Βιογραφία - Ο τίγρης της Κρεμόνας

Η Anna Maria Mazzini, γνωστή σε όλο τον κόσμο απλά ως Mina, γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1940 στο Busto Arsizio(VA). Λίγους μήνες μετά τη γέννησή της, η οικογένειά της μετακόμισε στην Κρεμόνα, την πόλη όπου η τραγουδίστρια έζησε μέχρι τα πρώτα χρόνια της καριέρας της και η οποία της χάρισε το παρατσούκλι "Τίγρης της Κρεμόνα".

Η πρώτη εμφάνιση της σπουδαίας τραγουδίστριας έγινε το 1958, όταν τραγούδησε το "Un anima pura" στη σκηνή του Bussola στη Marina di Pietrasanta. Η υπόλοιπη καριέρα της ήταν η ίδια με εκείνη πολλών άλλων καλλιτεχνών: βραδιές σε κλαμπ, εμφανίσεις σε διάφορα γκρουπ κ.ά. Σε μια από αυτές τις βραδιές σε ένα κλαμπ στο Castel Didone η Mina γνώρισε τον David Matalon, παραγωγό δίσκων της Italdisc.Ο παραγωγός, αντιλαμβανόμενος τις μεγάλες δυνατότητες της τραγουδίστριας, αποφάσισε να την εντάξει στο δυναμικό του και αμέσως την έβαλε να ηχογραφήσει τέσσερα τραγούδια: δύο στα αγγλικά και με το ψευδώνυμο Baby Gate ("Be Bop A Lula" και "When") και δύο στα ιταλικά με το όνομα Mina ("Non Partir" και "Malatia").

Το τηλεοπτικό της ντεμπούτο έγινε ένα χρόνο αργότερα στο "Musichiere" τραγουδώντας το "Nessuno", το οποίο είχε φέρει στο Σανρέμο η Wilma De Angelis. Το 1960, συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Σανρέμο με το τραγούδι "È vero", αλλά κατέλαβε μόνο την όγδοη θέση. Προσπάθησε ξανά την επόμενη χρονιά με το "Le mille bolle blu", με βάση τις επιτυχίες που αντιπροσώπευαν κάποια από τα singles της, αλλά οι προσδοκίες της διαψεύστηκαν και αυτή τη φορά.χρόνο, με συνέπεια να υποσχεθεί στον εαυτό της ότι δεν θα συμμετάσχει ποτέ ξανά σε διαγωνισμό τραγουδιού. Το 1961 πρωταγωνίστησε στο "Studio Uno", το δημοφιλές τηλεοπτικό πρόγραμμα.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου γνώρισε και ερωτεύτηκε τον ηθοποιό Κοράντο Πάνι, με τον οποίο απέκτησε ένα παιδί. Η σχέση με τον Πάνι βρήκε, ωστόσο, αντίθετη την ιταλική κοινή γνώμη, καθώς ο ηθοποιός ήταν ήδη παντρεμένος. Στις 18 Απριλίου 1963 γεννήθηκε ο Μασιμιλιάνο και η Μίνα απαγορεύτηκε από την κρατική τηλεόραση. Ένα χρόνο αργότερα, ωστόσο, αφού πέρασε η θύελλα, επέστρεψε θριαμβευτικά στην τηλεόραση σε μια σειρά εκπομπώνσυμπεριλαμβανομένου του 'The Dream Fair'.

Μέσα σε ένα βράδυ παρουσίασε το "The Empty City" και το "The Man for Me".

Η Mina έγινε η βασίλισσα των λεγόμενων "Screamers", του τύπου των τραγουδιστών που χαρακτηρίστηκαν έτσι τη δεκαετία του 1960 λόγω του επαναστατικού και θορυβώδους ύφους τους, εντελώς διαφορετικού από το ήρεμο και γεμάτο αυτοπεποίθηση ύφος που χαρακτήριζε τους καλλιτέχνες της προηγούμενης γενιάς. Αλλά η προσωπικότητα της Mina ήταν πάντα ικανή να διαφοροποιείται και να κυμαίνεται σε διάφορα επίπεδα: αρκεί να πούμε ότι μόλις λίγα χρόνιαΝωρίτερα, είχε ηχογραφήσει το "Il cielo in una stanza", το ποιητικό intimistικό τραγούδι του Gino Paoli. Το χειμώνα του ίδιου έτους, βρέθηκε και πάλι στην Canzonissima, όπου παρουσίασε το τραγούδι "Due note".

