بیوگرافی

• دهه 60
• سرجیو اندریگو و شرکت او در جشنواره سان رمو
• دهه 70 و بعد

سرجیو اندریگو در 15 ژوئن 1933 در پولا، پسر کلودیا و رومئو، مجسمه‌ساز و نقاش به دنیا آمد. او که در ایستریا بزرگ شد، پس از جنگ جهانی دوم مجبور شد زادگاهش را ترک کند و به همراه مادرش به عنوان پناهنده به بریندیزی نقل مکان کرد (از طرف دیگر، پدرش زمانی که سرجیو تنها شش سال داشت فوت کرده بود).

او به ونیز نقل مکان کرد، در ژیمناستیک ثبت نام کرد، اما به زودی تحصیلات خود را قطع کرد تا از نظر اقتصادی به مادرش کمک کند: از جمله به عنوان پسر آسانسور در هتل استخدام شد اکسلسیور علاوه بر این که در جشنواره فیلم ونیز دستی کار بود، در این بین خود را وقف مطالعه گیتار کرد و توانست به عنوان نوازنده کنترباس و به عنوان خواننده در ارکسترهای مختلف از جمله روگرو نامزدی پیدا کند. اوپی.

متعاقباً او به گروه ریکاردو راوچی پیوست و اندکی پس از آن فرصتی برای ملاقات با ریکاردو دل تورکو پیدا کرد. در سال 1959 اولین ضبط او با پخش طولانی 45 دور در دقیقه انجام شد که در آن " Ghiaccio boiling " و "Non Occupy Me the phone" وجود دارد. در همان سال سرجیو اندریگو ، دوباره با گروه راوچی، در اولین "Burlamacco d'oro" شرکت می کند، جایی که او قطعه نوشته شده توسط انریکو پولیتو و فرانکو میگلیاچی را پیشنهاد می کند." شب، شب طولانی " که بعدها توسط دومینیکو مودوگنو نیز حکاکی شد.

برنده رویداد همتراز با Arturo Testa، او دیسکی را با Edizioni Musicali Ariston ضبط کرد اما با نام هنری Notarnicola : دیسک شامل "Nuvola per due" و "<8" است>Arrivederci ، قطعاتی که توسط Umberto Bindi به موسیقی تنظیم شده است.

دهه 60

در سال 1960 سرجیو در یک تست آزمایشی با جیامپیرو بونسکی شرکت می کند و از او عبور می کند: بنابراین او این فرصت را دارد که با دیشی ریکوردی قرارداد امضا کند. در این بین او خود را وقف نوشتن چند آهنگ کرد، از جمله "Bolle di soap" و "La brava gente". در سال 1961 در جشنواره دیانو مارینا با آهنگ جینو پائولی "عاشقان همیشه تنها هستند" شرکت کرد، در حالی که سال بعد ریکوردی را ترک کرد و به دنبال نانی ریکوردی، RCA را در آغوش گرفت: انتشار " Io che amo" solo te ، و همچنین اولین LP انفرادی او، با عنوان " Sergio Endrigo "، که شامل ترانه های دیگر، "Aria di neve"، "I tue vent years" و "Napoleon's Solid" است. (آخری با متن های پیر پائولو پازولینی).

ازدواج با لولا ( ماریا جولیا بارتولوچی )، برادر شوهر ریکاردو دل تورکو (که با دونلا، خواهر لولا ازدواج می کند) شد و در سال 1963 ال پی را منتشر کرد. اندریگو " که حاوی "جنگ" و "رز سفید" است. در سال 1965 پدر شد و در فیلم های "008 Operation Rhythm" بازی کرد."این ایتالیایی های دیوانه دیوانه"؛ در این بین او RCA را ترک می کند و قراردادی را برای Fonit Cetra امضا می کند.

پس از آهنگسازی " من تو را در چشمانم خواندم " که قرار بود به یکی از مشهورترین قطعاتش تبدیل شود، این هنرمند اهل پولا "Mani bucate" و "Teresa" را در تک‌آهنگ منتشر کرد. آهنگی که توسط رای سانسور شده است زیرا متن به دختری اشاره دارد که باکره نیست.

سرجیو اندریگو و شرکت در جشنواره سان رمو

در سال 1966 برای اولین بار در تئاتر آریستون در "جشنواره سانرمو" روی صحنه رفت و در آنجا "آدسو سی" را در مسابقه پیشنهاد داد. و سومین Lp خود را با عنوان " Endrigo " ضبط کرد که شامل "La ballata dell'ex" است. سال بعد او همراه با Memo Remigi با "به کجا فکر می کنی می روی" به سان رمو بازگشت. در سال 1968 او برای سومین بار متوالی به فستیوال لیگوریا بازگشت، اما این بار به لطف " Canzone per te " که با روبرتو کارلوس پیشنهاد شده بود، برنده شد.

پس از شرکت در "مسابقه آواز یوروویژن" با قطعه "ماریان"، در سال 1969 با "Lontano degli occhi" (آهنگ رتبه دوم)، که همراه با مری هاپکین بریتانیایی خوانده شد، به سان رمو بازگشت. در سال 1970، با این حال، او با ایوا زانیچی جفت شد و "L'arca di Noè" را ارائه کرد (این بار آهنگ سوم است).

دهه 70 و بعد از آن

سال بعد ششمین حضور متوالی او می شود، اما جفت شدن با ترول های جدیدبرای آهنگ "Una storia" او موفقیت زیادی کسب نمی کند. در سال‌های بعد، اندریگو در سه نوبت به صحنه آریستون بازگشت: با "الیزا الیزا" در سال 1973، با "وقتی دریا بود" در سال 1976 و با "Canzone italiana" در سال 1986.

در سال 1995، رمانی می نویسد با عنوان " اگر به خودم شلیک کنم چقدر به من می دهید؟ " که توسط Stampa Alternativa منتشر شده است. او بعداً با لوئیس باکالوف، نویسنده موضوع موسیقی فیلم "Il postino" که در سال 1994 منتشر شد، به رقابت پرداخت، پدری این موتیف، که بسیار شبیه به " در شب های من "، قطعه ای نوشته شده است. توسط سرجیو اندریگو بیست سال قبل به همراه ریکاردو دل تورکو: موضوعی که اهمیت چندانی ندارد، با توجه به اینکه باکالوف همچنین جایزه اسکار را برای بهترین موسیقی متن برای آن اثر دریافت کرد.

سرجیو اندریگو در 7 سپتامبر 2005 در رم به دلیل سرطان ریه که چند ماه قبل تشخیص داده شده بود درگذشت: جسد او در مقبره خانوادگی در ترنی به خاک سپرده شد. او در طول زندگی حرفه ای خود با نویسندگان و شاعرانی از جمله جیانی روداری و جوزپه اونگارتی همکاری داشته است.