Βιογραφία - Ειρήνη, οι σημειώσεις

Ο Sergio Cammariere, γεννημένος στο Crotone στις 15 Νοεμβρίου 1960, είναι ένας πιανίστας αναγνωρισμένος για το ταλέντο του και ένας ελκυστικός ερμηνευτής. Αντλεί την έμπνευσή του τόσο από τη μεγάλη σχολή της ιταλικής τραγουδοποιίας όσο και από τους νοτιοαμερικανικούς ήχους, την κλασική μουσική και τους μεγάλους δασκάλους της τζαζ.

Το 1997, συμμετείχε στο Premio Tenco, τραβώντας την προσοχή κριτικών και κοινού, και η κριτική επιτροπή της εκδήλωσης του απένειμε ομόφωνα το βραβείο IMAIE ως τον καλύτερο μουσικό και ερμηνευτή του φεστιβάλ.

( φωτογραφία του Alessandro Vasari )

Τον Ιανουάριο του 2002 κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ "Dalla pace del mare lontano".

Σε παραγωγή του Biagio Pagano για τη Via Veneto Jazz, σε συνεργασία με τον Roberto Kunstler συγγραφέα των στίχων και τη συμμετοχή του Pasquale Panella για τον φόρο τιμής στον C. Trenet στο τραγούδι "Il mare", ηχογραφήθηκε ζωντανά με μουσικούς της ιταλικής τζαζ σκηνής αναγνωρισμένους για το ταλέντο τους. Fabrizio Bosso στην τρομπέτα και το φουγελόρνο Luca Bulgarelli (κοντραμπάσο), Amedeo Ariano (τύμπανα), Olen Cesari(βιολί).

Όλο το 2002 είναι αφιερωμένο στις ζωντανές εμφανίσεις και οι συναυλίες του εμπλουτίζονται κάθε φορά από νέο κοινό. Λαμβάνει πολυάριθμα βραβεία: μεταξύ αυτών το βραβείο "L'isola che non c'era" ως καλύτερο ντεμπούτο άλμπουμ, το βραβείο Carosone, το βραβείο De André ως καλύτερος καλλιτέχνης της χρονιάς και το Targa Tenco 2002 ? Best Opera Prima για το "Dalla pace del mare lontano". Κερδίζει το δημοψήφισμα του "Musica eDischi" ως ο καλύτερος ανερχόμενος καλλιτέχνης της χρονιάς και ξεκινάει περιοδεία κάνοντας ντεμπούτο στο διάσημο Teatro Studio του Μιλάνου.

Το 2003, συμμετείχε στο Festival Di Sanremo με το 'Tutto quello che un uomo' που έγραψε σε συνεργασία με τον Roberto Kunstler. Ήρθε τρίτος, κερδίζοντας τόσο το 'Βραβείο Κριτικών' όσο και το βραβείο 'Καλύτερης Μουσικής Σύνθεσης'. Από το Sanremo και μετά, τα βραβεία ήταν πολλά και ο Sergio Cammariere εξελέγη ομόφωνα 'Προσωπικότητα της Χρονιάς'. Το άλμπουμ 'Dalla pace del mare lontano' κατέλαβεσταθερά στην κορυφή των charts πωλήσεων, κερδίζοντας την πρώτη θέση και έναν διπλά πλατινένιο δίσκο, η περιοδεία κέρδισε το βραβείο "Best Live of the Year" που απονεμήθηκε από την Assomusica και κυκλοφόρησε το πρώτο του DVD: "Sergio Cammariere in Concert - from the Strehler Theatre in Milan".

Το καλοκαίρι του 2004 του έφερε δύο σπουδαίες συναντήσεις και δύο νέες συνεργασίες: με τον Samuele Bersani στο "Se ti convincerai" - στο άλμπουμ "Caramella smog" και με μια κυρία του ιταλικού τραγουδιού, την Ornella Vanoni, για το "L'azzurro immenso" που γράφτηκε με τον Sergio Bardotti - ένα τραγούδι που περιλαμβάνεται στο άλμπουμ Vanoni-Poli "Ti ricordi? No non mi ricordo".

