بیوگرافی • فرهنگ حرفه ای بودن تلویزیون

جوزپه رایموندو ویتوریو باودو، مجری مشهور تلویزیون سیسیلی، در 7 ژوئن 1936 در Militello در وال دی کاتانیا به دنیا آمد. افسانه ها می گویند که یک روز قبل از فارغ التحصیلی در جلسه، پیپو بائودو برای ارائه مسابقه زیبایی «خانم سیسیل» به اریس می رود و سپس دوباره در سپیده دم، سوار بر یک کامیون وانت، در میان میوه و سبزیجات دراز کشیده و درست در زمان فارغ التحصیلی در رشته حقوق (1959) به کاتانیا می رسد.

در سال 1960 وارد رم شد: "Guida degli emigranti" و "Primo piano" را ارائه کرد. موفقیت در سال 1966 با "Settevoci" به دست آمد. گیربکس سکوی پرتاب آن می شود.

در سال 1968 پیپو بائودو مأمور برگزاری جشنواره سان رمو شد: وظیفه او غلبه بر درام خودکشی لوئیجی تنکو بود که سال قبل در ریویرای لیگوریا در شرایطی مرموز اتفاق افتاد. اثبات او مثال زدنی خواهد بود.

در سال 1972 او در تئاتر با ساندرا مونداینی ظاهر شد، با تقلیل مائوریتزیو کوستانزو از "L'ora della fantasia" (اثری از آنا بوناچی در سال 1944، که بیلی وایلدر در سال 1964 با آن به پرده سینما آورد. "مرا ببوس، احمق!").

هنوز در سال 1972 پیپو بائودو اولین نسخه "Canzonissima" را رهبری می کند: لورتا گوگی شریک زندگی او است.مارچلو مارکسی و دینو ورد نویسندگان آن هستند. سپس سایر برنامه های تاریخی را دنبال کنید: "تیر طلایی" (1970)، "بدون تور" (1974)، "Spaccaquindici" (1975)، "یک سکته شانس" (1975)، "Secondo voi" (1977)، " Funfair" (1979).

موفقیت شخصی پیپو باودو متناسب با برنامه هایی که به او سپرده می شود رشد می کند. از سال 1979 (او جایگزین کورادو مانتونی شد) تا 1985 او "دومنیکا این" را ارائه کرد، کانتینر روز یکشنبه. از سال 1984 تا 1986 او مجری برنامه شنبه شب "فانتاستیکو" بود. از سال 1984 تا 1986 او برنامه عصر افتخار را رهبری کرد.

Pippo Baudo همچنین به دلیل استعداد خاص خود در کشف استعدادهای جدید شناخته شده است. در نسخه 1985 "Fantastico" او رقصنده Lorella Cuccarini را راه اندازی کرد. ورود شخصیت هایی مانند هیدر پاریسی و بپه گریلو به دنیای سرگرمی را مدیون او هستیم.

در سال 1987، پس از یک دوره بسیار مثبت، Pippo Baudo شبکه های Rai را ترک کرد و به عنوان مدیر هنری به Fininvest نقل مکان کرد. اما اقامت او کوتاه مدت است: یک سال تأمل و سپس او به رای بازگشت.

بازگشت به شبکه RaiDue با "Serata d'onore"، سپس در RaiTre با "Uno su cento". در سال 1990 او دوباره ابتدا با "Gran Premio" و سپس "Fantastico" در RaiUno بود.

یک دهه موفقیت دیگر در انتظار اوست: در سال 1991 "Varietà" و "Domenica in"، در سال 1992 "Partita double"، در سال 1993 "C'era due volte"، در سال 1994 "Numero Uno"، "همه در خانه» و «ماهپارک، در سال 1995 «Papaveri e papere» و سال بعد «Mille lire per mese». قبلاً نسخه های 1968، 1984، 1985، 1987 و 1992-1996 را ارائه کرده بود. در سال 1994 او نقش مدیر هنری جشنواره آواز ایتالیا را بر عهده گرفت، همان سمتی که تا می 1996 برای شبکه های Rai داشت.

