen op te bouwen, vooral na het einde van haar relatie met Pani. In 1973 kwam haar man Virgilio Crocco, een journalist van de Messaggero, met wie ze drie jaar eerder was getrouwd en met wie ze in 1971 een dochter Benedetta had gekregen, om het leven bij een frontale botsing.

In 1974 presenteerde hij 'Mille Luci' met Raffaella Carrà: dit waren zijn laatste televisieoptredens.

Het laatste themanummer van het programma was 'Ik speel niet meer' en in feite stopte Mina niet alleen met televisie, maar ook met live concerten. Een uitzondering was in 1978, toen ze terugkeerde naar de Bussola voor haar 20e verjaardag en haar derde en laatste live show opnam (de tweede was uitgebracht in 1972). Vanaf deze datum bleef Mina in contact met haar publiek met een album per jaar, maar ook met artikelen intijdschriften en radio-uitzendingen.

Een onderscheidend kenmerk van zijn platen zijn de hoezen. Tot halverwege de jaren tachtig werden deze ontworpen door een grafisch genie, Luciano Tallarini. Samen met Gianni Ronco en de fotograaf Mauro Balletti (auteur van de zeldzame fotoshoots sinds 1973), creëerde hij unieke beelden en grafische oplossingen. Sinds de tweede helft van de jaren tachtig is het ontwerp van de hoezen veranderd inin plaats daarvan volledig toevertrouwd aan Mauro Ballettiwie die Mina's beeltenis op de meest suggestieve en verrassende manieren boetseert: van de Leonardeske baard van 'Salome', tot de film M the murder quote van 'Sorelle Lumiere', van de Toeareg look van 'Sì buana', tot de Botero stijl van 'Caterpillar', tot de Mona Lisa in 'Olio'.

Zijn fans konden zijn laatste concert in 2001 niet live bijwonen, maar via internet.

Op 10 januari 2006 trouwde ze in Lugano, na 25 jaar samenwonen, met haar partner, cardioloog Eugenio Quaini. Volgens de Zwitserse wet neemt de bruid de achternaam van haar man aan, dus haar naam zal Anna Maria Quaini zijn.