بیوگرافی

• اولین فیلم و اولین موفقیت ها
• کریستوفر پلامر در دهه 70
• دهه 80
• دهه 90
• دهه 2000
• کریستوفر پلامر در دهه 2010
• 3 همسر

آرتور کریستوفر اورم پلامر در 13 دسامبر 1929 در تورنتو، کانادا به دنیا آمد. ، تنها فرزند ایزابلا و جان، نوه جان ابوت، نخست وزیر کانادا. پس از طلاق والدینش، او همچنان با مادرش زندگی می کند: هر دو به کبک، در سنویل نقل مکان می کنند، جایی که کریستوفر شروع به مطالعه پیانو می کند. اما به زودی موسیقی را کنار گذاشت و در اوایل دهه 1940 خود را وقف بازیگری کرد.

کریستوفر پلامر

سالها او بخشی از تئاتر رپرتوری کانادا بود. در سال 1954 او در نیویورک بود، در تئاتر، با نمایش های "تاریکی به اندازه کافی روشن است" و "همسر ثابت"، که در آن او در کنار کاترین کورنل بازی کرد: شوهر دوم، با قدردانی از توانایی های او، کریستوفر را به ارمغان آورد. پلامر در پاریس، جایی که در «مدآ» نقش جیسون را بازی می کند.

اولین فیلم و اولین موفقیت ها

در سال 1958 پلامر در سینما در "شیفتگی صحنه" با سوزان استراسبرگ و هنری فوندا به کارگردانی سیدنی لومت حضور دارد. پس از حضور در «بهشت باربارا» ساخته نیکلاس ری، در سال 1960 با «تبدیل کاپیتان براسبوند» در تلویزیون حضور یافت که در آن در کنار جوانی به نام رابرت کار می‌کند.ردفورد

در سال 1964 در "سقوط امپراتوری روم" او نقش کومودوس را در کنار سوفیا لورن و استفان بوید بازی می کند و در "هملت" به پرده کوچک بازمی گردد، که در آن چهره خود را به او می بخشد. قهرمان در کنار مایکل کین. نقشی که او را در سطح بین المللی تقدیس می کند، نقش کاپیتان فون تراپ، یکی از قهرمانان «آوای موسیقی»، موزیکال دهه 1960 است.

به دنبال این موفقیت چشمگیر کریستوفر پلامر دوباره با ناتالی وود و رابرت ردفورد در "دنیای عجیب دیزی کلوور" بازی کرد و سپس در کنار یول برینر در "اوامات فویرر" و در خدمت اعلیحضرت» و پیتر اوتول و فیلیپ نوآرت در «شب ژنرال ها». بین سال‌های 1968 و 1970 او همچنین با اورسن ولز در «ادیپ رکس» و با راد استایگر در «واترلو» پس از حضور در گروه بازیگران «روزهای طولانی عقاب‌ها» کار کرد.

کریستوفر پلامر در دهه 70

در سال 1974 در "پس از سقوط" در کنار فی داناوی بازی کرد و سال بعد او یکی از مترجمان "پلنگ صورتی دوباره ضربه می زند"، با بازی پیتر سلرز: دوباره در سال 1975 او به ستاره های جهانی مانند مایکل کین و شان کانری در "مردی که پادشاه می شود" پیوست.

سال بعد او در کنار کرک داگلاس در "رئیس دلار" نقش اصلی را ایفا کرد، اما به لطف تلویزیون است که استعداد او پاداش می گیرد: برایتله فیلم "Arthur Hailey's the Moneychangers" در واقع جایزه امی را به عنوان بهترین بازیگر نقش اول مرد دریافت می کند.

در سال 1977 او توسط فرانکو زفیرلی در "عیسی ناصری" کارگردانی شد که همچنین لارنس اولیویه و ارنست بورگنین را در بازیگران آن دید، در حالی که چند سال بعد با دونالد ساترلند در "قتل به سفارش" همبازی شد. . از جمله شرکای او در این دوره، آنتونی هاپکینز و هریسون فورد نیز به ترتیب در «دویدن در مراتع» و «یک جاده، یک عشق» هستند.

