بیوگرافی • مدرسه ای از شیفتگی

نگاه تیره و تار، چهره ای قوی و گریزان، جذاب که کمتر کسی می داند قبل و بعد از او چگونه باشد، آلن دلون بازیگر فرانسوی در Sceaux، در نزدیکی پاریس، در تاریخ متولد شد. 8 نوامبر 1935.

حتی در کودکی، در دوران کودکی که چندان آسان نبود، در مدرسه شخصیت سرکش خود را نشان داد که به ناچار رفتار و نتایج او را تحت تأثیر قرار داد.

آلن دلون در سن 17 سالگی به عنوان چترباز در نیروی اعزامی فرانسه در هندوچین نام نویسی کرد.

او اولین فیلم خود را در سن 23 سالگی انجام داد: پس از تست بازیگری در رم، او برای فیلم "Godot" (1958) انتخاب شد.

در سال 1960 لوکینو ویسکونتی کارگردان بزرگ ایتالیایی او را در فیلم "روکو و برادرانش" (به همراه کلودیا کاردیناله) می خواهد که صحنه یکی از مهمترین صحنه ها برای کارنامه بازیگر فرانسوی است.

در سالهای بعد دلون با دیگر کارگردانان مهم سینمای ایتالیا کار کرد، کافی است به میکل آنجلو آنتونیونی اشاره کنیم ("L'eclisse"، 1962، با مونیکا ویتی). در سال 1963 آلن دلون در "پلنگ"، دوباره توسط لوچینو ویسکونتی، بازی می کند، جایی که او نقش شاهزاده اغواگر تانکردی را بازی می کند که در اجرای خود، به ویژه برای تماشاگران زن، فراموش نشدنی است. برت لنکستر نیز در این فیلم حضور دارد.

پس از یک داستان عاشقانه طولانی با رومی اشنایدر، در سال 1964 آلن دلون با ناتالی بارتلمی، مدل و مادر ازدواج کرد.از اولین پسرش، آنتونی.

در سال 1966 در "نه افتخار نه جلال" (با آنتونی کوئین) و در سال 1967 در فیلم "فرانک کاستلو چهره یک فرشته" (1967، ساخته ژان پیر ملویل) بازی کرد. اجراهایش موفق تر بود

در دهه 70، نماد جنسی فرانسوی در برخی از فیلم‌ها نقش‌های مختلفی را روی پرده بزرگ بازی کرد: «استخر شنا» (1968)، «بورسالینو» (1970، ساخته ژاک درای) که در آن نقش‌هایی را ایفا کرد که همه داشتند. ژان پل بلموندو که مدت هاست بزرگترین رقیب او محسوب می شود. فیلم‌های دیگری که نباید فراموش شوند عبارتند از: «زندانی فراری» (1971)، «اولین شب آرام» (1972)، «کارریست» (1974، با ژان مورو)، «آقای کلاین» (1976).

در سال 1985 آلن دلون کار خود را قطع می کند و می گوید که تنها در صورتی حاضر است که در فیلمی در کنار مارلون براندو شرکت کند، آن را از سر بگیرد.

پس از طلاق با مدل Nathalie Barthelemy، او داستانی طولانی را با بازیگر Mireille Darc آغاز می کند. بعد از او نوبت به آن پاریلود جوان می رسد، «نیکیتا» اثر لوک بسون (1990).

در دهه 90، آلن دلون دوباره پدر دو فرزند شد، با مدل هلندی روزالی ون بریمن.

آلن دلون خرس طلایی برای یک عمر دستاورد در جشنواره فیلم برلین و لژیون افتخار (2005) را برای کمک به هنر سینمای جهان دریافت کرد.

در سال 2008 او ژولیوس سزار در فصل جدید فیلم حماسهآستریکس.