Τον Νοέμβριο του 2004 κυκλοφόρησε το "Sul sentiero", πάλι σε παραγωγή του Biagio Pagano για τη Via Veneto Jazz: δώδεκα τραγούδια σε στίχους των Roberto Kunstler, Pasquale Panella, Samuele Bersani για το "Ferragosto" και δύο ορχηστρικά κομμάτια.

Το "Sul sentiero" είναι η συνέχεια του μουσικού διαλόγου που άνοιξε με το "Dalla pace del mare lontano" εμπλουτισμένο με νέα στοιχεία στα οποία η ορχηστρική τζαζ, η τραγουδοποιία, οι ρυθμοί της Νότιας Αμερικής και το πνεύμα των μπλουζ συγχωνεύονται σε μια λεπτή ισορροπία. Το κύριο στοιχείο παραμένει το πιάνο του Sergio, πλαισιωμένο από την τρομπέτα του Fabrizio Bosso, το ρυθμικό παίξιμο του Amedeo Ariano και τον LucaBulgarelli, τον Simone Haggiag στα κρουστά και τον Olen Cesari στο βιολί, τους συνοδοιπόρους του ήδη από το προηγούμενο άλμπουμ, και από σπουδαίους μουσικούς της τζαζ, όπως οι Gabriele Mirabassi, Daniele Scannapieco, Javier Girotto και για πρώτη φορά την Ορχήστρα Εγχόρδων υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Paolo Silvestri.

Το καλοκαίρι του 2006, ο Sergio Cammariere είναι καλεσμένος με το πιάνο του στο άλμπουμ του Peppe Voltarelli "Distratto ma però" στο τραγούδι "L'anima è vulata" και στο πρώτο άλμπουμ του Fabrizio Bosso "You've Changed" - ένα ανερχόμενο αστέρι της ιταλικής και διεθνούς τζαζ - με μια νέα εκδοχή του "Per ricordarmi di te" που περιλαμβάνεται ήδη στο "Dalla pace del mare lontano" και ένα συναισθηματικό αφιέρωμα στον Bruno Martino με το "Dalla pace del mare lontano"."Καλοκαίρι".

Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς κυκλοφόρησε το "Il pane, il vino e la visione": έντεκα τραγούδια - σε στίχους του Ρομπέρτο Κούνστλερ και με τη συμμετοχή του Πασκουάλε Πανέλα - και δύο κομμάτια για σόλο πιάνο. Ένα μακρύ και στοχαστικό μουσικό ταξίδι, όπου τα όργανα γίνονται φωνές, απόηχοι μακρινών τόπων σε συνεχή αλλαγή. Ο Σέρτζιο φέρνει μαζί του σπουδαίους μουσικούς, όπως ο Άρθουρ Μάγια στο ηλεκτρικό μπάσο και ο ΤζορτζίνιοGomez στα τύμπανα, έμπιστοι μουσικοί καλλιτεχνών όπως οι Gilberto Gil, Djavan και Ivan Lins, Amedeo Ariano, Luca Bulgarelli, Olen Cesari και Bebo Ferra στις κιθάρες. Stefano di Battista και Roberto Gatto και Fabrizio Bosso στην τρομπέτα, διεθνώς αναγνωρισμένοι δάσκαλοι της ιταλικής τζαζ. Την ορχήστρα εγχόρδων διευθύνει πάντα ο Maestro Silvestri.

Αυτό το τρίτο άλμπουμ είναι το μουσικό ημερολόγιο μιας ειρήνης που ξαναβρίσκεται στην απλότητα ενός κοινού συναισθήματος, της αγάπης, της μόνης γλώσσας που είναι ικανή να ξεπεράσει όλους τους διαχωρισμούς, που δεν χρειάζεται να μεταφραστεί για να γίνει κατανοητή και που παραμένει πάντα αναγνωρίσιμη. Υπάρχει ένας βαθύς δεσμός μεταξύ της αγάπης που κατανοείται με αυτόν τον τρόπο και της Μουσικής: ακριβώς όπως το συναίσθημα ξεπηδά αφελώς από ένα βλέμμα ή μια χειρονομία - έναν ήχο καιμια αρμονία δεν υποδηλώνουν ένα νόημα από μόνα τους - αλλά αναζητούν στην εμπειρία και την ευαισθησία του ακροατή το δικό τους νόημα.