دهه 80

در سال 1980 کریستوفر پلامر، پل نیومن، کارگردان فیلم "پیش از سایه" را پشت دوربین می یابد و سال بعد در "یک شاهد ناخوشایند" ظاهر می شود که در آن او صحنه را با سیگورنی ویور به اشتراک می گذارد. در سال 1983 در کنار گریگوری پک در «سیاه و سرخ» بازی کرد، اما بیش از همه به خاطر تفسیر اسقف اعظم «پرندگان خار»، مینی سریالی که سر و صدای زیادی به پا کرد، مورد توجه قرار گرفت. بین سال‌های 1984 و 1986 او در «منظره رویایی - فوگا دالانکوبو» با ماکس فون سیدو، در «اثبات بی‌گناهی» با فی داناوی و در «متولد شده برای برنده شدن» با نیکلاس کیج بازی کرد. علاوه بر این، در نیمه دوم دهه 1980، این هنرپیشه کانادایی با «لا حمله» و «نوسفراتو آ ونزیا» که به ترتیب تام هنکس و کلاوس کینسکی در آن حضور داشتند، روی پرده بزرگ بود.

دهه 90

در فیلم کمدی "رابینسونها" ظاهر شد، در سینما در آغاز دهه 90 او کار می کرد.با ونسا ردگریو هم در «و کاترین سلطنت کرد» و هم در «راز». در سال 1992 او توسط اسپایک لی برای "مالکوم ایکس" به همراه دنزل واشنگتن کارگردانی شد، در حالی که چند سال بعد در "گرگ - جانور بیرون است" به میشل فایفر و جک نیکلسون پیوست.

در سال 1995 تری گیلیام با او تماس گرفت تا در «دوازده میمون» در کنار برد پیت و بروس ویلیس بازی کند. در سال 1999 با فیلیپ بیکر هال، راسل کرو و آل پاچینو یکی از بازیگران «خودی - پشت حقیقت» است. دو سال بعد او با جولی اندروز در "روی حوض طلایی"، در تلویزیون و همچنین در "تراژدی آمریکایی" بازی کرد، که به لطف آنها نامزدی بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در گلدن گلوب را دریافت کرد.

سال 2000

او همچنین در "Oscure presenze a Cold Creek" به همراه شارون استون و در سال 2004 در فیلم جنجالی "الکساندر" به کارگردانی اولیور استون که به اسکندر مقدونی. کریستوفر پلامر به همراه هاروی کایتل، جان وویت و نیکلاس کیج در گروه بازیگران «معمای معبدها» حضور دارند. سپس، پس از بازی با ویلیام هرت در «سیریانا» و برای آلخاندرو آگرستی در «خانه روی دریاچه زمان»، دوباره با اسپایک لی در «درون انسان» کار می‌کند و مکس فون سیدو را در «حساب احساسی» می‌یابد. که سوزان ساراندون نیز در آن حضور دارد.

در سال 2009 او توسط تری گیلیام در "Parnassus - مردی که می خواست شیطان را فریب دهد" کارگردانی کرد و در "آخرین ایستگاه" چهره خود را قرض داد وصدای لئو تولستوی، نقشی که به لطف آن او برای اولین بار در زندگی خود نامزد اسکار شد. در این دوره او به دوبله نیز روی آورد و صدای خود را به کارل، شخصیت اصلی «آپ»، یک انیمیشن متحرک توسط پیکسار، قرض داد.

کریستوفر پلامر در دهه 2010

بین سالهای 2011 و 2012 کریستوفر پلامر با رونی مارا، رابین رایت، استلان اسکارسگارد و دنیل کریگ در "هزاره - مردانی که از زنان متنفرند" بازی کرد، بازسازی فیلم فیلم سوئدی به همین نام و به لطف فیلم "مبتدیان" او برنده اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد: او مسن ترین بازیگری است که در تاریخ این رویداد موفق به دریافت این جایزه شده است.

او در 5 فوریه 2021 در وستون، ایالات متحده آمریکا، در سن 91 سالگی درگذشت. علت مرگ سقوط تصادفی در خانه اش در کانکتیکات بود که باعث شد او به سرش برخورد کند.

3 همسر

کریستوفر پلامر سه بار ازدواج کرد:

• از سال 1956 تا 1960 با بازیگر تامی گریمز : از اتحادیه آنها آماندا پلامر بازیگر به دنیا آمد.
• از 1962 تا 1967 با روزنامه نگار بریتانیایی پاتریشیا لوئیس .
• از سال 1970 با بازیگر الین تیلور .