Δυστυχώς, όμως, η πουριτανική ηθική της εποχής έπεσε και πάνω στη σπουδαία πλέον Μίνα. Καθώς δεν ήταν παντρεμένη με τον Πάνι, της απαγορεύτηκε η είσοδος στην κρατική τηλεόραση και επέστρεψε μόνο μετά από ένα χρόνο με κάποιες επιτυχημένες εκπομπές.

Το 1965, μια σοβαρή τραγωδία έπληξε την τραγουδίστρια: ο αδελφός της Αλφρέντο πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Η La Tigre δυσκολεύτηκε να συνέλθει από το σοκ, αλλά, όπως είναι φυσικό, συνέχισε τη δουλειά της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τόσο που το 1968 γιόρτασε τα πρώτα δέκα χρόνια της καριέρας της στο ίδιο κλαμπ που την είχε δει να εμφανίζεται για πρώτη φορά, το Bussola, όπου ηχογράφησε και το πρώτο της άλμπουμ από τοlive το οποίο, παρεμπιπτόντως, είναι επίσης το πρώτο live άλμπουμ που έγινε ποτέ από Ιταλό τραγουδιστή.

Τα πράγματα έδειχναν να έχουν ανακάμψει προς το καλύτερο, όταν ένα άλλο τροχαίο ατύχημα διέλυσε την ευτυχία που η Μίνα είχε προσπαθήσει με κόπο να ξαναχτίσει, ιδίως μετά το τέλος της σχέσης της με τον Πάνι. Το 1973, ο σύζυγός της Βιρτζίλιο Κρόκο, δημοσιογράφος της Messaggero, τον οποίο είχε παντρευτεί τρία χρόνια νωρίτερα και με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, την Μπενεντέτα, το 1971, πέθανε σε μετωπική σύγκρουση.

Το 1974 παρουσίασε το "Mille Luci" με τη Raffaella Carrà: αυτές ήταν οι τελευταίες του τηλεοπτικές εμφανίσεις.

Το τελευταίο τραγούδι της εκπομπής ήταν το "Δεν παίζω πια" και στην πραγματικότητα η Μίνα όχι μόνο εγκατέλειψε την τηλεόραση, αλλά σταμάτησε και τις ζωντανές συναυλίες. Εξαίρεση αποτέλεσε το 1978, όταν επέστρεψε στο Bussola για την 20ή επέτειό της και ηχογράφησε την τρίτη και τελευταία της ζωντανή εκπομπή (η δεύτερη είχε κυκλοφορήσει το 1972). Από τότε η Μίνα κράτησε επαφή με το κοινό της με ένα άλμπουμ το χρόνο, αλλά και με άρθρα στοπεριοδικά και ραδιοφωνικές εκπομπές.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα των δίσκων του είναι τα εξώφυλλα. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80, τα σχεδίαζε μια γραφική ιδιοφυΐα, ο Luciano Tallarini. Μαζί με τον Gianni Ronco και τον φωτογράφο Mauro Balletti (συγγραφέας των σπάνιων φωτογραφιών από το 1973), δημιουργούσε μοναδικές εικόνες και γραφικές λύσεις. Από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80, ο σχεδιασμός των εξωφύλλων έγινεΑντίθετα, ανατέθηκε εξ ολοκλήρου στον Mauro Ballettiο οποίος διαμορφώνει την εικόνα της Mina με τους πιο υποβλητικούς και εκπληκτικούς τρόπους: από το Leonardesque μούσι της "Salome", στην ταινία M the murder quote του "Sorelle Lumiere", από το βλέμμα των Τουαρέγκ του "Sì buana", στο στυλ Botero του "Caterpillar", στη Μόνα Λίζα στο "Olio".

Οι θαυμαστές του μπόρεσαν να παρακολουθήσουν την τελευταία του συναυλία, το 2001, όχι ζωντανά, αλλά μέσω του Διαδικτύου.

Στις 10 Ιανουαρίου 2006, στο Λουγκάνο, μετά από 25 χρόνια συμβίωσης, παντρεύτηκε τον σύντροφό της, τον καρδιολόγο Eugenio Quaini. Σύμφωνα με τον ελβετικό νόμο, η νύφη παίρνει το επώνυμο του συζύγου της, οπότε το όνομά της θα είναι Anna Maria Quaini.