بیوگرافی

• اولین تجربیات به عنوان خوداشتغال
• در مرکز مد ایتالیا
• دهه 2000
• دهه 2010

سانتو ورساچه در 2 ژانویه 1945 در رجیو کالابریا، پسر یک خیاط و یک تاجر زغال چوب گیاهی (در آن زمان، تنها منبع انرژی در کالابریا) برای خرده فروشی و عمده فروشی متولد شد. او برادر بزرگتر جیانی و دوناتلا ورساچه است. او که علاقه زیادی به بسکتبال دارد، برای ویولا رجیو کالابریا بسکتبال بازی می کند.

در حالی که خود را وقف سیاست در حزب سوسیالیست ایتالیا کرد، در دانشگاه مسینا تحصیل کرد، جایی که در سال 1968 (سالی که معاون دبیر فدراسیون سوسیالیست رجیو بود) در رشته اقتصاد و بازرگانی فارغ التحصیل شد. ; مدت کوتاهی پس از آن، او شروع به کار در شعبه Banca di Credito Italiano در شهر خود کرد: تجربه ای که با این حال تنها شش ماه به طول انجامید.

به خدمت سربازی فراخوانده شد و برای افسر شدن درخواست داد و به عنوان افسر سواره نظام منصوب شد.

اولین تجربه به عنوان یک کارگر آزاد

با کنار گذاشتن یونیفورم، به عنوان معلم جغرافیای اقتصادی در دبیرستان ها کار کرد و سپس یک شرکت حسابداری افتتاح کرد. در این بین، او به برادرش جیانی در تجارت کمک می کند (که در این مدت یک بوتیک در رجیو، در کنار مغازه خیاطی مادرش باز کرده است) و اولین قراردادهایش را مدیریت می کند: این اوست که به او اجازه می دهد مجموعه را ایجاد کند.گل های فلورانس.

در مرکز مد ایتالیایی

در سال 1976 او به میلان نقل مکان کرد، جایی که برادرش قبلاً در آنجا بود و به همکاری با او ادامه داد: اندکی پس از آن شرکت Gianni Versace Spa رسما افتتاح شد. که سانتو رئیس جمهور آن است. در ژوئیه 1997 سانتو باید با عزاداری مرگ جیانی، که در ایالات متحده ترور شده بود، روبرو شود.

در سال 1998 او سهامدار Viola Reggio Calabria شد و در همان دوره همچنین رئیس Camera Nazionale della Moda Italia بود: او این سمت را در اکتبر 1999 ترک کرد.

دهه 2000

در سال 2006 او به عنوان مشاور فوق العاده آگازیو لوریرو، فرماندار چپ میانه کالابریا منصوب شد، اما پروژه مدت کوتاهی پس از آن به پایان رسید. در سال 2008، به مناسبت انتخابات سیاسی ملی، او در کالابریا نامزد لیست مردم آزادی (که مستقیماً توسط سیلویو برلوسکونی نامیده می شود) بود و به مجلس نمایندگان انتخاب شد.

در 21 می سانتو ورساچه عضو کمیسیون X (فعالیت‌های تولیدی، تجارت و گردشگری) می‌شود. او به عنوان اولین امضاکننده، لوایح متعددی را ارائه می‌کند: از میان آنها، یکی مربوط به "اصلاحات عنوان پنجم بخش دوم قانون اساسی، و همچنین اساسنامه‌های ویژه منطقه سیسیلی و مناطق ساردینیا و فریولی ونزیا جولیا، در مورد سرکوب ولایات» و یکی در مورد «احکام درموضوع عدم صلاحیت و ناسازگاری قضات عادی، اداری، حسابداری و نظامی".

او همچنین خواستار تشکیل یک کمیسیون تحقیق پارلمانی در مورد غرق شدن کشتی های بارگیری شده با زباله های رادیواکتیو یا سمی در نزدیکی سواحل ایتالیا شد. در اسفند 1389 تفکیک شغل قضات را به دولت اعلام کرد و لوایحی نیز در خصوص ماندگاری در همان کرسی قضایی، الزام به سکونت در مقر و مسئولیت مدنی قضات ارائه کرد. علاوه بر تنظیم وظایف فراقانونی آنها.

چند هفته بعد، او نامی را به قانون به اصطلاح Reguzzoni - Versace - Calearo (به همراه معاون ماسیمو Calearo از حزب دموکرات و Marco Reguzzoni) داد. لیگ شمالی)، مربوط به "مقررات مربوط به بازاریابی نساجی، کالاهای چرمی و کفش": این ماده ای است که قصد دارد از ساخت ایتالیا در بخش مبلمان، پوشاک و نساجی محافظت کند و در مجموع به یازده بخش مربوط می شود. محصولات و یک میلیون کارگر، که از طریق آنها برچسب گذاری و ردیابی اجباری برای کالاهای چرمی، کفش و محصولات نساجی معرفی می شود.

دهه 2010

26 ژوئیه 2011 مقدسورساچه به حکم قانون اساسی ارائه شده توسط روکو بوتیگلیونه و مورد حمایت Pdl - در جریان تصویب لایحه ای که قصد دارد شرایط تشدید کننده همجنس گرا هراسی را وارد قانون کیفری ایتالیا کند - رای منفی می دهد.

در سپتامبر 2011، او تصمیم به ترک حزب گرفت و پس از نوشتن نامه ای خطاب به فابریزیو سیچیتو (رهبر PDL در اتاق) و جیانفرانکو فینی (رئیس اتاق) به گروه مختلط پیوست. ; چند روز بعد او کمیسیون X را ترک کرد تا به کمیسیون VI (مالی) بپیوندد و قصد خود را برای انکار اعتماد به دولت آشکار کرد و در عمل خود را در اپوزیسیون قرار داد. در 8 نوامبر همان سال، او در واقع از جمله نمایندگان اکثریتی بود که برای ایجاد بحران در دولت برلوسکونی، به گزارش عمومی دولت در سال 2010 رأی نداد تا به استعفای نخست وزیر القا شود. چند روز بعد ورساچه در جریان رای گیری در مورد قانون ثبات، پیوستن خود به اتحاد برای ایتالیا را اعلام کرد.

در ماه مه 2012، او لایحه‌ای را در مورد محدودیت تعداد نمایندگان مجلس ارائه کرد و چند ماه بعد او آلانزا را به مقصد ایتالیا ترک کرد. سال بعد او در دسترس بودن خود را به ماریو مونتی برای نامزدی احتمالی در انتخابات سیاسی با انتخاب مدنی اعلام کرد، اماپروژه شکست می خورد

در 9 مارس 2014 او به عنوان رئیس مجلس ملی اقدام برای توقف زوال انتخاب شد. در دسامبر 2014 با یک وکیل به نام فرانچسکا دی استفانو ازدواج کرد، در حالی که یک ماه بعد وارد مدیریت ملی Italia Unica شد، حزب Corrado Passera که خود را جایگزینی برای با الهام از ارزش‌های لیبرال و مردمی باقی مانده است.