Το 2007 έφερε τον Σέρτζιο σε συναυλίες στην Ευρώπη, όπου έλαβε μεγάλη αναγνώριση από το κοινό και τον "χρυσό δίσκο" για το "Il pane, il vino e la visione", αλλά και στη συνάντηση με τον σκηνοθέτη Mimmo Calopresti, ο οποίος τον επανέφερε σε μια από τις μεγάλες του αγάπες όλων των εποχών: τον κινηματογράφο, και στην προετοιμασία του soundtrack για την ταινία "L'Abbuffata". Τον Νοέμβριο του 2007, το Μεσογειακό Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Μονπελιέ, το οποίοκαλωσορίζει ταινίες και ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο, βραβευμένο για την καλύτερη μουσική Sergio Cammariere για το soundtrack της ταινίας "L'Abbuffata".

Η δεύτερη συμμετοχή του στο Φεστιβάλ του Sanremo ήταν το 2008, όπου με το "L'amore non si spiega", αφιέρωσε ένα όμορφο αφιέρωμα στη bossa nova, κάνοντας επίσης ντουέτο με την Gal Costa, μια από τις πιο όμορφες και σημαντικές φωνές του βραζιλιάνικου τραγουδιού. Ακολούθησε η κυκλοφορία του τέταρτου άλμπουμ του "Cantautore piccolino", ένα ανθολογικό άλμπουμ αφιερωμένο στους Sergio Bardotti και Bruno Lauzi, το οποίο κατέκτησε αμέσως την κορυφή των charts.Εκτός από το τραγούδι που παρουσιάστηκε στο Sanremo, είναι εμπλουτισμένο με ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στη μεγάλη τζαζ με το 'My song' του Keith Jarrett στο οποίο ο Sergio αποκαλύπτει όλες τις ικανότητές του ως ένας μεγάλος και εκλεπτυσμένος πιανίστας, μια συγκινητική ερμηνεία του 'Estate' του Bruno Martino με τον Fabrizio Bosso στην τρομπέτα, και μερικά ακυκλοφόρητα κομμάτια, όπως το 'Nord'.σύνθεση για σόλο πιάνο, μεγάλης ποίησης.

Τα βραβεία συνεχίστηκαν, όπως το βραβείο Lunezia Elite και το βραβείο "Best Soundtrack" στο "Genova Film Festival 2009" για τη μουσική της ταινίας μικρού μήκους "Fuori Uso" του Francesco Prisco.

Τον Οκτώβριο του 2009 κυκλοφόρησε το "Carovane", το νέο άλμπουμ με 13 ακυκλοφόρητα κομμάτια, μεταξύ των οποίων δύο ορχηστρικά κομμάτια, το "Varanasi" και το "La forcella del rabdomante", ενώ συνεχίζεται η συνεργασία με τον R. Kunstler στους στίχους. Ο Sergio ξεκινά ένα νέο μαγευτικό ταξίδι, "μολύνοντας" την τζαζ, το μεγάλο του πάθος, με νέους και πρωτόγνωρους ρυθμούς και ήχους που εκτείνονται προς μακρινά σύμπαντα και κόσμους βουτηγμένους στα όνειρα,Τα παραδοσιακά όργανα πλαισιώνονται από sitar, moxeno, vina, tampura, tabla, δημιουργώντας πιο εξωτικούς ήχους, που γίνονται ακόμα πιο περιρρέοντες από την ορχήστρα εγχόρδων υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Marcello Sirignano.

Εκτός από τον "ιστορικό" πυρήνα των Fabrizio Bosso, Olen Cesari, Luca Bulgarelli και Amedeo Ariano, με την πάροδο των χρόνων έχουν συνεργαστεί μαζί του πολλοί διεθνείς μουσικοί υψηλού προφίλ τόσο σε ζωντανές συναυλίες όσο και στην παραγωγή άλμπουμ: Arthur Maya, Jorginho Gomez, Michele Ascolese, Javier Girotto, Bruno Marcozzi, Simone Haggiag, Sanjay Kansa Banik, Gianni Ricchizzi, StefanoDi Battista, Bebo Ferra, Roberto Gatto, Jimmy Villotti.

