بیوگرافی • تسخیر یک انسان گرایی جدید

• آموزش و پرورش و مطالعات
• دهه های 70 و 80
• جوزپه سینوپولی در دهه 90
• چند سال اخیر
• جوایز

Giuseppe Sinopoli در 2 نوامبر 1946 در ونیز به دنیا آمد. او یکی از اصیل ترین، تحسین شده ترین و پیچیده ترین چهره های جهان بود. پانورامای فرهنگی بیست سال آخر قرن بیستم. با ایمانی تزلزل ناپذیر به انسان، او را « فیلسوف تریبون »، رهبری ژرفای لئوناردو، دارای فرهنگ گسترده و جهانی، و در رویکردی دقیق به حساب می آوردند. موسیقی، سختگیرانه در انتخاب رپرتوار موسیقی خود، سرسخت و بیزار از ساده سازی.

جوزپه سینوپولی

تحصیلات و مطالعات

اولین ده فرزند، پس از مدت کوتاهی در مسینا و دبیرستان کلاسیک در کالجیو کاوانیس از Possagno، در دانشکده پزشکی و جراحی دانشگاه پادوآ حضور یافت (در سال 1972 با پایان نامه ای تحت عنوان انحراف و لحظات جرم زا در میانجیگری پدیدارشناسی اثر هنری فارغ التحصیل شد) و در همان زمان ثبت نام کرد. در کنسرواتوار ونیز که در سال چهارم پیانو و آهنگسازی پذیرفته شد.

بنابراین او هرگونه دیدگاه حرفه ای در زمینه پزشکی را کنار گذاشت و به تحصیل آهنگسازی نزد فرانکو دوناتونی و برونو مادرنا ادامه داد. او در دوره های تابستانی در دارمشتات شرکت می کند.

اولین اوآهنگسازی مربوط به سال 1968 است، نحو نمایشی (سوپرانو کاتیا ریچیارلی ).

اگرچه دیپلم خود را در کنسرواتوار نگرفت، سینوپولی در سن 23 سالگی به عنوان آهنگساز و معلم به تور اروپا پرداخت. برای افتتاح مرکز پمپیدو در پاریس، به او مأمور شد تا مرثیه شهر باستان شناسی را به مناسبت نصبی که توسط استودیوی معماری Haus Rucker-Co سرپرستی شده بود، بسازد.

کاتالوگ آثار او شامل 44 اثر منتشر شده توسط سووینی زربونی و ریرکودی است.

دهه های 70 و 80

در سال 1981، تنها اپرای او در مونیخ روی صحنه رفت لو سالومه . از آن زمان فعالیت آهنگسازی خود را متوقف کرد. او مرحله کنونی نوشتن موسیقی را «دوره هلنیستی» می نامد.

از اواسط دهه 1970، رهبری به تعهد غالب تبدیل شد.

پس از شرکت در دوره‌های هانس سواروفسکی در آکادمی موسیقی وین، در سال‌های 1976 و 1977 جوزپه سینوپولی در Fenice در ونیز آیدا و Tosca با دعوت از Bus Syltio اجرا کرد. ، سپس در نقش مدیر هنری.

سینوپولی اولین بازی خود را در سال 1978 در سانتا سیسیلیا، در سال 1980 در دویچه اپر در برلین با مکبث (به کارگردانی لوکا رونکونی ) و با آتیلا انجام داد. در اپرای دولتی وین. در سال 1983 او به عنوان رهبر ارکستر آکادمی دی سانتا سیسیلیا و رهبر ارکستر منصوب شد.ارکستر فیلارمونیای جدید لندن.

او یک قرارداد انحصاری با Deutsche Grammophon امضا کرد که تا سال 1994 ادامه داشت، زمانی که او همچنین شروع به ضبط برای Teldec کرد. در طول فعالیت کوتاه خود، 116 ضبط، 13 دی وی دی، 27 ال پی را ساخت. کارنامه او گسترده است، او آثاری از بیش از 40 آهنگساز مختلف را ضبط می کند که با ژانرهای موسیقی از سمفونیک تا ملودرام، گذر از موسیقی مجلسی و دوره ای از 1600 تا نیمه دوم دهه 1900 سروکار دارد.

در 1983 با Manon Lescaut در Royal Opera Coven Garden (Kiri Te Kanawa و Placido Domingo)، در 1985 Tosca در Metropolitan و Tannahauser پیروز شدند. در جشنواره بایروث واگنریان (چهارمین رهبر ارکستر ایتالیایی پس از آرتورو توسکانینی، ویکتور دوساناتا و آلبرتو ارده)، که در سال‌های بعد به طور منظم به آن بازمی‌گردد. در سال 2000 او اولین ایتالیایی بود که Tetralogy را در آنجا کارگردانی کرد.

او رهبری فیلارمونیک وینر، فیلارمونیک اسرائیل، ارکستر Maggio Musicale، فیلارمونیک نیویورک، فیلارمونیک برلین در جشنواره های سالزبورگ و لوسرن، و ارکستر سمفونیک ملی رای را بر عهده دارد.