در سال 1998 او برای دومین بار به Mediaset بازگشت و در آنجا "آهنگ قرن" را ساخت، برنامه ای در مورد تاریخ موسیقی ایتالیا و همچنین برخی شب های ویژه در مورد مد و موسیقی کلاسیک.

او به نظر می رسد که تصویر رو به افول است، اما با تواضع فراوان و با احساس مسئولیت و حرفه ای گری بی حدی که همیشه از خود نشان داده است، همه چیز را از نو شروع می کند. زمانی که به نظر می رسد همه او را فراموش کرده اند، پیپو بائودو دوباره از RaiTre شروع می کند. کانال تجربی، با برنامه ای با عنوان "روز از نو" به کارگردانی آلویس بورگی به کارگردانی مائوریتزیو فوسکو و منتقدان - که راستش را بگوییم هرگز کمک زیادی به او نکرده اند - شروع به کشف دوباره استعداد او کردند.

در سال 2000 میزبان برنامه "در قلب پدر" به افتخار آل بانو کاریسی بود. سپس موفقیت بزرگ "نووچنتو - روز به روز" را دنبال می کند، برنامه ای که در آن حقایق و رویدادهای قرن بیستم در استودیو با شاهدان و قهرمانان استثنایی بازبینی می شود.

از ژانویه 2001 او خالق و مجری استنمایش RaiUno "Passo Doppio". او سپس برنامه ای را با عنوان "صدایی برای پدر پیو" در پادر پیو اجرا می کند.

رهبر به خود اجازه می دهد یک پرانتز سیاسی مختصر بنویسد. در انتخابات 2001، همراه با همسرش کاتیا ریچیارلی، از "دموکراسی اروپایی"، جنبشی پس از دی سی به رهبری سرجیو دآنتونی و جولیو آندرئوتی حمایت کرد. نتایج نسبتاً ناامید کننده خواهد بود: بائودو می تواند به علایق خود بازگردد: تلویزیون و آهنگ.

Pippo Baudo به عنوان رهبری و هدایت هنری "Festival di Sanremo" در سال 2002 انتخاب می شود. او به راهنمای "Novecento"، این بار در RaiUno باز می گردد. دوباره در رایونو، در دسامبر 2002، او ماجراجویی جدیدی را با نوار "Il Castello" آغاز کرد که نشانگر بازگشت به فرمول سنتی بازی های تلویزیونی بود و به صورت رله با کارلو کونتی و مارا ونیر انجام شد.

در سال 2003، در Raitre، او مجری برنامه "Cinquanta؟ تاریخچه تلویزیون توسط کسانی که آن را ساخته اند و کسانی که آن را دیده اند" بود. پس از موفقیت خوب سال قبل، او بار دیگر - برای یازدهمین بار - صاحبخانه در سانرمو شد.

تابستان 2004 پیپو بائودو را قهرمان حوادث دردناکی برای او می بیند: پس از 18 سال ازدواج او از همسرش کاتیا ریچیارلی جدا می شود. گویا این کافی نبود، پس از سوء تفاهمات جدی با فلاویو کاتانئو، مدیر کل رای، خبر اخراج پیپو بائودو مانند یک پیچ از آب در آمد.

او در اوایل اکتبر 2005 با دومینیکا این به Rai Uno بازگشت: آخرین شرکت او در برنامه تاریخی به سال 1991 برمی گردد.

با اجرای فستیوال Sanremo 2007 (همراه با میشل هونزیکر و پیرو چیامبرتی) از رکورد 11 شرکت کننده فراتر رفت که در اختیار مایک بونگیوورنو بود. او با نسخه Sanremo 2008 به 13 سالگی می رسد.

Pippo Baudo دو فرزند دارد: Fabrizia که از ازدواج اولش به دنیا آمد و الساندرو، پسری که در بدو تولد قادر به تشخیص او نبود، زیرا مادرش قبلاً ازدواج کرده بود. بائودو باید منتظر مرگ شوهرش بود تا آزمایش DNA انجام دهد. به لطف الساندرو، مجری سیسیلی ابتدا پدربزرگ شد و سپس پدربزرگ شد.