Biografia - Narażanie się lewicy

Pier Luigi Bersani urodził się 29 września 1951 r. w Bettola, górskiej wiosce w dolinie Nure w prowincji Piacenza. Jego rodzina to rodzina rzemieślnicza. Jego ojciec Giuseppe był mechanikiem i pracownikiem stacji benzynowej.

Po ukończeniu szkoły średniej w Piacenzie, Bersani zapisał się na Uniwersytet Boloński, gdzie ukończył filozofię, pisząc pracę na temat św.

Żonaty z Danielą od 1980 r., ma dwie córki Elisę i Margheritę. Po krótkim doświadczeniu jako nauczyciel, poświęcił się całkowicie działalności administracyjnej i politycznej. Został wybrany na radnego regionu Emilia-Romagna i został jego prezydentem 6 lipca 1993 roku.

Ponownie zatwierdzony na prezydenta w kwietniu 1995 r., zrezygnował w maju 1996 r., kiedy został mianowany ministrem przemysłu przez premiera Romano Prodiego.

Od 23 grudnia 1999 r. do czerwca 2001 r. Pierluigi Bersani pełnił funkcję ministra transportu. W wyborach parlamentarnych w 2001 r. po raz pierwszy został wybrany na posła w okręgu wyborczym nr 30 Fidenza-Salsomaggiore.

Wraz z Vincenzo Visco założył Nens (New Economy New Society) po kongresie DS w Bpa Palas w Pesaro w listopadzie 2001 roku, Pier Luigi Bersani jest członkiem Sekretariatu Krajowego i został mianowany kierownikiem ekonomicznym partii.

W 2004 r. został wybrany na posła do Parlamentu Europejskiego w okręgu północno-zachodnim. W 2005 r., po kongresie w Rzymie, zastąpił Bruno Trentina na czele Komisji Projektowej Ds, której zadaniem było koordynowanie wytycznych programu wyborczego Lewicowych Demokratów w perspektywie wyborów politycznych.

Po zwycięstwie Unii w maju 2006 r. Bersani jest ministrem rozwoju gospodarczego. Jeden z kluczowych graczy w narodzinach Partito Democratico, od listopada 2007 r. jest krajowym koordynatorem PD.

Po rezygnacji Waltera Veltroniego z kierowania PD w lutym 2009 r, Pier Luigi Bersani Rządy w Partito Democratico przejmuje Dario Franceschini (pełniący obowiązki zastępcy sekretarza); Bersani ubiega się o stanowisko sekretarza PD w związku z prawyborami, które odbędą się jesienią 2009 r. To on zostaje wybrany nowym liderem partii.

Pod koniec 2012 r., rok po rozpoczęciu kadencji rządu Montiego, partia uzyskała rekordowe poparcie na poziomie krajowym (ponad 30%): rozpisano prawybory, w których wzięło udział pięciu kandydatów, w tym Matteo Renzi i Nichi Vendola. Bersani wygrał z Renzim: Emilian będzie kandydatem na premiera w następnych wyborach powszechnych.

Po wyborach parlamentarnych w 2013 r., w których PD wygrała niewielką przewagą nad Pdl i MoVimento 5 Stelle, Pier Luigi Bersani otrzymał zadanie utworzenia rządu: po pierwszych próbach mediacji z siłami politycznymi, które poszły na marne, rząd musiał wybrać nowego prezydenta republiki; PD połączyła prawdziwą polityczną katastrofę (płonąc wgorączkowe i konwulsyjne dni kandydatury Franco Mariniego i Romano Prodiego), do tego stopnia, że wydarzenia doprowadziły Bersaniego do ogłoszenia rezygnacji z przywództwa partii.