جوزپه سینوپولی در دهه 90

در سال 1990 به عنوان رهبر ارکستر دویچه اپر در برلین منصوب شد، در سال 1992 ارکستری که او همیشه با محبت با آن مرتبط است

Staatskpelle Dresden 9>

سال بعد سینوپولی دعوت کرداز فیلارمونیکا دلا اسکالا: آغاز رابطه ای که از آن زمان به بعد هر فصل تجدید می شود. او اولین بازی خود را در لاسکالا در سال 1994، با Elektra توسط Strauss انجام داد. او در سال‌های بعد با Fanciulla del West، Wozzeck، Woman without a shadow، Arianna a Nasso به آنجا بازگشت. Turandot برای ژوئن 2001 برنامه ریزی شده بود.

در سال 1992، مارسیلیو ویراستار رمان خود را منتشر کرد پارسیفال در ونیز (تقدیم به لوئیجی نونو)، قصه های جزیره (نوشته شده در خانه اش در لیپاری) و کاتالوگ مجموعه باستان شناسی آریستایوس - مجموعه جوزپه سینوپولی که اکنون در نمایشگاه دائمی در پارکو دلا موزیکا در رم به نمایش گذاشته شده است. او چندین بار ارکستر جوانان ایتالیایی مدرسه موسیقی فیزوله را رهبری می‌کند و گواهی بر تعهد آموزشی و توجه به جنبه اجتماعی ساخت موسیقی است که بیان آن را در محبت نسبت به ارکستر سمفونیک ملی نیز ثابت کرده است. جوونیل و اینفانتیل د ونزوئلا.

در سال 1997 انجمن زیگموند فروید وین از او برای کنفرانسی دعوت کرد که تحت عنوان: شناسایی و تولد آگاهی در دگرگونی‌های نمادین شخصیت کوندری در پارسیفال واگنر منتشر شد.

همچنین ببینید: تاریخ و زندگی حضرت محمد (ص)

چند سال گذشته

در سال 1998 جوزپه سینوپولی نشان افتخار شوالیه صلیب بزرگ شایستگی جمهوری ایتالیا را دریافت کرد ،بالاترین افتخار ایتالیایی، به خاطر شایستگی هایش در زمینه موسیقی. او در سال 1999 بالاترین نشان افتخار دولتی را توسط رئیس جمهور هوگو چاوز دریافت کرد: نشان فرانسیسکو د میراندا.

در سال 2000، توسط ریاست دولت چین به عنوان "مشاور موسیقی" جمهوری خلق چین برای جشنواره موسیقی جوانان منصوب شد.

برای مدت کوتاهی "سرپرست عمومی" خانه اپرای رم بود.

جوزپه سینوپولی در حالی که سومین کنش آیدا را اجرا می کرد، روی سکوی دویچه اپر می میرد. این شب به یاد کارگردان گوتز فردریش است که سرپرست آن تئاتر بوده است. سینوپولی برای دوست مرحومش تقدیم می نویسد که با این جملات خاتمه می یابد:

در سال 2002، دانشگاه ساپینزا رم به او مدرک ad memoriam در باستان شناسی خاور نزدیک اعطا کرد و در سال 2021 یک روز مطالعه را در تالار بزرگ ریاست جمهوری با عنوان "Giuseppe Sinopoli: فتح" به او اختصاص داد. اومانیسم جدید». اتاقی در Auditorium Parco della Musica در رم نام او را دارد.

با سیلویا کاپلینی ازدواج کرد که از او دو پسر داشت: جیووانی و مارکو.

جوایز

• 1980 Grand Prix International du Disque و جایزه منتقدان دیسکوگرافی ایتالیایی برای مجموعه جعبه آثار Maderna
• 1981جایزه Deuscher Schallplattenpreis "وحی رهبر ارکستر سال"
• 1984 Viotti d'oro
• 1984 نقد استریوی آمریکا برای سمفونی V سمفونی مالر
• جایزه بین المللی منتقدان ضبط 1985 و نامزدی در بیست و هشتمین جوایز گرمی برای Manon Lescaut
• 1987 جایزه گرامافون برای La forza del destino
• 1988 جایزه آکادمی ضبط توکیو و ستاره طلایی برای Madama Butterfly
• 1991 Orphée d' یا ستاره نقره‌ای، جایزه ادیسون و جایزه بزرگ آکادمی نوول برای ضبط زنده سالومه
• 1991 جایزه آکادمی رکورد توکیو
• 1992 جایزه Abbiati موسیقی ایتالیایی منتقدان به عنوان بهترین رهبر ارکستر فصل
• 1996 Echo Klassik Aword – رهبر ارکستر سال – N.4 Symphonien (R. Schumann)
• 1998 Opera 19/20 Century در Cannes Classical Awords for Elektra
• 2001 چهل و چهارمین جوایز گرمی، نامزدی بهترین ضبط اپرا برای Ariadne auf Naxos
• 2001 چهل و چهارمین جوایز گرمی، نامزدی بهترین اجرای کر برای Stabat Mater از Dvorak