بیوگرافی • صدای یک ملکه

نیلا پیزی خواننده ایتالیایی در 16 آوریل 1919 در Sant'Agata Bolognese (BO) متولد شد. نام اصلی او Adionilla است. در سال 1937، در هجده سالگی، او برنده "5000 لیره برای یک لبخند"، رقابت پیشرو در حال حاضر معروف "خانم ایتالیا" شد.

در سال 1942 او در یک مسابقه خوانندگی که توسط EIAR (هیئت استماع رادیو ایتالیا) که بیش از 10000 رقیب داشت، شرکت کرد: نیلا پیزی برنده شد و با ارکستر "زمه" شروع به اجرا کرد.

رژیم فاشیستی صدای او را بیش از حد شهوانی می‌دانست، بنابراین او را از فرکانس‌های رادیویی منع کردند. بازگشت در اتر در سال 1946 با ارکستر استاد آنجلینی، که خواننده در این بین به طور عاشقانه با او پیوند خورده است.

از اولین موفقیت های او می توان به ترانه های "O mama mama"، "Che si fa con le fanciulle?"، "Dopo di te"، "Avanti e inndrè"، "Bongo bongo" و "Oh Pope" اشاره کرد. ".

او در اولین دوره جشنواره سان رمو در سال 1951 شرکت کرد: او با آهنگ افسانه ای "Grazie dei fior" برنده شد. او همچنین با آهنگ «ماه نقره‌ای می‌پوشد» که به‌صورت دو نفره با آشیل تولیانی خوانده شد، در جایگاه دوم قرار گرفت. در آن زمان، هنرمندان مجاز به شرکت بیش از یک آهنگ در مسابقه بودند.

سال بعد در فستیوال سان رمو، نیلا پیتزی دوباره و به معنای واقعی کلمه پیروز می شود: با آهنگ های (به ترتیب) "Vola colomba"، "Papaveri e papere" و "Una donna prega" کل سکو را فتح می کند.

دوره طلایی در پی داردکه او را در فیلم ها و برنامه های رادیویی شرکت می کند. آهنگ های او به طور فزاینده ای موفق می شوند. حتی حوزه شایعات نیز درگیر است: چت های او داستان های عاشقانه متفاوت است، به طوری که خواننده Gino Latilla برای او اقدام به خودکشی می کند. همه این عناصر لباس و سرگرمی، نیلا پیزی را به ملکه بی چون و چرای آواز ایتالیایی تبدیل کرده است.

در سال 1952 "جشنواره ناپل" نیز متولد شد که پیزی با "Desiderio'e sole" برنده شد. در سال 1953 او دوباره در Sanremo بود: او با "Campanaro" که در پشت سر هم با Teddy Reno خوانده شد مقام دوم را کسب کرد. خروس نونزیو. در سال 1958 صحنه موسیقی ایتالیا در انحصار دومینیکو مودوگنو قرار گرفت، نیلا پیتزی تنها هنرمندی است که توانسته است تاج و تخت خود را تضعیف کند: در سانرمو او به ترتیب با "L'edera" و "Amare un altro" که توسط تونینا تکرار شده است دوم و سوم می شود. توریلی و جینو لاتیلا

در سال 1959 برنده "Canzonissima" با آهنگ "L'edera"، جشنواره بارسلونا با "Binario"، همراه با Claudio Villa، جایزه منتقدان جشنواره آهنگ ایتالیا (جایزه منتقدان Sanremo) با " آدورامی»، و همچنین با «Vieneme 'nzuonno» به همراه سرجیو برونی موفق به کسب مقام سوم در جشنواره ناپل می شود.

او در سال 1960 به جشنواره Sanremese بازگشت و با آهنگ "Colpevole" به صورت جفت وارد فینال شد.با تونینا توریلی با این حال، فینال با آهنگ "Perdoniamoci" از دست رفته است.

در دهه 60، روندهای جدید موسیقی، ظهور به اصطلاح "فریادزنان" و پدیده بیت ، هنرمند را تا حدودی در سایه قرار داد. بنابراین او راه تبعید را در پیش می گیرد و یک کلوپ شبانه زیبا را برای میلیاردرها در آکاپولکو باز می کند، جایی که با شخصیت های فرانک سیناترا و سامی دیویس جونیور شام می خورد.

او در سال 1962 در اولین Cantagiro Italiano ظاهر شد: او "Un mondo per we" را می خواند. در میان شرکت کنندگان دوست عزیزم لوچیانو تاجولی، آدریانو سلنتانو، کلودیو ویلا، دوناتلا مورتی، نونزیو گالو، تونینا توریلی، میراندا مارتینو و دیگران هستند.

در سال 1972 آلبوم او "با دلتنگی فراوان" برنده جایزه منتقدان رکورد شد.

در سال 1981 Nilla Pizzi هنوز در Sanremo بود، اما این بار به عنوان یک مجری.

در طول دهه 90 او در بسیاری از برنامه های تلویزیونی شرکت کرد. همچنین با تورهای بسیار طولانی در سراسر جهان روبرو است. در سال 2001 او با انتشار مجدد تک آهنگ "Grazie dei Fiori" که در نسخه رپ همراه با گروه پسر "2080" خوانده شده بود غافلگیر شد.

او قبل از 92 سالگی در 12 مارس 2011 در میلان درگذشت. چند ماه قبل از آن کار روی ضبط آلبوم جدیدی از آهنگ های منتشر نشده را آغاز کرده بود که قرار بود در سال 2011 با چند آهنگ نور را ببیند. نوشته شده توسط نویسندگان مهم.