Το 2009, ήταν η φωνή του που άνοιξε την ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney "Η πριγκίπισσα και ο βάτραχος" με το τραγούδι "Life in New Orleans" και την ίδια χρονιά ξεκίνησε επίσης τη συνεργασία του ως μουσικός σύμβουλος για τη σύγχρονη όπερα "I Promessi Sposi" του Michele Guardì σε μουσική του Pippo Flora.

Τον Ιούνιο του 2010, υπέγραψε, μαζί με τον τρομπετίστα Fabrizio Bosso, το soundtrack για τρεις κωμωδίες του μεγάλου Charlie Chaplin, CHARLOT A TEATRO, CHARLOT ALLA SPIAGGIA, CHARLOT VAGABONDO. Το πιάνο του μπορεί να γίνει μαγικό, ονειρικό και ειρωνικό, όπως ακριβώς και το μεταβαλλόμενο πρόσωπο του Chaplin, και λειτουργεί ως έντονος αντίλογος στην πειστική και ζωντανή τρομπέτα του Bosso.

" Η φωνή θα κατέστρεφε την κωμική αφαίρεση που θέλω να δημιουργήσω "Έτσι έγραψε ο αξέχαστος Τσάρλι Τσάπλιν. Αλλά στη σιωπή, στην περίπτωση αυτή, η μουσική βρίσκει μια προνομιακή θέση, δεν σπάει την αφαίρεση, την υπογραμμίζει, την υποβαθμίζει.

Τρεις συνθέσεις για πιάνο και τρομπέτα, με σαγηνευτικές μουσικές ατμόσφαιρες από τις αρχές του περασμένου αιώνα, από το ragtime στο swing, σε μια ζωντανή σύνθεση vaudeville- εκλεπτυσμένες και πρωτόγνωρες προτάσεις που παραπέμπουν στον Eric Satie και τον Scott Joplin- ένα εξαιρετικό blues. Το ταλέντο και το εκφραστικό ταλέντο του Sergio Cammariere, μαζί με τον Fabrizio Bosso, μας ταξιδεύουν στον κόσμο ενός κινηματογραφικούσιωπηλή, όπου η εικόνα μιλάει ασπρόμαυρα και η μουσική μιλάει, προκαλεί, προτείνει, επινοεί νέες προτάσεις, περιβάλλει την ονειρική αφαίρεση, άλλοτε τρυφερή και αόριστα σουρεαλιστική, τόσο αγαπητή στον Τσάρλι Τσάπλιν.

Επίσης, το 2010, ο Cammariere συνέθεσε τη μουσική για το "Ritratto di mio padre" (Πορτρέτο του πατέρα μου), σε σκηνοθεσία της Maria Sole Tognazzi, ένα έντονο και συγκινητικό ντοκιμαντέρ που άνοιξε το "Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου" της Ρώμης, ένα έργο που επικεντρώνεται όχι μόνο στην επαγγελματική φιγούρα του τεράστιου ηθοποιού, αλλά και σε κάποια αθέατα μέχρι σήμερα πλάνα που τον απεικονίζουν στο οικογενειακό του περιβάλλον, "φωτογραφίζουν" τη ζωή του εκτός πλατό και δίνουν έναολοκληρωμένη και αξέχαστη εικόνα του καλλιτέχνη.

Το 2011, ασχολήθηκε σε διάφορα μέτωπα και ολοκλήρωσε μια ενδιαφέρουσα και υψηλού κύρους δουλειά για το θέατρο, με το "Teresa la ladra" - σε σκηνοθεσία Francesco Tavassi, με πρωταγωνίστρια τη Mariangela D' Abbraccio. Το κείμενο βασίζεται στο μυθιστόρημα MEMORIE DI UNA LADRA της μεγάλης συγγραφέως Dacia Maraini. Η παράσταση έκανε το ντεμπούτο της στο Auditorium της Ρώμης την άνοιξη του 2011, με πρωτότυπα τραγούδια του SergioCammariere και Dacia Maraini.

Ο Sergio Cammariere είναι ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης και συνθέτης, πάντα εκπληκτικός, γεμάτος ανθρωπιά, ικανός ακόμα να συγκινεί. Μια κομψή φιγούρα, σχεδόν από μια άλλη εποχή, δημιουργική, σε συνεχή έρευνα, προορισμένη να αφήσει το σημάδι της στις διαδρομές της μεγάλης δημιουργικής μουσικής.